شهرزاد نیوز: یکی از جنیه های مهم و مورد بحث در تحولات اخیر در تونس و مصر نقش زنان و پی آمدهای احتمالی خیزش های اخیر برای جنبش زنان در این کشورهاست. در یکی از فیلم های خبری، یک زن مصری بی حجاب جلوی دوربین فریاد می زند: “مصر، ایران نخواهد شد.” اشاره وی به خطر قدرت گیری اسلامگرایی و ربودن انقلاب و اعمال تبعیض و بی حقوقی علیه زنان است. با این که رسانه ها به پی آمد این قیام ها برای زنان بی توجه نمانده اند، اما جای طرح چنین سوالات و مباحثی در اجلاس اخیر سمینار سالیانه تشکل های زنان و زنان دگر- و هم جنس گرای ایران در آلمان، خالی بود. ظاهرا این تحولات جزو دغدغه ها و مباحث فعالین ایرانی در آلمان نبوده است.
در حاشیه این سمینار، سهیلا میرزایی، از شهرزاد نیوز، نظر چند تن از شرکت کنندگان را در این مورد جویا شده که در زیر می خوانید. سوال این بود: تاثیر تحولات تونس و مصر بر جنبش زنان چیست؟
هما مرادی از کلن، شعار حقوق بشر و برابری جنسیتی را در تمامی زمینه ها تحت نظام سکولار و لائیک، اصلی ترین شعار زنان تونسی در تظاهرات بزرگ ۲۹ ژانویه در خیابان حبیب بورقیبه و ایضا مهمترین نقطه اشتراک مبارزات زنان تونسی با بخشی از جنبش ایرانی می داند. ” این زنان اعلام کردند که در رابطه با آزادی های خود حاضر به هیچ مذاکره ای با اسلام نیستند.” مرادی می گوید از نسبت زنان سکولار و لائیک به کل زنان مبارز اطلاع دقیقی ندارد، اما “هر خیزشی در هر کجای دنیا به خصوص در منطقه در جهت استحقاق خواسته های آگاهانه جنسیتی زنان تاثیر مثبت و متقابل بر روی مبارزات زنان در منطقه و ایران برای دستیابی به برابری و رهایی جنسیتی خواهد داشت.” وی می افزاید برقراری روابط مستقیم، پویا و خلاق با این زنان مبارز، این تاثیر را موثرتر خواهد کرد.
اقدس شعبانی از هانوفر، می گوید زنان تونس و مصر اکنون در شرایطی چون ۳۲ سال پیش زنان ایران با قدری هشیاری بیشتر در حال تلاش هستند. به اعتقاد وی “زنان تونس ومصر به واسطه ارتباطات الکترونیک از تلاش های زنان در ایران متاثرند نه برعکس.”
منیژه عرفانی فر از فرانکفورت، معتقد است جنبش های هر کشوری به خصوص کشورهایی که در حوزه فرهنگی یکسان هستند بر یکدیگر تاثیر می گذارند و این واقعیتی است ازلی و ابدی. آینده نشان خواهد داد که کی و چگونه جنبش زنان ایران متاثر از حوادث مصر و تونس خواهد شد. او واکنشی از طرف زنان ایران نسبت به این تحولات نمی بیند. می گوید: ” نوشته های زنان ایرانی خارج از کشور در باره حوادث مصر و تونس بیشتر تحلیلی است تا واکنشی.”
اکرم موسوی از کلن، در باره حوادث اخیر مصر و تونس می گوید این حوادث بار دیگر ثابت کرد که رژیم های دیکتاتوری قابلیت اصلاحات را از درون ندارند و فقط قدرت مردم است که آنها را به عقب می راند.
هما شرف الدین از هانوفر، می گوید: “زنان نه با تشکلات سازماندهی شده بلکه به شکل توده ای پراکنده در اعتراضات این دو کشور شرکت داشتند و این همان نقشی است که زنان ما در انقلاب بهمن داشتند و اعتراضات کلی بود. نکته ی دیگر اینکه ما یک کشور اسلامی مانند مصر و تونس نبودیم بلکه با رژیم اسلامی کشور را اسلامی کردند، ولی فضای غالب این دو کشور مذهبی است و اسلام با دموکراسی و حقوق شهروندی خصوصن حقوق زنان مغایرت دارد. نتیجه تحولات در این کشورها منجر به بیرون کردن دیکتاتور شد ولی به مفهوم به دست آوردن آزادی نیست زیرا می تواند مانند ایران مسیر دیگری طی شود و به دیکتاتوری دیگری برسد و این درسی است که در واقع آنها باید از تاریخ مبارزات و تحولات در ایران بگیرند.”
