خانه‌ی پناهنده‌ها / نیلوفر شیدمهر

این زن‌ها از تازه‌‌‌ واردها هستند

آن‌طرفِ خیابان

جلوی خانه‌ی کم‌طبقه جمع شده‌اند

با بچه های ریز و درشتشان

مواظبند نپرند وسطِ خیابان

با کفشهایی که درکوچه‌های شهرشان

بی پروا می‌دوند.

/

زن‌ها با چشمهایی امیدوار

انگار منتظر واقعه‌ای باشند

واقعه‌ای غیر این که رخ داده

بالا را نگاه می‌کنند

شاید از آسمان بیافتد

یا شاید

از ساختمان‌های این ‌سمت.

/

من مالِ ساختمان‌های بلند هستم

ساختمان‌هایی با سگهای تربیت شده

که جلوی ماشین نمی‌پرند

سگهایی با پاپوش‌های شیک

پشت شیشه خبردار می‌ایستند

پایین را می‌پایند و پارس می‌کنند

به خانه ای که روز اول مرا پناه داده بود.

/

از اینجا که من ایستاده‌ام امروز —

پشت پنجره ام اما—

فاصله ی من و آن زن‌ها

یک خیابان نیست

یک اقیانوس است

اقیانوسِ آرام—لمیده

پشت آسمانخراشهای روبرو.