رادیو زمانه » جودی شیکاگو هنرمند، نویسنده، آموزگار و متفکر فمینیست، که نزدیک به چهار دهه‌ی فعال از تأثیر و نفوذ او در داخل و خارج جامعه هنری می‌گذرد. گواه آن صدها کار انتشار یافته از او در سراسر جهان است.
علاوه بر آثار هنری تعدادی از متون نوشتاری او نیز به زبان‌های دیگر ترجمه شده‌است که این خود عاملی برای شناساندن فلسفه و هنر شیکاگو به هزاران نفر در جهان شد. در اویل دهه هفتاد پس از یک دهه از تمرین‌های حرفه‌ایش، شیکاگو پیش‌قدم هنر فمینیستی و آموزش هنر از طریق یک برنامه منحصر به‌فرد برای زنان در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا شد.
جودی شیکاگو هنرمند تأثیرگذار فمینیست بنای تولید آثار را زیست و خلاقیت جمعی زنانه قرار داده بود.
او سپس برنامه کاری‌اش را به انستیتو هنری کالیفرنیا برد و در آن‌جا با هنرمندی به نام میریام شاپیرو برنامه هنر فمینیستی را پایه‌گذاری کرد.
خانه‌زن اینستالیشن هنری کاملا زنانه به سرپرستی و اجرای جودی شیکاگو و میریام شاپیرو بود، در این اینستالیشن شیکاگو، شاپیرو، هنرجویان‌شان و هنرمندان محلی شرکت داشتند. به هر زن یک اتاق شخصی از عمارت ۱۷ هالیوود کالیفرنیا داده شد، تنها زنان اجازه داشتند از این نمایشگاه دیدن کنند.
ایده اصلی خانه زن بر اساس بحث‌های هنرجویان در کلاس‌‌ها و نشست‌ها شکل گرفت. قصد هنرجویان از این طرح این بود که یکی از خاطرات جمعیشان را در یک خانه کار کنند.
خانه هم‌چون فرهنگی است که زنان قرن‌ها با واسطه آن شناخته شده‌اند. خانه مکانی است که زنان درآن برای رضایت و خشنودی دیگران تلاش می‌کنند.
بنابراین هنرجویان خانه‌ای می‌خواستند که در آن کارهایی را انجام دهند که سبب رضایت خودشان به‌عنوان یک زن باشد نه رضایت دیگران.
ارتباط نزدیک بین بیولوژی و نقش‌های اجتماعی قراردادی پایه و اساس «خانه زن» بود.
بیشتر این اتاق‌ها جای‌گزین فضاهای یک خانه بود و چالشی هم‌زمان بین فعالیت اتاق‌ها و معنی آن‌ها، که ناشی از خلق اغراق‌آمیز تصورات شخصی زنانه بود وجود داشت.
«خانه‌زن» اولین نمایش اینستالیشنی محسوب می‌شد که به‌واسطه یک دیدگاه آشکارا زنانه در هنر تولید شده بود.
تأثیر شگفت «خانه زن» و باقی کارها و ایده‌های شیکاگو، به آغاز جنبش جهانی هنر فمینیستی کمک کرد. در سال ۱۹۷۴ شیکاگو توجهش را به سمت موضوعاتی مربوط به تاریخ زنان معطوف کرده و مشهور‌ترین آثارش را خلق‌کرد.
«ضیافت شام»
«شام شبانه» بین سال‌های ۱۹۷۴ و ۱۹۷۹ با مشارکت صدها نفر از افراد داوطلب به اجرا درآمد. این پروژه چند‌رسانه‌ای به یاد ماندنی یک تاریخچه نمادین از زن در تمدن غربی را ارائه کرد که تا کنون بیش از یک میلیون بیننده با شانزده اجرا در سالن‌های شش کشور، شاهد نمایش آن بوده‌اند. این اثر هم‌چنین موضوع مقالات بی‌شمار و متون تاریخ هنری و منشأ و الهام‌بخش تحلیل‌های جنسیتی بی‌شماری بوده‌است.
اهمیت «شام شبانه» در جا انداختن جایگاه شیکاگو به‌عنوان بنیان‌گذار هنر فمینیستی بود.
در سال ۲۰۰۴ این اثر در موزه بروکلین قرار گرفت. بدین‌وسیله شیکاگو به این هدف بلند مدت خود برای مقابله با محو شدن دست‌آوردهای زنان دست یافت.
تصویری از مجموعه «تولد»
از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۵ شیکاگو اجرای پروژه‌ی تولد را به‌دست گرفت. او پس از مشاهده خلأ پیکرنگاری درباه موضوع تولد در هنر غربی، یک مجموعه کار بی‌نظیر از تولد را طراحی کرد و تصاویر خلق‌شده را برای سوزن‌دوزی به ماهرترین سوزن‌دوزان کشور سپرد.
پروژه تولد در بیش از صد سالن به نمایش درآمد. نمایشگاه‌های متعددی از تابلوهای پروژه تولد در مجموعه‌های مختلف عمومی در سرتاسر آمریکا از جمله موزه آلبوکرک برگزار شد.
هم‌زمان با به پایان رساندن پروژه تولد جودی در استودیوی شخصیش بر روی خلق «اعمال زور»، کار می‌کرد.
در این مجموعه فوق‌العاده از طراحی‌ها، نقاشی‌ها، بافتنی، کاغذ فشرده‌شده و برنز برجسته استفاده شده بود.
شیکاگو یک نقد فمینیستی خیره را به ساختار مردانه درآورده بود و بررسی می‌کرد که تا چه اندازه معانی رایج دارای قدرتی هستند که دنیا را به طور کلی، و مردها را به خصوص متأثر کنند.
تصویری از مجموعه «هولوکاست از تاریکی به نور»
فرایند پیچیده تفکر در «اعمال زور»، دل‌مشغولی طولانی مدت هنرمند همراه با نتیجه حاصل از قدرت و ضعف بود، و علاقه‌ای رو به رشد از میراث یهودی شیکاگو، او را به سمت اثر بعدی که یک «هنرتنانه»، بود هدایت می‌کرد.
پروژه «هولوکاست از تاریکی به نور»، در ماه اکتبر ۱۹۹۳ در موزه اسپرتور شیکاگو به نمایش درآمد، و به سفر خود در سرتا سر آمریکا تا سال ۲۰۰۲ ادامه داد.
تصویری از مجموعه هولوکاست
پروژه هولوکاست نتیجه هشت سال تحقیق، سفر، مطالعه و خلق هنری است؛ و شامل ترکیب یک سری تصاویر از نقاشی‌های شیکاگو با عکس‌هایی گرفته شده از دونالد وودمن است. و هم‌چنین آثار شیشه‌کاری و طراحی پرده‌های ملیله‌دوزی به وسیله شیکاگو بود که توسط صنعتگران ماهر اجرا شده‌بود.
شیکاگو برای نزدیک به چهار دهه در تعهد خود براثبات قدرت هنر هم‌چون وسیله‌ای برای تحول فکری و دگرگونی اجتماعی و تحقق زنان در خلاقیت و تولید هنری‌شان ثابت قدم ماند.
«ازمیان گل» از کتاب شیکاگو به همین نام
شیکاگو نویسنده آثار متعددی نیز هست، هم‌چون:
۱۹۷۵: زندگی من به عنوان یک هنرمند؛ ازمیان گل
۱۹۹۶: زندگی‌نامه یک هنرمند فمینیست؛ آنسوی گل
