جنایت دیگری به نام شرف و ناموس
در شب سال نو میلادی میسگین بایکتین زن جوان ۱۸ ساله کرد به دست همسر ۲۶ ساله اش اوندر بایکتین که تازه چند ماهی است در آلمان زندگی می کند به قتل رسید.
میسگین ایتدا به ضرب چاقو مجروح و بعد با عبور چندین باره اتومبیل از روی پیکرش جان میسپارد. بعد از این عمل جنایت بار اوندر بایکتین خود را به پلیس معرفی می کند.
روز ۷ ژانویه ۲۰۰۹ میسگین در هارزوینکل در شهر گوترزلوه به خاک سپرده می شود.
میسگین که در المان به دنیا آمده و بزرگ شده است، در سال ۲۰۰۷ وادار به ازدواج با پسر عمویش اوندر بایکتین می شود.
پدر میسگین در مقابل روزنامه ANF میگوید” این باید درسی باشد برای همه ما”و ادامه میدهد که قتل میسگین از روی حسادت بوده و هیچ دلیل دیگری ندارد.
ما این را محکوم می کنیم. جنایت تحت نام شرف و ناموس در اینجا ،در کشور آلمان نیز بطور فزاینده ای صورت می گیرد. این جنایات تحت نام شرف باید خاتمه یابد. ما محکوم میکنیم و پی می گیریم.
پدر میسگین توضیح می دهد که این مورد ” باید درسی برای همه ما باشد”، تا دیگر چنین اتفاقی روی ندهد. او اظهار ندامت می کند. ما می پرسیم : آیا قتل های سنزن، زینپ، گول دنیا و بسیاری دیگر زنان که به دلیل “شرف” شما کشته شدند، درسی برای تان نبود؟
آیا باید دختر خودتان کشته شود تا شما اظهار ندامت کنید؟
ندامت این پدر نه باورکردنی است و نه از روی صداقت. چرا او تاکید دارد که علت مرگ میسگین صرفا از روی حسادت بوده است و دلیل دیگری برای این قتل وجود ندارد؟ او می خواهد برای افکار عمومی توضیح دهد که میسگین “پاک” و “معصوم” بوده و به “ناحق” کشته شده است. یعنی اگر میسگین خلاف “نرم های اجتماعی” شناخته شده عمل نمی کرد و به این نرم ها وفادار نمی ماند قتلش بر حق بود؟ به دلیل حسادت و یا به هر دلیل دیگری که میخواهد باشد، آن چه که در مورد میسگین اتفاق افتاده یک جنایت است، هیچ انسانی ، نه همسر،نه برادر، نه پدر و نه هیچ شخص دیگری این حق را ندارد که در مورد مرگ و زندگی انسان دیگر تصمیم بگیرد.
همسر میسگین مسول این جنایت است. او مقصر است اما نه به تنهایی. به همان اندازه مسولیت با کسانی است که او را وادار به ازدواج اجباری کردند. مسول همه کسانی هستند که چشمان خود را در برابر ازدواج اجباری بسته اند و صدای اعتراض خود را بلند نکرده اند. مقصر آن طرز فکری است که زنان را ناموس و کالا می انگارد. همین طرزفکر است که کشتن را تحت نام”شرف و ناموس”و “سنت” عادی و حق مرد می بیند.
ما در برابر قتل آلین، زینپ، گل دنیا و میسگین سکوت نخواهیم کرد. ما چشمانمان را نخواهیم بست. ما هرگز شرف و ناموس نیستیم. شرف ما آزادی ماست. شرف ما اراده آزادماست و مبارزه ما برای آزادی به عنوان زن و انسان.
ما امیدواریم که برای پی بردن به این که “شرف و ناموس” از بقایای سیستم عقب مانده پدرسالاری است، نیاز به قتل مسکین ها نباشد.
ما زنان مبارزه خود را در صفوف مان تقویت خواهیم کرد تا این که دیگر قتل مسگین ها اتفاق نیافتد. ما کارزار خود را که از نوامبر ۲۰۰۸ تحت عنوان”ما ناموس هیچکس نیستیم- شرف ما آزادی ماست” آغاز کرده ایم، قویتر و منسجم تر ادامه خواهیم داد. زیرا تنها این گونه توانیم بر این طرزفکر”مردان با شرف” که آزاد در خیابانها می چرخند و “ناموس”شان یعنی زنان بی جانشان در گورستان ها خفته اند ، غلبه کنیم.
اطلاعیه مطبوعاتی دفتر زنان کرد برای صلح
