وبلاگ پویا: بعد از طرح مبارزه با بدحجابی و کتک خوردن دختران و زنان با مشت و لگد پلیس در شهر، و طرح امنیت اجتماعی و خشونت و تحقیر متهمان و مجرمان اجتماعی در خیابان، حالا آقایان یک طرح جدید جمع آوری کودکان خیابانی به راه انداخته اند.
در جامعه ای که حکومت از طریق مجلس و نهادهای مدنی و بخصوص رسانه های آزاد باید به مردم جوابگو باشد، این طرح های ریز و درشت که با زندگی افراد آن جامعه سر و کار دارد باید پس از مدتها مطالعه و برنامه ریزی انجام شوند. تازه پس از اجرای طرح، کار سخت جوابگویی حکومت شروع می شود که چه روشی داشتید و چه نتیجه ای داده است؟ کجا اشتباه کردید؟ کجا خوب بود؟ اثر این طرح چه بود؟ برنامه ی آینده چیست؟
اما در جامعه ای مثل ما که حکومت با تمام نهادهای اش مثل پدری قدرتمند و تصمیم گیرنده در راس امور نشسته، دیگر احتیاجی به توجیه و جوابگویی هم ندارد و این طرح های ریز و درشت به صلاحدید آقایان و باسلیقه ی خودشان اجرا می شود. بدون اینکه کسی بتواند چون و چرا کند که مثلا چند ماه مجرمان را در میدان های شهر در مقابل چشم کوچک و بزرگ به دار کشیدید، مردم را در خیابان کتک زدید و هزار هزار به کلانتری و منکرات کشاندید. یا ماه ها آن صحنه های خشونت و تحقیر متهمان و مجرمان اجتماعی را با ماسک پلیس و شلاق و آفتابه در خیابان ها اجرا کردید. نتیجه چه بوده است؟
حتی خود حکومت می تواند ادعا کند که بعد از آن هیستری اجتماعی، میزان جرایم اجتماعی ذره ای کمتر شده؟
امروز که نوبت به بچه های خیابانی، یعنی در واقع ضعیف ترین قشر اجتماعی ما رسیده است، من وشاید بسیاری از شما دوستان نگران هستیم. نگران اینکه آیا طرح و برنامه ی واقعی پشت این ماجرا وجود دارد؟ این بچه ها را از خیابان به کجا می برند؟ آیا سرپناهی فراهم کرده اند؟ امکاناتی هست؟ اگر همه ی اینها فکر شده چرا اعلام نمی شود؟
من فکر می کنم این طرح هم پس از چند روز به فراموشی می افتد. بعید نیست که همین بچه ها هم پس از چند روز باز به خیابان برگردند. شاید زخم خورده تر و تحقیرشده تر.
سالهاست که داوطلبان با کمک های مالی مردم، خانه های کمک به کودکان خیابانی را به راه انداخته اند. بچه های زیادی را حداقل به صورت نیمه وقت زیر پوشش دارند. هیچکس هم آن بچه ها را به زور از خیابان جمع آوری نکرده. اکثر آن بچه ها با روی باز و داوطلبانه خودشان می روند. دولت می تواند با کمک واقعی به این موسسه ها، کار نگهداری از کودکان خیابانی را سر و سامان بیشتری بدهد. آنها بر خلاف دستگاه های حکومتی، دلسوز و با فکر و برنامه هستند و مهم تر از همه تجربه ی این کار را دارند.
در میان این کودکان خیابانی بچه هایی هستند که از فقر خانواده هایشان به خیابان کشیده شده اند. اما فراموش نکنیم تعداد زیادی از این بچه ها، حاصل ازدواج های موقت و صیغه هستند که بدون شناسنامه و هویت در خیابان رها شده اند. تعداد زیادی هم بخاطر مشکلات اقامت پدر و مادرشان، از هویت اجتماعی محروم شده اند و برای لقمه ای نان سر از خیابان در آورده اند.
بگذار رو راست باشیم. من فکر می کنم در فکر آقایان، این بچه ها چهره ی شهر را خراب کرده اند. با وجود این بچه های آدامس فروش و واکسی و شیشه شور، گرسنه و با لیاس ژنده و کثیف، مگر می شود به راحتی ادعای “دولت خدمتگزار” را داشت؟ مردم چه می گویند؟
این بچه ها که همین حالا هم ضعیف ترین و بی صداترین قربانیان جامعه ی ما هستند. یک بار دیگر هم باید قربانی وعده و وعید های اجرانشده ی دولت امام زمانی شوند؟