امسال روز جهانی مبارزه برای خشونت علیه زنان را در حالی گرامی میداریم که خشونت علیه زنان در کشور ما بیداد می کند. خانه و خانواده و کوچه و بازار و دانشگاه و مدرسه و اداره و هر جایی دیگر از جامعه را اگر بنگریم نشانه های گوناگون خشونت را می بینیم. زنان برای خواستن کوچکترین حق انسانی خود مورد ضرب وشتم واهانت قرار میگیرند، بازداشت و زندان و حتی سنگسار میشوند.
برای مبارزه با این بی عدالتی ها چه باید کرد ؟
آیا باید سکوت کرد و دیده بر تمام این بیدادگری ها بست؟
بیست و پنج نوامبر، روز جهانی مبارزه برای خشونت علیه زنان به ما یاد آوری می کند که نباید خاموش باشیم، باید علیه خشونت مبارزه کنیم و در این مبارزه استوار و پیگیر باشیم.
امروزه در ایران بسیارند زنان شریف و آزاده که بر ضد قوانین خشونت زای حاکم بر ایران مبارزه میکنند.
هر چند که رژیم سرکوبگر ایران تنها حربه اش افرایش خشونت است و از وحشیانه ترین شیوهای خشونت امیز برای سرکوب مبارزات زنان استفاده میکند اما زنان نباید به بهانه اینکه خشونت در جامعه افزون میگردد دست از مبارزه بردارند. همین مبارزات زنان است که ابتدا خشونت را از جامعه زنان و سپس از کل جامعه محو میکند.
ما زنانی که در خارج ار ایران، در دنیایی دیگر، این طرف آبها زندگی میکنیم وبوسیله قوانین ضد خشونت محافظت میگردیم، و ظیفه مندیم که به یاری خواهرانمان در ایران بشتابیم واز آنچه که در توان داریم برای امحای خشونت درایران استفاده کنیم. یاران آزاده مرد ما نیز در این راه باید زنان را یاری رسانند تا راه هموارترگردد.
پیش یه سوی محو خشونت علیه زنان در ایران و جهان
شهلا عبقری
.
