***
تغییر برای برابری » فعالان کمپین یک میلیون امضا با گرایشات و تنوعات فکری توانسته اند در سه سال گذشته حول خواست لغو تمامی قوانین تبعیض آمیز جنسیتی، مبارزه مدنی حول حقوق برابر شکل داده و به پیش ببرند و امروز هریک بر پایه اعتقاد خود در عرصه های متفاوت مبارزه جاری برای آزادی و حقوق دمکراتیک شهروندی حاضرند . این نکته که زنان در عرصه این مبارزه حضوری چشمگیر دارند بر کسی پوشیده نیست. تصویر ندا که در حافظه تاریخی مردم ایران و جهان ثبت شده نشان از اهمیت نقش زنان در مبارزه برای آزادی و عدالت اجتماعی دارد . این شرایط اما پرسش های عاجل زیر را برابر ما قرار می دهد :
چگونه می توان در بستر مبارزات جاری ، فکر برابری خواهی را به دفاع از آزادی های شهروندی و عدالت اجتماعی پیوند زد ؟
تحول شرایط چه تاثیری بر کمپین یک میلیون امضا دارد ؟
شرکت فعالان و یاران کمپین و نیز تمامی مدافعان حقوق زنان در این بحث بر فراهم آوردن پاسخ و یا پاسخهای هر چه خلاق تر یاری خواهد کرد . باشد که این همفکری و همدلی ما را در پیوند مبارزه برای برابری و آزادی و عدالت اجتماعی یاری دهد .
***
مدت هاست که سایت تغییربرای برابری ، دو سوال مهم ، ازسرتعهد وبا صداقت مطرح کرده و پاسخ های قابل تاملی هم از سوی دوستان ارائه شده که بسیار آموزنده است. با تشکر ازاین دوستان باید بگویم من به نوبه خود بسیار از این نظرات و پاسخ ها آموختم .
شاید خیلی دیر باشد که من هم نقطه نظرات ام را در پاسخ به این دو سوال بنویسم زیرا اگر به رویدادهای اخیر با دقت بنگریم و خود در بطن مبارزات حضور داشته باشیم به روشنی در می یابیم که فکر برابری خواهی با دفاع از آزادی های شهروندی و عدالت اجتماعی از ابتدا پیوندی طبیعی داشته است بدون اینکه نخبگان جنبش زنان فرمولی را برای آن دیکته کرده باشند.
حضور زنان و حتی رهبری آنان در برخی از مسیر های راهپیمایی های خودجوش بعد از انتخابات ریاست جمهوری بیست و دوم خردادماه، سبب ارتقاء خواسته های مردم می شد . من خود بسیار شاهد ایستادگی زنان در دفاع از حقوق شهروندی خود و دیگران بوده ام . دوستی که از فعالان کمپین نیست می گفت فعالیت زنان جوان در کمپین و هزینه هایی که پرداخت کرده اند باعث شجاعت سایر زنان در راهپیمایی های اخیر شده است . تعداد زیادی از این زنان پیش از این با فعالان کمپین در خیابان ها ، دانشگاه ها، مراکز عمومی، کنسرت ها و نمایش های مختلف و به طور کلی در فضاهای عمومی و خصوصی روبرو شده بودند و حتی اگر بیانیه کمپین را به دلیل بی اعتمادی به تغییر در این حکومت و یا به دلیل ترس از گرفتاری و باز هم بی اعتمادی ، امضا نکرده باشند اما با گفتگوهای چهره به چهره تلاشگران کمپین به تاثیر قوانین تبعیض آمیز در زندگی شان واقف شده اند .
کمپین به دلیل ساختار افقی و دموکراتیک، مسلما در اتفاقات اخیر هم نمی توانست هیچ دستورالعملی برای اعضاء صادر کند، در نتیجه زنان فعال کمپین هر کدام با رهبری خود و با حضور موثر در این راه پیمایی ها، برابری را به صورت عینی به مردم ثابت کردند و حتی بحث هایی که شاهد آن بودم نشان می داد که زنان کمپین در آن روزهای پرتلاطم گفتگوی چهره به چهره در مورد خواسته های برابری خواهانه را فراموش نکرده بودند. مثلن آقایی از حجاب دختری جوان انتقاد می کرد و می گفت روسری ات را جلو بکش، الان فیلم می گیرند و در صدا و سیما نشان می دهند و همه فکر می کنند یک مشت جوان بدحجاب فقط خواهان پس گرفتن رای شان هستند. زنان دیگر در اعتراض به این آقا می گفتند: ” نباید خود را پنهان کنیم. زنان با تنوع حجاب در این راهپیمایی ها حضور دارند و نباید کسی در مسائل شخصی دیگران دخالت کند ، بس است سالها خودمان را پنهان کردیم .” همچنین زنان با پلاکاردهایی که در دست داشتند، حرکت های مسالمت آمیز، صلح طلبانه و برابری خواهانه را نیز آموزش می دادند .نمونه بارز آن تغییر شعار ” برادر شهیدم رای ات رو پس می گیرم ” بود که در راه پیمایی ها توسط مردم تکرار می شد و آرام آرام تبدیل شد به شعار ” هموطن عزیزم رای ات رو پس می گیرم ” و همین طور برخی شعارهای دیگر .
نمونه دیگری از پیوند جنبش دموکراسی خواهی مردم با فکر برابری خواهی در حرکت مادران داغدار و عزادار به خوبی تجلی پیدا کرد . بلافاصله بعد از کشتارهای ناجوانمردانه در اولین شنبه تیرماه تعدادی از مادران در حمایت از کسانی که بی دفاع و بیگناه کشته شده بودند و یا به خاطر عقیده و در دفاع از حقوق شهروندی خود در بند اسیر شده بودند ، به طور خودجوش و با اطلاع رسانی مختصری در پارک لاله جمع شدند که خواسته های خود ” آزادی زندانیان عقیدتی و مجازات آمران و عاملان کشتار فرزندان ملت” را با سکوت فریاد بزنند. دستگیری، تهدید و محدودیت هایی هم که برای آنان طی هفته های مختلف به وجود آوردند کارساز نبود. این مادران با گذشت سه ماه همچنان به حرکت خود ادامه می دهند وهر هفته به تعدادشان افزوده می شود و با حمایت مادران دیگر کشور ها اینک حامیان مادران عزادار به کمپینی بزرگ تبدیل شده است.
در جنبش ضدخشونت دمکراسی خواهی ضمن دفاع از حقوق شهروندی- حق آزادی تجمع و حق آزادی بیان- برابری خواهی به صورتی برجسته همواره مطرح بوده است. به عقیده من برابری خواهی بعد از سه سال فعالیت کمپین در جسم و روح تک تک ما رسوخ کرده و هر کس با ابتکار عمل خود با توجه به شرایط می تواند آنرا با جنبش مردمی پیوند بزند و فرمول خاصی هم نمی توان برای آن نوشت . جوانان خلاق کمپین در این سه سال ثابت کردند که از همه روش های آموزشی، اجتماعی ، هنری و… می توانند استفاده کنند و بدون اینکه دنباله روی جنبش های دیگر شوند با حضور شان در بین مردم سطح دیگر جنبش های اجتماعی را ارتقاء دهند .
تحول شرایط چه تاثیری بر کمپین یک میلیون امضاء دارد ؟
با تغییر شرایط اجتماعی، بعد از سی سال از گذشت انقلاب، مردم حقوق خود را مطرح و خواستار رعایت آن می شوند. در این شرایط از یک سو حکومت ناگزیر به پاسخگویی به مطالبات مردم می شود و از سوی دیگر، مردم به نیروی خود پی می برند و برای تغییرات مثبت در جهت رسیدن به خواسته هایشان بیشتر تلاش می کنند.
یکی از حرکت هایی که منجر به تغییر در جامعه خواهد شد؛ چه از نظر فرهنگی و چه از نظر قانونی؛ کمپین یک میلیون امضا با خواسته های مشخص است که این خواسته ها نه سیاسی است، نه ایدئولوژیک نه دینی و نه ضد دین؛ در نتیجه زنانی که به میدان آمده اند با معرفی درست کمپین از طرف تلاشگران آن ؛ جذب کمپین خواهند شد و به خانواده بزرگ کمپین خواهند پیوست و جنبش دموکراسی خواهی را نیز ارتقا خواهند داد .
این مهم به تلاش و خلاقیت فعالان جنبش زنان و جنبش یک میلیون امضا بستگی دارد
