میدان زنان: شادی صدر ساعتی پیش پس از ۱۱ روز بازداشت از زندان اوین آزاد شد. او در حالی به خانه بازگشت که به خانواده اش گفته شده بود ساعت ۶ بعد از ظهر امروز آزاد می شود.
خانواده شادی که برای رفتن به پیشواز او برنامه ریزی می کردند وقتی او را پشت در دیدند خوشحال و شوکه شدند.
به نظر می رسد شادی صدر به این دلیل چند ساعت پیش از زمان گفته شده آزاد شده که دوستان و خانواده اش مقابل در زندان تجمع نکند.
ملاقات حضوری با ژیلا بنی یعقوب و چند تن از بازدداشت شدگان پس از انتخابات
کانون زنان ایرانی- مادر ژیلا بنی یعقوب ، روزنامه نگار پس از ۳۵ روز بی خبری از وضعیت دخترش و بعد از انتظاری شش ساعته مقابل زندان اوین توانست ظهر امروز (دوشنبه ۵ مرداد) او رابرای ۱۰ دقیقه در زندان اوین ملاقات کند.
عشرت اولیایی،مادر ژیلا بنی یعقوب از تکیده و لاغر تر شدن دخترش می گوید و همچنین از دیدار برخی دیگر از خانواده های بازدداشت شدگان پس از انتخابات ریاست جمهوری با عزیزان شان خبر می دهد:”امروز از ساعت هشت صبح مقابل زندان اوین حضور داشتیم تا در نهایت ساعت دو بعد از ظهر به ما اجازه ملاقات حضوری آن هم در ده دقیقه داده شد.”
به خانواده های بهمن احمدی امویی، رضا تاجیک و محمد قوچانی، روزنامه نگاران دربند و عبدالفتاح سلطانی وکیل ، اجازه ملاقات حضوری داده شد این در حالی است که برخی دیگر از خانواده های بازداشت شدگان از جمله شیوا نظر آهاری، سعید لیلاز ، تاجر نیا و زید آبادی اجازه ملاقات نیافتند.
در حالی برادر بهمن احمدی امویی توانست این روزنامه نگار را ملاقات کند که در طول ۳۵ روز بازداشت او هیچ گونه تماسی با خانواده اش نداشته است.
کاوه مظفری همچنان در وضعیت نامشخص
تغییر برای برابری – ۱۶ روز از بازداشت کاوه مظفری، فعال جنبش زنان و از اعضای کمپین یک میلیون امضاء، که در ۱۸ تیرماه در حوالی میدان انقلاب دستگیر شد، می گذرد. وضعیت وی و باقی بازداشت شدگان اخیر، با وجود اظهارات کمیته رسیدگی به وضعیت بازداشت شدگان مجلس شورای اسلامی مبنی بر آزادی بازداشت شدگان تا آخر تیرماه، همچنان نامشخص است. تا کنون بسیاری از بازداشت شدگان ۱۸ تیرماه آزاد شده اند اما از وضعیت باقی بازداشت شدگان اطلاعی در دسترس نیست.
در چند روز گذشته کاوه مظفری از بند ۲۴۰ (اندرزگاه ۹) اوین به قرنطینه اندرزگاه ۷ منتقل شده و طی این مدت با خانواده خود تماس های کوتاهی برقرار کرده است، اما همچنان ممنوع الملاقات است و خانواده وی که امروز جهت ملاقات با او به زندان اوین مراجعت کردند اجازه ملاقات با وی را نیافتند. خانواده کاوه مظفری برای پیگیری وضعیت وی به کمیسیون حقوق بشر اسلامی مراجعت کرده و در نامه ای نگرانی خود را نسبت به ادامه بازداشت وی و روند دادرسی غیر قانونی اش اظهار داشتند. در این کمیسیون به آنها گفتند که تا کنون خانواده های بسیاری به آنجا مراجعت کرده اند و گزارش های بسیاری آمده که وضعیت زندانیان را ناگوار توصیف کرده است. به اعتقاد آنها بازداشت کاوه به آن شکل برخلاف موازین قانونی بوده و حتا اگر جرمی هم صورت گرفته باشد باید مراحل خودش را طی کند نه آنکه به این ترتیب غیر قانونی کنونی باشد.
کاوه مظفری که برای همراهی مادر همسر خود به بیمارستان در روز ۱۸ تیرماه، ناچار از منزل خارج شده بود توسط یکی از نیروهای امنیتی شناسایی و دستگیر شد. به گفته کاوه این مامور پیش از آن، او را زمانی که برای بازپسگیری وسایل شخصی خود و همسرش به پلیس امنیت مراجعه کرده، دیده است. بنا به اظهارات مینا جعفری وکیل کاوه مظفری در رابطه با نحوه دستگیری کاوه مظفری، صرف شناختن از سوی نیروهای امنیتی در خیابان حتا هنگام درگیری، دلیل قانع کننده ای برای دستگیری نیست. به گفته وی «دستگیری باید با حکم قضایی و از سوی ضابطین قضایی صورت گیرد، در حالی که دستگیری های اخیر بدون حکم قضایی و از سوی ماموران امنیتی صورت گرفته، حال آنکه این ماموران جزء ضابطین قضایی نیستند. همچنین در موقع دستگیری، متهم باید آگاه و تفهیم شود که به چه دلیل و بنا به چه اقدامی که از وی سرزده و بنا به کدام شواهد و مدارکی، بازداشت است.»
کاوه را پس از دستگیری به همراه بسیاری از بازداشت شدگان به کلانتری واقع در شهدای ژاندارمری برده و در همانجا تفهیم اتهام صورت گرفته است. مظفری در این زمینه توضیح می دهد: «تفهیم اتهام در حیاط کلانتری توسط آقای حیدری فرد (دادیار ویژه امنیت) انجام شد. اتهامات شامل “اقدام علیه امنیت ملی” از طریق تبانی و تجمع”، “بر هم زدن نظم عمومی”، “تمرد از دستور پلیس”، و ” تخریب اموال عمومی” بود که این اتهامات به صورت یکپارچه به همه سیصد نفری که در کلانتری بودیم وارد شد صرف نظر از آنکه هر کدام از ما در چه وضعیتی دستگیر شده بودیم.» بنا به گفته مینا جعفری «این گونه تفهیم اتهام به صورت فله ای به همه بازداشت شدگان بدون ارائه مدارک و دلایل و بدون در نظر گرفتن تفاوت نحوه دستگیری بازداشت شدگان برخلاف قانون است. به ویژه که بازجویی های به عمل آمده از کاوه تا کنون طبق گفته خود وی خارج از این اتهامات بوده و از فعالیت های پیشین وی بوده و از تجمع روز ۱۸ تیرماه از او سوالی نشده است که این امر بر خلاف قانون است چرا که بازجویی باید در حیطه اتهامات باشد. این نحوه بازجویی نشان می دهد که مدرکی و شاهدی بر مدعای اتهامات وارد ششده به وی وجود ندارد.» به گفته کاوه پس از تفهیم اتهام او به همراه بسیاری از بازداشت شدگان به اوین منتقل شده است: «پس از آن دو دسته مان کردند. عده ای را به کهریزک و من به همراه عده ای دیگر را به اوین منتقل کردند. ۴ روز اول، در بند ۲۴۰ (اندرزگاه ۹) به صورت انفرادی نگهداری شدم و بعد به سول های چند نفره در همان بند منتقل شدم. از چند روز پیش به همراه ۲۰۰ نفر به قرنطینه اندرزگاه ۷ منتقل شده ام. از آن تاریخ اجازه تماس تلفنی پیدا کردم که البته به دلیل آنکه تعداد مان ۳ برابر ظرفیت معمول اینجاست و تنها یک تلفن در دسترسمان است روزی سه دقیقه می توانیم تماس داشته باشیم.» قرنطینه اندرزگاه ۷ ( که شامل یک سالن با ۴ سلول است)، مکانی است که ورودی های زندان اوین را به آنجا منتقل می کنند و چند روزی در آنجا به صورت قرنطینه نگه می دارند. بعد از مدت مقرر آنها را بنا به اتهام و یا جرمشان در بین بندهای دیگر پخش می کنند. اما پس از انتخابات و درگیری های به وجود آمده ی پس از آن، قرنطینه مختص بازداشت شدگان اخیر است که به دلیل اعتراض به نحوه انتخابات گذشته دستگیر شده اند. اکنون حدود ۲۵۰ نفر در قرنطینه اندرزگاه ۷ نگهداری می شوند که با توجه به ظرفیت آنجا این وضعیت به شدت نگران کننده است و سلامت بازداشت شدگان را مخدوش ساخته است. اکنون بسیاری از بازداشت شدگان هفته های اول پس از انتخابات که هنوز آزاد نشده اند، قرار دادگاهشان برای هفته آینده صادر شده است. هیچ کدام از آنها وکیل ندارند. طبق اظهارات کاوه مظفری در میان زندانیان شایعه ای وجود دارد مبنی بر اینکه باقی بازداشت شدگانی که هنوز آزاد نشده اند امکان دارد به چنین سرنوشتی دچار شده و حکمی دریافت کنند بدون آنکه فرصت دفاع از خود را داشته باشند. همچنین روز ۳ مرداد ماه خانه برخی از آنها مورد تفتیش قرار گرفته و بازجویی برخی نیز بار دیگر آغاز شده است. برخی از خانواده های بازداشت شدگان به دلیل چنین روند نامتعارف دادرسی بازداشت شدگان و اخبار ناگواری که از بازداشتگاه اوین می رسد نسبت به ادامه بازداشت و سلامت روانی و جسمی فرزندانشان نگران هستند.
