گزارش گردهمایی “شبکهی بینالمللی همبستگی با مبارزات زنان ایران”
روز شنبه ٢٩ سپتامبر ٢٠٠٧ رأس ساعت ١۵ نشست “شبکه” در محل انجمن زنان ایرانی/ آلمانی شهر کلن برگزار گردید. تعداد شرکت کنندگان در این نشست ٣٠ نفر بودند که ٢٣ نفر از آنها امضاء کنندگان بیانیه بودند وسایر شرکت کنندگان بعنوان مهمان خواستار آشنایی با “شبکه” بودند.
اداره کنندگان نشست عاطفه جعفری و اکرم موسوی از کلن بودند. اسامی شرکت کنندگان در این نشست به شرح زیر میباشند:
پروین ابراهیم زاده، فریماه اصلی، مهشیدپگاهی، مهین جزنی، قدسی حجازی، عاطفه جعفری، پروانه زرگر، گیتی سلامی، روژین شریفی، شهلا شفیق، نسرین صادقی، الهه صدر، منیره کاظمی، فاطمه کبیری، سیما محضری، اکرم موسوی، ناهیدنصرت، مریم نوری، حمیلا نیسگیلی،
دوستانی که در نشست حضور نداشتند ولی نظرات خود را فرستاده بودند. پروین ثقفی، ژاله طالب حریری، مهشید راستی، گیتی عدالتی
دستور جلسهی روز شنبه ٢٩ سپتامبر به شرح زیر بود:
– آشنایی با یکدیگر و معرفی زنان شرکت کننده توسط خودشان،
– معرفی شبکه و پاسخ به سئوالات احتمالی،
– علت وجودی شبکه / حفظ استقلال نظری (جایگاه ونقش شبکه در مشخص کردن آن)،
– تأثیر گذاری/ کجا میخواهیم تأثیر گذار باشیم؟ مخاطبان ما چه کسانی هستند؟
– شرایط پیوستن همراهان جدید،
– درک ما از چگونگی وشیوهی پیشبرد کار مشترک در شبکه.
مراسم معارفه که دو ساعت ادامه داشت خیلی جذاب بود. زنان هرکدام از تجربهی شخصی خود
و اینکه مبارزه برای حقوق زنان را از کجا و چگونه آغاز کردهاند، گفتند. اکثر زنان شرکت کننده از جنبش سیاسی چپ وارد عرصهی فعالیت اجتماعی شده و هماکنون در عرصه حقوق زنان فعال هستند. همگی از تجربه غنی و قابلیتهای بالایی برخوردارند. هر یک در جامعهی میزبان دستاوردهای با ارزشی کسب کرده اند. بعد از اتمام معارفه یک ساعت استراحت داشتیم و دوستان بیشتر با یکدیگر آشنا شدند. روح مهربانانه ای که در فضا موج میزد دلگرم کننده بود.
بعد از استراحت شهلا شفیق به درخواست گردانندگان جلسه، فشرده ای از روند شکل گیری شبکه را به اطلاع دوستان رساند. او با [شرح نوشتن نامه->https://www.iran-women-solidarity.net/?p=5] به زنانی که در عرصه های مختلف جنبش زنان فعالیت می کردند، نقطه آغاز فکر گردهمایی را توضیح داد. واکنش مثبت بسیاری از زنان فعال به این نامه نشان می داد که آنها هم به ضرورت گرد آمدن برای قوت بخشیدن به همبستگی با جنبش روبه رشد زنان در ایران می اندیشیدند و از میان این مباحث فکر تشکیل شبکه همبستگی سر بر کشید. شهلا شفیق تأکید کرد که به گمان او بعد از به بن بست رسیدن تلاش برای تغییر قوانین ضد زن در چهار چوب قانون اساسی جمهوری اسلامی( با استناد به فقه پویا ) جنبش زنان با جهت گیری به سمت لغو تمامی قوانین تبعیض آمیز با ارجاع به میثاق های بین المللی به نقطه عطفی رسیده است. اوبا اشاره به اهمیت تجربه ایران در مبارزه با اسلام گرایی نتیجه گرفت که هر پیروزی جنبش زنان در ایران بر جنبش های زنان منطقه و دیگر کشورهای اسلامی نیز تأثیر مثبت خواهد داشت. در پایان تأکید کرد که نظر امضا کنندگان بیانیه از همان ابتدا بر این بوده که فعالیت در شبکه با پذیرش پنج بند پیشنهادی صورت میگیرد و افراد ضمن حفظ استقلال نظری خود طبعاً به فعالیت فردی یا جمعی خود در بیرون ازاین چهار چوب ادامه می دهند و شبکه جایگزین گروه های موجود نیست بلکه برای هماهنگی فعالیت ها و پربار کردن آن تشکیل شده است.
در ادامه بحث و گفت و گو حول مسائل مطروحه در دستور جلسه جاری شد .
معرفی شبکه و پاسخ به سئوالات احتمالی
در این باره نکات زیر در گفت و گوها مورد تاکید قرار گرفت:
*این بیانیه با توجه به پنج بند موجود در آن به هرکس امکان فعالیت افقی را میدهد. تشکیل شبکه برای سازمان دادن فعالیت به شکل هرمی نیست بلکه هدف آن سر وسامان دادن به روابط موجود بین ما است تا در آینده بتوانیم فعالتر حرکت کنیم.
* پیشنهاد شد افراد برای روشن شدن درک های متفاوت از بندهای موجود در بیانیه به گفت و گو در این باره در سایت شبکه ادامه بدهند .
*دوست دیگری بر این نکته انگشت گذاشت که کسانی که دست به قلم هستند طبعاً بهتر می توانند اعمال نظر میکنند و لازم است فضایی ایجاد کنیم تا همه بتوانیم حرف های خودمان را بیان کنیم. او از دوستان درخواست کرد نگذارند که ایدئولوژیهای سیاسیشان بر آنها غلبه کند.
*برخی بر این عقیده بودند که متن فراخوان به اندازه کافی رادیکال و صریح نیست و مثال آن نبردن از نام “جمهوری اسلامی” است. در پاسخ به این نظر دوستان دیگری به این نکته اشاره کردند که سراسر متن بیانیه بیانگر موضع ما در مورد جمهوری اسلامی است و برای فهم این موضوع لازم نیست دنبال شعار مرگ بر جمهوری اسلامی بگردیم .
*درمورد بند مربوط به حجاب بحث ها نشان دهنده تفاوت عقاید میان ما بود. بعضی معتقد به طرح شعار علیه حجاب اجباری بودند اما عده دیگری مطرح می کردند با توجه به اینکه حجاب نماد انقیاد زن است باید آنرا نقد کرد. اشاره شد که پیشنهاد اضافه کردن بندی در مورد حجاب به خاطر این بود که اجبار حجاب نماد ایدئولوژیک جمهوری اسلامی است. اکثریت با این نکته توافق داشتند که اما با داشتن حجاب نمیتوان معرف شبکه بود و از جانب آن حرف زد.
* بر این نکته تائید شد که پیشرفت جنبش زنان چیزی جدا از سایر جنبشهای اجتماعی در ایران نیست. همه موافق بودند که شبکه باید بر خواست جامعهی سکولار و لائیک پا بفشارد .
* در مورد مسائل مورد اختلاف توافق بر این قرار گرفت که در عین حرکت مشترک در چهارچوب حداقل ها و به ویژه بر سر مقابله با سرکوبها و فشارهادر ایران مسائلی هم وجود دارند که در روند پیشرفت کار شبکه می توانیم حول آن ها به بحث ادامه دهیم .
*جمعبندی که میتوان از بحثها ارائه داد این است که: هر کس که با شبکه همکاری میکند طبعاً میتواند در جاهای دیگری هم فعال باشد. همکاری ما در چهار چوب حداقل های تعیین شده مانع از مبارزه تک تک ما برای اهداف حداکثری که به آن اعتقاد داریم نیست. حمایت از جنبش زنان در ایران که تحت فشار و سرکوب است به این معنا نیست که نمی توانیم انتقاداتمان را به جنبش های زنان درایران و از جمله کمپین یک میلیون امضاء بیان کنیم . کسانی که میخواهند شبکه را معرفی کنند نباید حجاب اسلامی داشته باشند زیرا حجاب پیام ایدئولوژیک و جنسیتی دارد.
تأثیرگذاری/مخاطبان ما/شرایط پیوستن دوستان جدید/ درک ما از چگونگی
و شیوهی پیشبرد کار مشترک در شبکه.
گفت و گو در این باره بر نکات زیر انگشت گذاشت:
* پیشرفت جنبش زنان ایران کل اسلامگرایی را به چالش میگیرد. ما باید بتوانیم صدای لائیکی باشیم که در ایران امکان بیان آزادانه نظرات خود را ندارد.
* ما اعضا شبکه در کشورهای میزبان در جامعههای متفاوت کار میکنیم. شبکه باید بتواند افراد متفاوتی را به همیاری جلب کند چه ایرانی و چه غیر ایرانی.
*عمدهی فعالیتهای ما باید به سمت ارگانهای بینالمللی باشد یا ارگانهایی که میتوانند بر ج.ا فشار
بیاورند. بجز اپوزیسیون ایرانی بقیه که موافق ج.ا هستند از کار ما تأثیر نمیگیرند.
*حمایت ما از مبارزات زنان داخل می تواند بسیار موثر باشد. تجربهی زندان و رفتن گالین دوپل به ایران و تاثیر آن بر شرایط زندان یکی از نمونههای موفق در این مورد است.
*ما با وظایف چند گانه روبرو هستیم. یک بخش فعالین خارج از کشور هستند. دوم سازمانهای بینالمللی. سوم زنان فعال منطقه از ترک، عرب، کرد وغیره. هر یک از ما می تواند در هر زمینهای که توانایی دارد فعالیت کند.
*ما بر مبنای وظایفمان مخاطبان را انتخاب میکنیم. مخاطبان ما ممکن است در هر مرحله تغییر کنند.
*ما با تواناییها، تجربیات و نظرات متفاوت میتوانیم در شبکه چه بصورت فردی و چه بصورت جمعی کار کنیم. شبکه این امکان را میدهد که هر یک از ما امکانات خود را برای غنی شدن فعالیت ها به کار گیرد. مهم این است که بتوانیم این امکانات را بشناسیم و در بانکی مشترک جمع آوری کنیم. شکل کار شبکه و ادارهی آن بصورت افقی است و گفت و گو وتصمیم گیری از طریق جلسات پالتاکی، سایت و نشستهای حضوری صورت می گیرد.
نشست دوم: روز یکشنبه ٣٠ سپتامبر
جلسه رأس ساعت ١٠:٣٠ شروع بکار کرد.
رئوس برنامهی روز یکشنبه از این قرار بود:
– محدودهی فعالیتهای شبکه،
– کیفیت و کمیت فعالیتهای ما کدام است؟
– ساختار و تعیین موازین مورد قبول برای پیشبرد کارها،
– گزارش وبسایت، وسایل ارتباطی دیگر واستفاده ازبرنامههای رادیو تلویزیونی،
– گزارش کارهای انجام شده و روشن کردن امکانات فردی و گروهی،
– برنامهریزی کارهای آینده برای مثال برگزاری آکسیون اعتراضی سراسری٢۵ نوامبر.
در این باره نکات زیر مورد بحث قرار گرفت :
*ما مخاطبان متعدد و متفاوتی داریم: ایرانیان داخل و خارج، جمعیتهای خارجی مثل فرانسوی، آلمانی، ترک، کرد، عرب و غیره. طبعا درهمه این حوزه ها باید فعالیت کنیم.
*ما هنوز نتوانستهایم خیلی از زنان ایرانی فعال در جنبش زنان را در جریان کار شبکه قرار دهیم و به آن ها توضیح دهیم که شبکه نمیخواهد جایگزین فعالیت آنها گردد. ما باید برای معرفی شبکه راه کار- های مشخص داشته باشیم و نیرو بگذاریم. هر یک از ما در کشورهای میزبان با زنانی آشنا شده است که میخواهند با شبکه آشنا شوند. انجمنهای محلی میتوانند با این زنان تماس بگیرند و اهداف شبکه را برای آنها توضیح دهند.
*برخی از دوستان عنوان کردند که درک شان از کار شبکه این است که اعضاء آن می بایست با کار زنان آشنا باشند و در زمینه کار زنان فعالیت داشته باشند، یعنی شبکه مکانی برای وصل و هماهنگی فعالیت های موجود باشد و نه جائی برای آغاز از صفر.
* همه توافق داشتند که کسانی که به شبکه می پیوندند می بایستی باحفظ استقلال نظری، فعالیت در چهارچوب پنج بند بیانیه را بپذیرند.
* مطرح شد که لازم است در مورد محدودهی فعالیتهای شبکه و معرفی آن بوسیلهی رسانههای جمعی مانند رادیو و تلویزیون که در ایران هم خیلی بیننده و شنونده دارند راهکارهای مشخص داشته باشیم.
*دوستانی بر این موضوع تاکید داشتند که ما باید اولویت های کار را تعیین کنیم و بعد ببینیم با چه کسانی باید تماس بگیریم.
* برخی به این نکته اشاره کردند که ما با نهادهای کشورهای میزبان کار میکنیم و قدرتمندان بر اساس سیاستهایشان در رابطه با جمهوری اسلامی میتوانند اگر لازم بدانند در کار ما مانع ایجاد کنند.
* دوستانی به این موضوع اشاره کردند که با توجه به رشد اسلامگرایی در اروپا و در کشورهای اسلامی ما باید بتوانیم درعرصه های متفاوت اجتماعی و سیاسی تاثیر گذار باشیم.
* دوستانی بر اهمیت فعالیت در لابیگری تاکید کردند تا بتوان ازشخصیتهای سیاسی، فرهنگی و هنری در جامعهی میزبان برای کمک به اهداف خود یاری گرفت. در باره معنای لابی گیری بحث در گرفت. عده ای بر این نظر بودند که لابیگری همیشه به اشکال متفاوت انجام شده است و مثلاً در مورد کشتارهای سال ۶٧ ما همیشه کار کردهایم. برخی عقیده داشتند در گذشته لابیگری انجام شده ولی سیاست وقت در برابر آن مانع ایجاد میکرده است اما در حال حاضر سیاست اروپا به گونهای دیگر است. برخی اشاره می کردند که ما نباید کارهایی را که تا امروز کردهایم دستکم بگیریم. دوستان دیگری تاکید کردند که لابیگری اصلاً معنای منفی ندارد و اقدام به لابی گری با زدوبندهای سیاسی فرق دارد چرا که در این راه ما با اشخاصی وارد دیالوگ میشویم تا بتوانیم خواستههای خود را پیش ببریم. مخاطبان شبکه باید کسانی باشند که همکاری با آنها مهم است. اگر میخواهیم آکسیونی ترتیب دهیم اول باید ببینیم این آکسیون به چه منظوری است. و از چه شخصیتهایی میتوانیم کمک بگیریم. آیا این شخصیتها میتوانند به منظور ما کمک کنند؟ آیا میتوانند در افکار عمومی جامعهی میزبان تأثیر گذار باشند؟
نظرات مهشید راستی، پروین ثقفی و گیتی عدالتی برای جمع خوانده شد که در ایمیل گروهی موجود است.
گزارش و بحث در باره سایت شبکه
در ادامه بحث پیرامون فعالیت های شبکه ناهید نصرت و منیره کاظمی گزارشی از راهاندازی سایت ارائه دادند که با همکاری مهشید راستی صورت گرفته است( که در نشست ما حضور نداشت). در مورد طراحی سایت و مطالبی که در آن خواهد آمد بحثهای زیادی صورت گرفت. قرار شد که اعضای شبکه ظرف مدت سه هفته نظرات خود را در مورد سایت به اطلاع سایر دوستان برسانند.
در مورد محتوای سایت موارد زیر مورد توافق و تاکید قرار گرفت :
١- سایت عمدتاً تریبونی است برای ارائه و گسترش نظرات زنان لائیک،
٢- مقالات یا مطالب به موضوعاتی اختصاص دارد که در پنج بند بیانیه طرح شد ه اند ومربوط به دفاع از جنبش آزادی خواه و برابری طلب زنان ایران مانند “کمپین یک میلیون امضاء” و یا ” کمپین “علیه سنگسار” میباشند.
٣- مقالات و نظرات متفاوت در مورد حجاب جالب و لازم است.
۴- باید یک بخش سایت را به معرفی زنان لائیک اختصاص دهیم زیرا جمهوری اسلامی خواهان انکار و حذف وجود این زنان است. در این بخش ما با ایجاد آلبومی از چهرههای شبکه از خودمان نیز خواهیم نوشت و به نشان دادن گونه گونی چهره های زنان ایرانی خواهیم پرداخت.
تدارک آکسیون اعتراضی سراسری به مناسبت روز ٢۵ نوامبر
در این مورد دوستانی داوطلب شدند تا بروشوری در باره خشونت در همه سطوح دولتی و اجتماعی تهیه کنند. این بروشور که به زبان فارسی تهیه می شود در کشورهای مختلف به زبان های مختلف با توجه به امکانات هر کشور ترجمه و پخش خواهد شد. این کار در عین حال اقدام مهمی برای معرفی شبکه خواهد بود.
نشست دو روزهی شبکه بینالمللی همبستگی با مبارزات زنان ایران در بعد از ظهر روز یکشنبه ٣٠ سپتامبر به کار خود پایان داد.
