مفت خوران و چپاولگران و میلیاردرهای حاکم، بیش از ٣٠ سال است با توحش تقلا میکنند یک جامعه را از نظر حقوق اجتماعی به عهد جاهلیت و قهقرا عقب برانند تا بتوانند بساط مفت خوری و ثروت اندوزی شان را محفوظ نگه دارند. حجاب سمبل بردگی زنان است و بردگی زنان گام اصلی در بردگی کل جامعه است. برای اینها مهم است که هر زنی یک پرچم سیاه اسلام را روی خود بکشد تا قدرقدرتی حکومت را هر لحظه در کوچه و خیابان به همگان یادآور شود رجز خوانی علیه زنان و برای تحمیل حجاب به زنان، فی الحال پاسخ خودرا گرفته است. اما میتوان با قاطعیت گفت که پاسخ محکمتری و قاطع تری را خواهد گرفت.
رژیم اسلامی ارتجاعی ترین قوانین را از کتب اسلامی بیرون کشیده است و به قانون جامعه تبدیل کرده است اما مردم دارند راه خود را میروند و بگونه دیگری روابط اجتماعی خود را تنظیم کرده اند. در قوانین اسلامی رژیم، زن موجودی است که روزانه و در هر قدم، انسان بودنش انکار میشود. زن یک برده جنسی است که حتی حقوق بردگان را هم ندارد. در قوانین اسلامی زن را می شود تصاحب کرد، به او تجاوز کرد و کل خواسته ها و تمایلاتش را به زیر پا گرفت. میشود او را بنام “دفاع از ناموس”به قتل رساند،…، اما آیا تصویر و مکان اجتماعی زنان در جامعه سنخیتی با قوانین ارتجاعی اسلامی رژیم دارد؟ مردم آگاهانه و در بسیاری از لحظات اعتراض خود از سمبلهای اسلامی فاصله گرفتند و بدین شکل آن خواسته ها و ترجیحات سرکوب شده را به جهان مخابره کردند. به مردم جهان پیام دادند که جامعه ایران یک جامعه ضد مذهبی است و حکومت و قوانین اسلامی را نمی پذیرد. مغضوبین دستگاه اسلامی تلاش بسیار کردند تا علم و کتل اسلام را به صف اعتراض مردم وارد کنند، اما کسی آنرا نپذیرفت. بجای آن زنان هر جا که توانستند حجاب از سر گرفتند و حکومت اسلامی را به مبارزه طلبیدند. کمترین چیزی که در مورد حجاب میتوان گفت این است که حجاب پرچم کثیف و خونین ارتجاع مذهبی است. امروز دیگر این نقش حجاب برای همه کس در ایران آشکار و روشن و غیر قابل انکار است. حکومت عهد عتیقی اسلامی شدیدا ضد زن است و تحقیر و بی ارزش شمردن زنان هویت اساسی آنرا تشکیل میدهد. تحقیر زنان در عین حال اهرمی برای به بند کشیدن کل جامعه است. این حکومت هر گاه که میخواهد تعرضی به بخشهای مختلف مردم بکند یاد حجاب و تفکیک جنسیتی می افتد. این روزها مجددا لشکر کف بر دهان آورده اسلام را دارند آماده میکنند تا برای تحمیل حجاب به زنان یورش آورند. اما همینکه امروز بعد از سی و چند سال تازه آخوندهای فسیل از این صحبت میکنند که “همانگونه که رضا خان زورکی چادر مردم را برداشت باید زورکی سرزنها چادر گذاشت”، خود این آیا نشان نمیدهد که زنان زجر کشیده اند و تلفات داده اند و زندان و تعرضات را چشیده اند اما حجاب این توق کثیف بندگی را نپذیرفته اند؟
واقعیت اینست که بطور واقعی مبارزه علیه حجاب و آپارتاید جنسی، موضوع اعتراض مردم در طول سی و دو سال حاکمیت این رژیم بوده است. چرا که ضدیت با زن خصلت و هویت این رژیم و حجاب شیشه عمرش است. از همین رو جنبش علیه تبعیض و نابرابری و مبارزه علیه حجاب و آپارتاید جنسی همواره یکی از چالش های بزرگ اجتماعی علیه جمهوری اسلامی بوده و رژیم بارها و بارها نسبت به این جنبش بالنده هشدار داده و از خطر از دست رفتن نظام سخن گفته است. از همین رو امروز نیز این مبارزات، یک عرصه مهم کشاکش جنبش انقلابی مردم با این رژیم است به عبارت روشنتر اکنون در کوران مبارزات اخیر، در شرایطی که جامعه برای به زیر کشیدن این رژیم فریاد میزند، مبارزه علیه تبعیض جنسیتی و حجاب، دو پرچم و سمبل مهم جمهوری اسلامی، از عرصه های مهم نبرد مردم بااین رژیم است و زنان آزادیخواه در صف مقدم این مبارزات قرار دارند.
جامعه ایران میرود تا برای همیشه اسلام و قوانین اش را بگور بسپارد. این دوره آخر بساط اسلامی در ایران است. روزهای آخر عفریت مرگ و نیستی رژیم اسلامی و نفسهای آخر آیت الله ها و حافظین قمه بدست دین. مردم ارتجاع اسلامی را تحویل موزه توحش خواهند داد.
نسل جوان امروز که تحت حاکمیت رژیم اسلامی دیده به جهان گشوده است نسلی مدرن و همه چیز خواه است. نسلی که در برابر هیولای اسلام و قوانین مرتجعانه آن، ترجیحات و تمایلات دیگری دارد. نسلی که دائما زندگی و نگاه خود به زندگی را با شرایط جوانان در پیشرفته ترین جوامع جهان به قیاس می کشد و برای رسیدن به جامعه ای با استانداردهای بالا، همواره مبارزه کرده است. این نسل قوانین اسلامی را به سخره گرفته است.
تاریخ خونبار سی ساله جنگ و کشاکش بر سر حجاب این را بروشنی تاکید میکند که میتوانیم کمر این حکومت وحشی و عقب مانده را از همینجا بشکنیم و خواهیم شکست. میتوانند جنایت کنند و زندان و شکنجه و تعرضاتشان را ادامه دهند. میتوانند باز هم “زورشان” را بیازمایند. اما زنان ایران سر تسلیم ندارند. هرروز دارند این را نشان میدهند. هرروز دارند پرچم این حکومت را زیر پا له میکنند. در برابر چشمان همان لشکر کثیف اوباش سیاه پوش و مسلح حکومت کار را به جایی رسانده اند که هر روز ناچارند از بی حجابی زنان بنالند و کابوس بیینند.
