شهرزادنیوز: ایمان العبیدی می‌گوید حکومت سرهنگ معمر قذافی دو بار علیه او جنایت کرد. اولین بار نظامیانش او را ربودند و بارها به وی تجاوز کردند. سپس شبکه تلویزیونی دولتی‌اش او را دزد و فاحشه خواند.
اما برخلاف بسیاری از قربانیان تجاوز در این کشور، خانم عبیدی، دانشجوی حقوق، موضوع را به رسانه‌های بین‌المللی کشاند و نیروهای امنیتی قذافی را واداشت او را از هتلی پر از خبرنگاران بیرون بکشد؛ آن هم در حالی که او با فریاد ماجرایش را تعریف می‌کرد. او به یمن انتشار وسیع اولین مصاحبه‌هایش از آن به بعد، شاید کمی در امان مانده است.
به گفته مدافعان حقوق بشر، افراد دیگری در موقعیت وی، سال‌ها به زندان‌های به اصطلاح بازسازی فرستاده می‌شوند، مجبور به انجام معاینه غیر علمی بکارت می‌شوند، از آموزش و برنامه‌های فوق برنامه به جز مطالب اسلامی محروم می‌شوند و یا به خاطر هر گونه مقاومتی در برابر مقامات به سلول انفرادی انداخته می‌شوند یا دستبند زده می‌شوند.
خانم عبیدی که هنگام حضور در هتل، روی صورت و باسنش علایم کبودی شدیدی دیده می‌شد، در اولین مصاحبه‌هایش گفت که پس از آن که از هتل بیرون کشیده شد، بدون مراقبت پزشکی یا روانپزشکی، سه روز به سلول انفرادی انداخته شد و بارها توسط مأموران امنیتی مورد بازجویی قرار گرفت. وی در مصاحبه‌ای با کانال ماهواره‌ای اپوزیسیون لیبی گفت که مأموران نگران علنی شدن موضوع بودند.
“در تمام دوران بازداشتم، از من یک چیز خواسته می‌شد: بیرون بیایم و در کانال تلویزیونی لیبی بگویم که آدم‌ربایان از نیروهای امنیتی قذافی نبودند، بلکه اعضای باندهای مسلح و انقلابیون بودند. این تنها خواست آن‌ها بود و من آن را نپذیرفتم.”
خانم عبیدی در مصاحبه دوم خود با آندرسون کوپر، از سی ان ان، گفت که حتا یک بار جلوی دوربین‌های تلویزیون برده شده است در حالی که چند اسلحه، خارج از دید دوربین‌ها، به طرف وی نشانه رفته بودند. به او گفته می‌شد که داستانش را تغییر دهد، اما او همچنان امتناع کرده است.
بنا بر اظهارات خودش، او در خانه‌ای در پایتخت بازداشت بود و مأمورین نمی‌گذاشتند به خانه‌اش که در منطقه‌ای شرقی و تحت کنترل نیروهای شورشی قرار داشت، بازگردد. او روز یکشنبه ربوده شد و به خاطر تلاش برای ملاقات مجدد با خبرنگاران خارجی مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
“یک ماشین مرا ربود و چند نفری در خیابان مرا کتک زدند. به من گفتند هر وقت که از خانه بیرون بیایی، همین بلا سرت خواهد آمد. می‌خواستم بروم پیش خبرنگاران، بنابراین کتکم زدند و مرا برگرداندند.”
در فرهنگی که تجاوز همراه با بدنامی شدید است، خانم عبیدی به خاطر سرسختی‌اش در برابر پلیس شهوتران دولت قذافی، تبدیل به یک قهرمان شده است. سایت اینترنتی اپوزیسیون به نام “لیبی” در ۱۷ فوریه وی را “پاک، شجاع و شیردل” نامید و نوشت: “خدایا به او صبر بده.”
دولت قذافی از هنگامی که خانم عبیدی را از هتل بیرون کشید، بیانیه‌های متعدد متناقضی درباره وی منتشر کرده است. سخنگوی دولت، موسا ابراهیم، ابتدا مطرح کرد که او مست و احتمالا دیوانه است، بعداً تبدیل به آدم با ثباتی شد که اتهامات جنایی موثقی داشته، و سرانجام فاحشه و دزدی بود که “با آن پسرها” ارتباطی طولانی داشته است. وی بعدا گفت که اتهام تجاوز بی اساس بوده، چون وی قبول نکرده که معاینه پزشکی شود و آن مردها اتهامات ناموسی به او وارد کرده‌اند.
اما خانم عبیدی در مصاحبه‌هایش گفت که مجبور شد به معاینه پزشکی تن بدهد و تأیید شده که مورد تجاوز قرار گرفته است. می‌گوید، پس از سه روز حبس و بازجویی، نزد دادستانی برده شد که به وی گفت اتهام تجاوز جنسی علیه آن افراد را به جریان خواهد انداخت، اما تا به حال هیچ کاری انجام نشده است.
می‌گوید، عذاب وی وقتی شروع شد که در یک محل بازرسی در تریپولی توسط نظامیان مسلح از تاکسی بیرون کشیده شد. در مصاحبه‌اش با سی ان ان می‌گوید، نظامیان دست‌ها و پاهایش را بسته اند، او را کتک زده اند و در چشم‌هایش الکل ریخته اند تا کور شود. می‌گوید به ترتیب به وی تجاوز کرده اند، حتا با لوله تفنگ از پشت به وی تجاوز کردند. خانم عبیدی می‌گوید: “آن‌ها می‌گفتند: بگذار اهالی شرق لیبی بیایند و ببینند که با زنانشان چه می‌کنیم و چه جوری به آن‌ها تجاوز می‌کنیم.”
خانم عبیدی می‌گوید که او را محکم بسته بودند، چون از خودش دفاع می‌کرد؛ اما یک دختر ۱۶ ساله بود که او هم دستگیر شده بود و کم‌تر مقاومت می‌کرد.
خانم عبیدی می‌گوید: “آن‌ها نبسته بودندش، چون به شدت ترسیده بود و در برابر آن‌ها مقاومت نمی‌کرد یا سعی نمی‌کرد آن‌ها را بزند و از خود دفاع کند. حدود ساعت ۷ صبح که هوا سرد بود، به طرف من آمد و رویم را پوشاند؛ به او التماس کردم که دست و پایم را باز کند. خیلی ترسیده بود، با این حال دست‌ها و پاهایم را باز کرد. خودش از ترس جرأت نمی‌کرد از آنجا فرار کند. اسم و آدرسش را به من داد و از من خواست که همه چیز را به پلیس بگویم.”
روز دوشنبه حامیان رژیم قذافی در اینترنت اعلام کردند یک ویدئوی پورنوگرافی ساخته خانم عبیدی در اختیار دارند. یک خبرنگار دولتی یک کپی تهیه کرد؛ خیلی زود معلوم شد یک ویدئوی خانگی نسبتا بی ضرر از یک رقاص رقص شکم است که شباهت اندکی با خانم عبیدی دارد.
مانند بسیاری از کشورهای سنتی منطقه، لیبیایی‌ها اغلب تجاوز را جنایتی علیه آبروی زن یا خانواده‌اش می‌دانند تا حمله‌ای به خود زن. در برخی از خانواده‌ها زن یا دختری که مورد تجاوز قرار گرفته، طرد می‌شود.
در دولت قذافی قاضی‌ها هنگام بررسی تجاوز، قربانی را مجبور می‌کنند با متجاوز عروسی کند تا بی‌آبرویی زن جبران شود. در موارد دیگر، قربانیان به مراکز مخصوص “زنان واقع در معرض ارتکاب به اعمال خلاف اخلاقی” فرستاده می‌شوند و نمی‌توانند تا هنگام آزادی توسط شوهر یا ازدواج آنجا را ترک کنند.
زنی به دیده‌بان حقوق بشر که پژوهشگرانی به دو مرکز از این مراکز فرستاده بود، می‌گوید، زنان در چنین مراکزی که مراکز بازسازی نامیده می‌شوند، به ازدواج مردانی درمی‌آیند که به دنبال زنانی مطیع هستند.
وقتی از زنی در یکی از این مراکز در نزدیکی تریپولی پرسیده شد که فکر می‌کند چرا یک نفر حاضر است با او ازدواج کند، پاسخ داد: “چون آدم دردسرسازی نیستم.”
خانم عبیدی می‌گوید که با توجه به این موارد، تصمیم گرفته است که نگذارد مثل خیلی‌های دیگر غیب شود. می‌گوید به راننده تاکسی به دروغ گفته است که در هتل کار می‌کند تا بتواند پیش خبرنگاران خارجی برود. حتا وقتی که مأموران مخفی حاضر در میان کارکنان هتل، می کوشیدند کتی روی سرش بیندازند، ساکت نشده است.
“می‌دانستم که می‌توانند مرا زندانی کنند و دیگر هیچ کس ماجرای مرا نخواهد شنید. حتا وقتی کتک ام می‌زدند و تلاش می کردند صورتم را بپوشانند تا نتوانم حقیقت را بگویم، ترسی نداشتم.”
“به عنوان یک انسان کاسه صبرم لبریز شده بود.”
