چهار شنبه ۳ ژوئیه ۲۰۱۹
None
دیده‌بان حقوق بشر امروز گفت قوه‌ی قضاییه‌ی ایران باید سه فعال کارگری زن Ùˆ یک روزنامه‌نگار را Ú©Ù‡ دو ماه بعد از بازداشت در Ù¾ÛŒ تظاهرات روز کارگر در تهران همچنان در زندان به سر می‌برند آزاد کند. این چهار بازداشتی ظاهراً تنها به خاطر مشارکتشان در این تجمع مسالمت‌آمیز بازداشت شده‌اند
در روز ۱ ماه مه ۲۰۱۹، روز جهانی کارگر، پلیس لباس شخصی حداقل ۳۵ فعال را بازداشت کرد که در تظاهراتی مسالمت‌آمیز و سازمان‌دهی‌شده توسط ۲۰ سازمان مستقل کارگری، از جمله سندیکایی که پیش از این توسط حکومت ایران مورد هدف قرار گرفته بود، در برابر مجلس ایران گرد هم آمده بودند. بیشتر آنها در روزها و هفته‌های بعد با وثیقه آزاد شدند اما مقامات به بازداشت ندا ناجی و عاطفه رنگریز، و مرضیه امیری، روزنامه‌نگار، به اتهامات «اختلال در نظم عمومی» و «اقدام علیه امنیت ملی» ادامه دادند. در ۱۸ ژوئن مقامات انیسا اسدالهی را دوباره دستگیر کردند. اسدالهی فعالی است که بعد از بازداشت اولیه در روز اول ماه مه چند روز قبل‌تر با وثیقه آزاد شده بود.
مایکل پیج، معاون مدیر بخش خاورمیانه دیده‌بان حقوق بشر، گفت «ظاهراً مقامات ایران این چهار زن را فقط به خاطر فعالیت مسالمت‌آمیزشان مجازات می‌کنند.» وی ادامه داد «قوه‌ی قضاییه‌ی ایران اختیار آزادی آنها را دارد و فوراً باید چنین کند.»
به گفته‌ی دو منبع که نگران از تلافی‌جویی ترجیح دادند ناشناس بمانند، نیروهای وزارت اطلاعات در طول هفت هفته در بند ۲۰۹ زندان اوین ناجی، رنگریز، و امیری را تحت بازجویی قرار دادند.
مقامات سپس امیری را به بخش زنان زندان اوین و رنگریز و ناجی را به زندان قرچک انتقال دادند، جایی که آنها در کنار ۱۷۰ نفر متهم به دزدی و قتل در بازداشت هستند. جمال عاملی، همسر ناجی، در ۲۴ ژوئن درباره‌ی شرایط بازداشت همسرش توییت کرد. به گفته‌ی عاملی، تعدادی از بازداشت‌شدگان در زندان قرچک مبتلا به بیماری‌هایی مثل ایدز و هپاتیت هستند، و بهداشت و دسترسی به درمان در زندان وضعیتی «اسفبار» دارد. او در ادامه‌ی توییت نوشت آب زندان قابل آشامیدن نیست، و زندانیان مجبورند آب معدنی بخرند که قیمتی چهل برابر بازار دارد.
منبعی به دیده‌بان حقوق بشر گفت که در ۱۸ ژوئن دوازده نیروی امنیتی اسدالهی را در مقابل محل کارش دستگیر کردند و او را به خانه‌ی خود و خانه‌ی برادرش بردند، و پیش از بردن او در آن خانه‌ها جستجو به عمل آوردند. این منبع اضاف کرد که او در حال حاضر در زندان انفرادی است و مقامات به خانواده‌اش اجازه نداده‌اند در زندان با او ملاقات کنند.
قانون ایران حکم به جدایی زندانی‌ها بر اساس اتهامات آنها می‌دهد. قواعد استانداردهای حداقلی سازمان ملل برای رفتار با زندانیان(قواعد ماندلا) کشورها را ملزم می‌کند که در همه‌ی زمان‌ها برای زندانیان دسترسی کافی به مراقبت پزشکی و آب آشامیدنی فراهم کنند..
قانون کار ایران حق تشکیل اتحادیه‌های کارگری مستقل از گروه‌های با مجوز دولت مثل شورای اسلامی کار را به رسمیت نمی‌شناسد. با وجود این، کارگران اتحادیه‌های مستقل و بزرگی مثل سندیکای کارگران شرکت اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه، و اتحادیه‌ی کارگران آزاد ایران را ایجاد کرده‌اند. در یک دهه و نیم گذشته مقامات مرتباً کارگران مرتبط با این و دیگر اتحادیه‌های مستقل کارگری را مورد آزار قرار داده و دستگیر و زندانی کرده‌اند.
دیگر فعالان کارگری که در حال حاضر در زندان هستند شامل اسماعیل بخشی، سپیده قلیان، امیر علیقلی، ساناز الهیاری، و امیرحسین محمدی‌فر می‌شوند، و همچنین اسماعیل عبدی، محمد حبیبی، و محمود بهشتی لنگرودی، سه عضو برجسته‌ی کانون معلمان ایران می‌شوند که به خاطر فعالیت مسالمت‌آمیزشان به زندان‌های بین پنج تا هفت سال و نیم محکوم شده‌اند.