لطفن از تشکیل کمیته مادران عزادار برایمان بگویید . این کمیته چگونه شکل گرفت .
حدود ۴۰ روز پیش بعد از شنبه ۳۰ خرداد وقتی ندا آقاسلطان زن جوانی که بی گناه و بی دفاع در خیابان امیر آباد تهران به گلوله بسته شد و همه ، صحنه کشته شدن این دختر را دیدیم که چگونه با چشمان باز از دنیا رفت ،با تعدادی از دوستان که عمیقا داغدار و عزادار بودند و نگران جان فرزندان خود در سطح شهر ها و زندان ها ، دور هم جمع شدیم و یک نفر این ایده را مطرح کرد که به یاد ندا غروب شنبه ها در جایی جمع شویم و با سکوت اعتراض خود را به این فجایع نشان دهیم . روی این ایده خیلی بحث کردیم و به این نتیجه رسیدیم که به صورت خیلی آرام اعتراض خود را نشان دهیم و بعد ، بیانیه ای نوشتیم وخواسته هایمان را مشخص کردیم و از مادران درخواست کردیم که شنبه ها از ساعت ۷ تا ۸ غروب به پارک لاله بیایند و در این حرکت به ما بپیوندند .پارک لاله را از این نظر انتخاب کردیم که ندا در امیرآّباد کشته شده بود و پارک لاله نزدیک ترین پارک به آن محل بود .
خواسته های مشخص شما چیست ؟
یکی آزادی کلیه زندانیان سیاسی و مدنی . دومی مجازات آمران و عاملان این قتل ها .
واقعا جای تاسف است که تا کنون به رفتارها و اعمال غیر قانونی که حتی در زندان ها صورت گرفته و مشخص است چه کسانی این اعمال را مرتکب شده اند که منجر به کشته شدن زندانیانی مثل دکتر زهرا بنی یعقوب شده است ، هیچ شکایتی به نتیجه نرسیده است اگر مجرمان این قتل ها مجازات می شدند فکر می کنید این همه فاجعه اتفاق می افتاد ؟
یا اگر تا کنون روشن می شد ، عزیزانی که در دهه ۶۰ بخصوص سال ۶۷ اعدام شدند،چه گناهی مرتکب شده بودند و چه عمل غیر قانونی انجام داده بودند ، این فجایع تکرار می شد ؟
از این حرکت استقبال شد ؟
بله ، دراولین شنبه ۶ تیر ماه تعداد زیادی از زنان که اغلب میانسال و مسن بودند به پارک لاله آمدند و روی نیمکت های دورآب نمای پارک اکثرا با لباس سیاه در سکوت نشستند ولی نیروهای امنیتی و پلیس و لباس شخصی که گردان گردان به پارک آمده بودند تا برای مادران عرض اندام کنند ، ۲۰ نفر از آنان را بازداشت و به مدت یک هفته در زندان اوین زندانی کردند که پس ازتلاش های فراوان مادران عزادار و خانواده های زندانیان ، با قرار کفالت و یا وثیقه آزاد شدند .
شنبه ۱۳ تیر ماه ، مادران برای جلوگیری از تمرکز نیروهای پلیس در یک پارک ، اعلام کردند در ۴ پارک لاله – ملت –گفتگو و اندیشه به سوگ خواهند نشست که با ممانعت پلیس از ورود زنان به پارک ها روبرو شدند و یک زن جوان در پارک لاله دستگیر و پس از یکروز آزاد شد . کمیته مادران عزادار که هر روز بر تعدادشان افزوده می شد از مردم یاری طلبیدند و اعلام کردند غروب شنبه های هر هفته در تمام پارک های ایران حضور یابند و با راهپیمایی ، نشستن بر روی نیمکت ها با لباس سیاه ، گفتن تسلیت به مردم ، روشن کردن شمع ، بستن روبان سیاه به درختان و… به صورت مسالمت آمیز، اعتراض خود را به خشونت های رو به افزایش نشان دهند و نگذارند خون های بیگناهی که به ناحق ریخته شده فراموش شود .
با این همه پراکندگی آیا تجمع یا حرکت قابل ملاحظه ای در پارک ها دیده می شود ؟
مشاهدات عینی و گزارش های رسیده به وبلاگ مادران عزادار تا کنون نشان داده که مادران و زنان جوان با خلاقیت و ابتکار های خود در هر پارکی به شیوه ای مختلف عمل کرده اند واعتراض ها ، هر هفته رنگ تازه ای به خود گرفته است ، که گزارش های آن را می توانید در وبلاگ مادران عزادار ملاحظه کنید .
می دانید که این حرکت مثل الئه و اکبر گفتن های شبانه است و در محله های مختلف شدت و ضعف دارد و با اینکه هیچ رهبری و سازماندهی هم وجود ندارد ، به شکل خودجوش و مردمی در برخی پارک ها حرکت های خوبی برای نشان دادن حضور زنان صورت می گیرد.البته ما انتظار داریم نیروهای پلیس و امنیتی مانع این حرکت مدنی و مسالمت آمیز و قانونی مادران در پارک ها نشوند و بتدریح شاهد تجمع های گسترده ای باشیم تا خواسته هایمان فراموش نشود و به حق و حقوق شهروندی خود برسیم .
آیا مادرانی که فرزندان شان در جریانات اخیر کشته شده اند هم به این جمع پیوسته اند ؟
یکی از برنامه های ما دیدار با مادران و خانواده های شهدای اخیر و شرکت در مراسم تشییع ، عزاداری و بزرگداشت شهدا است و فکر می کنم همدردی ، حداقل کاری است که مادران انجام می دهند . مثلن وقتی مادر ندا تصمیم گرفت بنا به دلایل روشن برای مراسم چهلم ندا به بهشت زهرا نرود ما او را تنها نگذاشتیم و مراسم بزرگداشتی برای ندا برگزار کردیم که علاوه بر خانواده و اقوام ندا ، برخی از فعالان جنبش زنان ، تعدادی از اعضاء کمپین یک میلیون امضاء ، گروهی از مادران کمپین ، گروهی از مادران صلح و تعدادی از زنان اصلاح طلب و خانم اعظم طالقانی هم حضور داشتند و این بزرگداشت مرهمی بود بردل مادر عزادار و داغدار ندا . فکر می کنم تصویر زیبای مادر ندا را در پارک دیده اید که با نگاه کردن به شمع هایی که روشن کرده اشک می ریزد .
نا گفته نماند که خانم پروین فهیمی مادر سهراب اعرابی اولین مادری بود که اعتراض اش را نسبت به کشته شدن پسرش و بی خبری و سرگردانی خودش به مدت ۲۶ روز بیان کرد و عملن به پدر و مادر ها جرات و شهامت اعتراض داد . واقعن چه چیزی عزیز تر از جگرگوشه مادر است ؟
آیا مادران در شهرستان ها یا کشور های دیگر از این حرکت حمایت کرده اند ؟
به صورت فردی ایمیل هایی از شهرستان های مختلف دریافت کرده ایم که از این تلاش ، حمایت شده ولی تا کنون حرکتی در شهر های مختلف گزارش نشده است . البته جو فشار و ارعاب در شهرستان ها بیشتر از تهران حاکم است که امیدواریم این جو شکسته شود و همه مردم بتوانند خواسته های خود را بدون ترس از باتوم و ضرب و شتم و زندان و شکنجه و کشته شدن بیان کنند .
در مورد حمایت های جهانی ، مادران و زنان در کشور های مختلف از این حرکت حمایت کرده اند و شنبه ها با مادران ایرانی همراه شده اند و تلاش مادران عزادار را به کمپینی جهانی تبدیل کرده اند .
حمایت خانم شیرین عبادی حقوقدان و برنده جایزه صلح نوبل – حمایت مادران ایتالیایی – مادران عزادار در استکهلم – مادران اطریشی در وین – مادران عزادار ایرانی و آلمانی در برلین و کلن ، حمایت گروه مطالعاتی زنان ایرانی در سن دیگو ( امریکا ) حمایت ائتلاف بین المللی زنان مدافع حقوق بشراز حرکت حق خواهانه مادران ایرانی از جمله حمایت های جهانی از مادران عزادار است . ما از همه این پشتیبانی ها ممنون هستیم و امیدواریم این همبستگی با مادران ایرانی به طور کلی ادامه پیدا کند .
