همبستگی / ژاله طالب حریری

سرور عزیز من هم ضمن سپاس از تو . که بعنوان یکی از فعالین جنبش زنان در خارج از کشور نظرت و نگرانی هایت را در ارتباط با شبکه همبستگی با جنبش زنان ایران مطرح کرده ای. میخواستم از تو به پرسم که چرا فکر میکنی این شبکه مغایر و نافی جنبش مستقل زنان ایران در خارج از کشور است.
دوست عزیز بنظر من درست بر عکس این است. به دلیل وجود جنبش زنان خارج از کشور و به دلیل داشتن نظرات و مواضع مستقل این جنبش و همچنین به دلیل جمع اوری تجارب با اهمیت آن است که امکان یک حمایت فمنیستی را از جنبش زنان داخل ایران با حفظ مواضع مستقل فمینستی امکانپذیر میکند.
این شبکه قرار نیست که جایگزین تشکلات سمینارها و جمعهای موجود زنان ایرانی گردد بر عکس وجود هر چه بشتر این جمع ها به ادامه کاری شبکه کمک میرساند. این شبکه همانطور که از نامش پیداست نه یک شبکه ارتباطی جنبش فمینسی زنان ایرانی خارج از کشور است بلکه یک شبکه ارتباطی و هماهنگی در حمایت و همبستگی با جنبش داخل است. چرا که اگر ما زنان فمنیست خارج اگرنخواهیم صدای رسای زن ایرانی باشیم و بطور هماهنگ و متمرکز از این جنبش حمایت نکنیم پس چه کسی این کار را خواهد کرد؟

برای یک حمایت و همبستگی طولانی نیاز به ایجاد این شبکه است.
این وظیفه ماست که به عنوان زنان فمنیست ایرانی از مبارزات به حق زنان ایران حمایت کرده و صدای انها را به گوش جهانیان برسانیم و مانع این شویم که جمهوری اسلامی این جنبش را خفه کند.
این شبکه قصد برتری دادن به جنبش داخل را ندارد بر عکس ما میتوانیم با حمایت از انها با حفظ موضع مستقل به رادیکالیزه شدن این جنبش از زاویه فمینستی یاری رسانیم. چرا که میتوانیم ضمن حمایت به نقد نظرات فمنیسهای اسلامی نیز بپردازیم. و همانطور که منیر عزیز نوشته شیشه عمر جمهوری اسلامی در دست زنان ایران است پس بیایید متحدا به همیاری و همبستگی با این زنان بشتابیم.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *