مدرسه فمینیستی : وارد کارگاه که میشوم چشمم میافتد به چهرهی مضطرب و پلکهای ورم کردهاش. و دستهایی که دیگر ظریف نیستند، از کار زیاد
Die iranische Gesellschaft kennt eine lange Geschichte von öffentlichen Debatten zu Frauenrechten und feministischen Bewegungen, die im 19. Jahrhundert beginnt. Im Zentrum der islamischen Revolution
هنگامی که در سال ۱۳۸۴، بیت رهبری بیاری نیروهای بسیج و سپاه و لشگر ناظران شورای نگهبان احمدینژاد را روانه ساختمان ریاست جمهوری کرد و
مدرسه فمینیستی: نه! نمیشد که مصمم به انتشار ویژه نامه زنان اهل قلم و ادبیات و سخن باشی و شمارهای را به «سیمین دانشور» اختصاص
خانم سیمین بهبهانی، شما از چه زمانی خانم دانشور را میشناسید؟ سیمین بهبهانی: افتخار میکنم که با خانم دانشور از سال ۱۳۴۷ یا ۱۳۴۸ آشنا
مدرسه ی فمینیستی: در هوای بهاری، پس از سرک به سایت های خبری ظاهرا امروز، اعدام و سنگسار و یا دستگیری تازه ایی نیست. یعنی
مردم آزاده و شریف ایران؛ مادران و خانواده های داغدار؛ سازمان ها و نهادهای حقوق بشری ایران و جهان! و تمام کسانی که در هر
خبرنامه گویا » قصد ندارم نوشتەام را با بازگویی مفصل تاریخ مبارزه کوردها طولانی کنم. تنها بدین بسنده میکنم کە سرزمینی بنام کوردستان در میان
شهرنوش عزیز، در پیشدرآمد کتاب «خاطرات زندان» نوشتهای که در زندان فردای روز انفجار سفینه فضائی شاتل- که فکر کنم سال ۱۳۶۴ بوده باشد- اندیشیدی
زندان چهارراه قشرهای مختلف جامعه است. این واقعیت در زندانهای سیاسی سالهای اول انقلاب مصداق بیشتری داشت. در پائیز سال ۱۳۶۰ در اتاقی بودم که