چرا شما سبک رپ را برای اجرا ترانه [“ما مرد نیستیم”->https://www.iran-women-solidarity.net/?p=279] انتخاب کرده اید؟
در موسیقی پاپ یک حد ومرزی برای انتخاب کلمات وجود دارد که در سبک رپ این محدودیت ها وجود ندارد و در رپ میتوان مقدار بیشتری متن و جمله داشت.
البته ما از آغاز خودمان را محدود به رپ نکردیم و گروه ما کارهای پاپ هم داشته ولی از آنجائیکه من خودم چند سالی است که در مدارس موزیک رپ را تدریس میکنم و همینطور هفت سال است که در مدارس موسیقی هم رپ را آموزش میدهم، از تجربه بیشتری در این سبک برخوردارم. اضافه بر اینها شاهین نجفی (خواننده ترانه ما مرد نیستیم ) هم تجربه رپ دارد که این ما را به این امر بیشتر ترغیب کرد.
البته باید بگویم که ما نمیخواهیم خودمان را محدود کنیم و شاید که در آینده کار پاپ هم داشتیم. به خصوص که ما میخواهیم مخاطب آلمانی داشته باشیم و ترانه رپ فقط به فارسی برای آلمانی ها خسته کننده است چون باید شعرهای ترانه را فهمید …
همینجا این سوال پیش میآید که آیا نمیشود که شما همین تم مسائل زنان و یا موضوعاتی مربوط به ایران را به زبان آلمانی و یا انگلیسی کار کنید تا مخاطبان غیر ایرانی بیشتری داشته باشید؟
دقیقاً ما یک چنین هدفی را دنبال میکنیم، ما ترانه ای با عنوان سنگسار داریم که به سه زبان آلمانی، انگلیسی و فارسی اجرا میشود.
به نظر توسبکهای دیگر موسیقی ایرانی میتواند این ظرفیت را دارا باشد که جنبه انتقادی و اعتراضی داشته باشد؟
بله مثلاً کارهای آقای محسن نامجو. البته سبکهای دیگر باید همیشه غیر مستقیم حرفهایشان را به شنونده برسانند و نه مثل رپ خیلی عریان و مستقیم به مسئله بپردازند.
به غیر از کلمه “تپش” قسمتی از نام گروه شما “٢٠١٢” است که در مصاحبه ای گفته ای که این تنها یک نام نیست بلکه یک پروژه است و هدف آن اجرای کنسرت در سال ٢٠١٢ و در ایران است. میتوانی کمی توضیح دهی؟
گروه تپش قبلاً در سالهای ٩٠ هم وجود داشت ولی از دوسال پیش به عنوان یک پروژه و با نام تپش ٢٠١٢ شروع به کار کرد. ببنید ما ایرانیها خیلی اکسیون برپا میکنیم ولی هدف مشخصی نداریم. ما باید هدف و زمان مشخص برای اجرای آن هدف داشته باشیم تا موفق شویم که به مقصد برسیم. برای همین ما یک هدف را برای خودمان تعیین کرده ایم.
خیلی ها به ما ایراد میگیرند که شما چقدر خوشبین اید که فکر میکنید تا سال ٢٠١٢ اتفاقی میافتد. من در جواب به آنها میگویم اولن در مورد آینده هیچ نمیشود پیش بینی کرد و باید همیشه امید داشت که خوشبختانه ما امید داریم.
دومن اتفاقاتی در تاریخ افتاده نگاه کنید، مگر ما میتوانستیم وقوع آنها را پیش بینی کنیم؟
برای مثال سرنگونی رژیم شاه با آنهمه قدرت و شال و کوپال و آمدن خمینی افتادن ما به این روز و حال، و یا همین فرو ریختن دیوار برلین را کسی تا یکسال قبلش نمیتوانست پیش بینی کند. برای همین می بایست که هدف داشت و در زمان مشخصی هم آنرا دنبال کرد.
بهتر نیست که این پروژه را شبکه ای به پیش ببرید، یعنی سعی کنید هنرمندان دیگری هم به آن بپیوندند ؟
صددرصد، و این هدف ما است و سعی ما از اول هم بر همین بوده، و همین الان هم به همین شکل کار میکنیم و آنرا هم ادامه خواهیم داد.
پروژه ٢٠١٢ یک پروژه باز است به این معنی که هر هنرمند و یا گروهی که بخواهد میتواند به ما بپیوندد. ما با شاهین نجفی هم به همین شکل آشنا شدیم، یعنی شاهین با ما تماس گرفت و خواست که با ما کار کند و ما در ملاقاتی که با او داشتیم کارهای او را پسندیدم و در همان جلسه اول چهار ترانه ضبط کردیم که با رای گیری در گروه ترانه “ما مرد نیستیم” را به عنوان اولین کارمان با همکاری شاهین عمومی کردیم.
میگویم رای گیری چون ما سعی میکنیم در گروه به روابط دموکراتیک اهمیت بدهیم چرا که از همینجاها است که میتوانیم دموکراسی را تمرین کنیم.
با هنرمندان ایرانی هم در تماس هستید؟
بله، قبلاً ارتباط گسترده ای با جوانان هنرمند داخل داشتیم ولی بعد از اجرای “ما مرد نیستیم” به نظر میآید که به علت مورد مشخص متن آن با مشکل روبرو شده ایم چون متاسفانه از ایران کمتر با ما تماس گرفته اند.
ولی بیشتر، شاعران قدیمی تر مقیم خارج با ما تماس گرفته اند که البته سبک کارشان به ما نیمیخورد.
در هر صورت همانطور که گفتم این پروزهء بازی است که هر هنرمندی میتواند به آن بپیوندد؟
چی شد که موضوع زنان را در این ترانه انتخاب کردید؟
شاهین نجفی قبلاً این شعر را سروده بود. او بعد از آمدن به آلمان و ارتباط با این جامعه، پی به ساخته گی بودن تمایلات ضدزن در خود می برد و متوجه میشود که روابط مابین انسانها زوایای محتلفی دارد که او آنها را در ایران نمی دیده و متآثر از این اکتشافات دست به سرودن شعر ترانه ما مرد نیستیم میزند. … و به نظر من هم الان جنبش زنان قوی ترین جنبش اجتماعی در ایران است.
با فعالین جنبش زنان هم در ارتباط هستید؟
من شخصاً خودم بیانیه کمپین یک میلیون امضاء را از طریق اینترنت امضا کرده ام و همینطور در پی آن هستم که توجه دیگران را به آن جلب کنم. چندین بار هم ایمیل برای دست اندرکاران سایت تغییر برای برابری فرستاده ام که هنوز از آنها جوابی دریافت نکرده ام، … البته تا به امروز
خوب قدری راجع به ارتباط هایتان با جامعه غیر ایرانی بگو …
ما در عرض دوسالی که کارمان را با نام تپش ٢٠١٢ از مرکز فرهنگی (کتابفروشی) آیدا در بخوم شروع کرده ایم نزدیک به سی برنامه داشته ایم که استقبال خوبی از ما شد و حتی یک جایزه از دولت ایالت نوردراین وستفالن را هم از آن خود کردیم و خیلی خوب توانستیم با آلمانی ها رابطه برقرار کنیم.
حتی با ترانه های به زبان فارسی؟
البته تا به حال بیشتر ترانه های ما به زبان آلمانی و یا ترکیبی از هردو بوده است. ما یک ترانه داریم با عنوان ” داستان ایران” که مربوط به تاریخ صد ساله اخیر ایران است و آنرا یک عضو آلمانی گروه اجرا کرد و برای اینکار خیلی هم زحمت کشید و سه ماه روی آن کار کرد. یعنی راجع به ایران خیلی مطالعه کرد و از ایرانیان در مورد تجاربشان پرسید که کار مورد استقبال هم آلمانی ها و هم ایرانی ها قرار گرفت.
گروه تپش ٢٠١٢ در روز پنجم جولای (۱۵ تیر) در مراسم [بخوم توتال->http://bochumtotal.de] به اجرای کنسرت خواهد پرداخت.
از آنجا که آثار این گروه سیاسی-اجتماعی هستند، از آن دعوت کرده‌اند تا برنامه خود را در ساعت ۷ بعدازظهر روی صحنه اصلی فستیوال اجرا کند. تپش ۲۰۱۲ کنسرت خود را به جنبش دانشجویی ایران تقدیم کرده است. امید پوریوسفی، در این مورد به دویچه وله گفت: “این کنسرت سه روز پیش از ۱۸ تیر برگزار میشود و ما این را به جنبش دانشجویی ایران تقدیم کرده‌ایم. کنسرت ورودیه ندارد و در محیط باز است. امیدوارم که خیلی از هموطنان ما بیایند. فرستنده فرانسوی – آلمانی آرته از این کنسرت گزارش تهیه می‌کند و خوب میشود اگر هموطنان ما خیلی بیایند و شرکت کنند. حال از هر گروهی هستند، باشند، مسئله‌ای نیست
[برای اطلاعات بیشتر در باره گروه ” تپش ٢٠١٢ ” کلیک کنید->http://www.tapesh-2012.com/].
