تا قانون خانواده برابر: در سال ۱۹۷۱، بلا آبزوگ، نماینده دموکرات نیویورک به پاس فعالیت های مستمر زنان برای رسیدن به حقوق برابر با مردان؛ طرح نام نهادن ۲۶ اوت به نام ” روز برابری زنان” را به مجلس ارائه نمود. این نامگذاری در حقیقت قدردانی و تجلیلی بود از تلاش ها و مبارزات زنان در قرن نوزدهم و کسب ” حق رأی برابر با مردان” که به موجب متمم قانون اساسی در سال ۱۹۲۰ به رسمیت شناخته شد.
گرامیداشت هرساله این روز در حقیقت یادآور آن است که در سالهای گذشته وضعیت زنان چه تغییراتی داشته و چه مسیری را برای رسیدن به برابری در پیشروی خود خواهیم داشت.
بدون تردید پیروزی زنان و به دست آورن حق رأی برابر با مردان دستاورد بزرگی در مبارزات زنان و تمامی مدافعان برابرخواه بوده است. دستاوردی که می توان مبدأ و نشانه ای باشد از روزی که “زنان توانستند صدای خود را به گوش جهانیان برسانند”. متمم قانون اساسی و به رسمیت شناختن حق رای زنان تنها چند دهه بعد از تلاش ها و مبارزات گسترده زنان در سراسر امریکا به تصویب رسید. هرچند به دست آوردن حق رأی برای زنانی که سالها برای به دست آوردن آن جنگیده اند تازه شروع راهی ست برای رسیدن به برابری های بیشتر. باید یادآور شد، آنچه گرامیداشت این روز را با تأخیر مواجه نمود عدم برخورداری حق رأی زنان سیاه پوست در برخی از ایالت های امریکا در گذشته بوده است، همین تبعیض ها گسترش برابری جنسیتی زنان در این کشور را با کندی مواجه نمود.
امروزه، بسیاری از زنان توانسته اند به مدارج بالای دانشگاهی دست پیدا کنند هرچند این موضوع تا به امروز منجر به برابری دستمزدها نشده است. این تبعیض در حالی همچنان دیده میشود که زنان در سالهای گذشته با در اختیار داشتن ۳۸ درصد از سهم کارآفرینی بازارکار توانسته اند بیش از ۵درصد سرمایه بازارها را به خود اختصاص دهند.
امروزه، باوجود آنکه زنان موفق به بدست آوردن کرسی های بیشتری در کنگره شده اند اما هنوز سهم برابری زنان در کشورهایی نظیر بوسنی و هرزگوین تنها ۱۷ درصد میباشد. این امر خود گویای این حقیقت است که به چالش کشیدن ظرفیت واقعی قدرت ها برای رسیدن به برابری زنان تا چه حد دشوارا ست.
امروزه بسیاری از زنان در سراسر جهان، از داشتن خانه های امن، آموزش مناسب و برابر، برخورداری از زندگی امن و بدون خشونت، برخورداری از امکانات بهداشتی و آموزشی مناسب و بسیاری دیگر از حقوق اولیه یک انسان محروم مانده اند.
امروزه ایالات متحده امریکا یکی از ۷ کشوری است که کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان(CEDAW) را امضاء نکرده است. تا به امروز ۱۸۷ کشور این کنوانسیون را امضاء کرده اند و در حقیقت امریکا تنها کشور پیشرفته و غربی است که در کنار کشورهایی نظیر ایران، سومالی، سودان و سه کشور شمال اقیانوس آرام حاضر به امضای این کنوانسیون نشده است.
امروز در سال ۲۰۱۱ و در روز برابری زنان باید این سوال را از خود بپرسیم که چگونه می توانیم روند گسترش برابری زنان را به یک تحول عظیم تبدیل نمود؟ چگونه می توان در محیط کار، سیاست و زندگی شخصی بدون استفاده غیر معقول از قدرت و به کارگیری سلسله مراتب مرسوم در گذشته، نقش پرقدرت و موثری را ایفا نمود؟
امروز ما باید به پاسداشت تمامی تلاش ها و مبارزات زنان برابرخواه در گذشته این روز را جشن بگیریم اما برای تضمین رسیدن به ” برابری جنسیتی ” باید نسبت به ظهور جنبش های مذهبی راستگرا هشیار باشیم. روز برابری زنان مبارک.
