به زودی برگزار می‌شود

پروسه‌ی انتخاب موضوع به چه نحوی انجام شد؟

ـ گروه برگزاری سمینار این موضوع را از میان پیشنهاداتی که ارائه شده بود، برگزید. رسم چنین است که در پایان هر سمیناری، شرکت‌کنندگان پیشنهادات خود را برای موضوع سمینار بعدی ارائه می‌دهند. کمیته‌ای که برای برگزاری سمینار بعدی داوطلب می‌شود، از بین این موضوعات پیشنهادی، موضوع آن سال را انتخاب می‌کند.

این موضوع که با عنوان شهروندی نیز ترکیب شده، از چه زاویه‌ای برای شما حائز اهمیت است؟

ـ از این جهت برای ما اهمیت دارد که به نقش و مسئولیت خودمان در دادخواهی به عنوان جمع و گروه و مهمتر از آن به عنوان فرد تأمل کنیم. دادخواهی روندی نیست که تنها وظیفه‌ی خانواده‌های داغدیده، زندانیان سیاسی، حقوق‌دانان و مدافعان حقوق بشر باشد. دادخواهی از پایه‌های مهم دموکراسی و عدالت است و اگر یک خواسته تا حدی عمومی تبدیل نشود، ره به جائی نمی‌برد. البته می‌توانیم افتخار کنیم که زنان و مادران در دادخواهی نقش بسیار موثری داشته‌اند. ما بحث دادخواهی را در جامعه‌مان مدیون مادران خاوران هستیم؛ به همین دلیل در برنامه شب اول سمینار، در بخش ‘فرازهائی از دادخواهی زنان در جهان’، به مادران خاوران می‌پردازیم.

انتخاب سخنرانان بر اساس چه معیارهایی بود؟

ـ وقتی موضوع مشخص شد، گروه برگزاری آن را اعلام می‌کند و از زنان می‌خواهد که اگر مایل به ارائه سخنرانی هستند، چکیده آن را بفرستند. در گروه درخواست‌های رسیده، مورد بررسی قرار می‌گیرد. معیار انتخاب در درجه نخست، تناسب دریافتی‌ها با موضوع سمینار است. البته در صورتی که سخنرانفان کافی اعلام آمادگی نکرده باشند، گروه برگزاری خود از زنانی که روی موضوع کار کرده‌اند، برای سخنرانی دعوت می‌کند. روش ما هم چنین بود.

در ضمن نه به عنوان معیار، بلکه اهمیت دادن به حضور زنان جوان، یکی از مشغله‌های گروه‌های برگزاری است. برای ما هم اهمیت دارد که زنان جوان سخنران، هنرمند، همکار و شرکت‌کننده‌ی برنامه ما باشند.

بله حضور جوانان حتما مثبت خواهد بود. آیا بخش هنری با موضوع سمینار مرتبط است؟

بله مربوط است. موضوع آواز و موزیک گلرخ جهانگیری و تمرکز گروه او’یارانمن’ روی حافظه تاریخی، جمعی و علیه فراموشی است و سروده‌های زندان را که ایرج مصداقی در کتاب ‘بر ساقه تابیده کنف’ جمع‌آوری کرده، می‌خواند. گلرخ شنبه شب برنامه خواهد داشت.

مینا خانی هم جمعه شب در رقص نمایشی خود ‘ازمیان سایه‌ها’ تجربه‌های خود را از خشونت جنگ، آزار جنسیو نیز از تجربه‌اش در تحولات سیاسی دهه ٧ف نشان می‌دهد.

چه محدودیت‌هایی برایتان در حین کار مطرح می‌شد؟

ـ محدودیت خاصی نداشتیم. سالنی که در اختیار داریم، بزرگ و پذیرای همه علاقه‌مندان به شرکت در این سمینار است.

همکاری تیمی‌تان چگونه بود؟

ـ خیلی خوب. دوستانی که با هم کار می‌کنیم، سالهاست که کم و بیش همدیگر را می‌شناسیم و با روحیات هم آشنا هستیم.

آیا دلیل خاصی دارد که سمینار از سخنرانان ساکن ایران دعوت نمی‌کند؟

سمینارهای سراسری سالانه‌ی تشکل­های زنان و زنان دگر و هم­جنس­گرای ایرانی در آلمان در مقایسه با کنفرانس‌های بنیاد پژوهش‌های زنان محدودتر است. تاریخ آن هم برمی‌گردد به گردهمایی گروه‌های زنان ایرانی در آلمان در دهه ۶ف. آنها برای انتقال تجربه و بحث دور هم جمع می‌شدند و جلسه برگزار می‌کردند. تعدادشان زیاد نبود و جلساتشان تا جائی که اطلاع دارم، اعلام همگانی می‌شد. شاید دلیل آن هم محدودیت‌های رسانه‌ای آن زمان بود. به هرحال این جلسات بزرگتر شدند و حالا نه فقط از آلمان که از کشورهای دیگر اروپائی هم زنانی در آن شرکت می‌کنند.

تا جائی که اطلاع دارم هیچ دلیل خاصی برای این کار وجود ندارد. فکر می‌کنم اگر زنی از ایران برای سخنرانی در این سمینارها داوطلب باشد، قطعا بسیار مایه‌ی خوشحالی خواهد بود. شاید در آینده این کار هم بشود. البته معمولا اتفاق می‌افتد زنانی که از ایران به عنوان میهمان در آلمان هستند، در سمینارها حضور پیدا می‌کنند.

آیا از شهر فرانکفورت کمک مالی برای برگزاری سمینار دریافت کردید؟

ـ نه از شهر فرانکفورت، ولی دو موسسه از برلین ما را پشتیبانی کرده‌اند که نامشان در بروشور آمده است: بنیاد فرتایلونگ و موسسه رزا لوکزامبورگ.

با توجه به این که چند روز دیگر سمینار برگزار می‌شود، موردی هست که به شرکت‌کنندگان یادآوری کنید؟

بله، تغییر کوچکی در برنامه‌ی هنری ما داده شده است؛ مینا خانی که بنا بود در برنامه هنری شنبه شب شرکت کند، اطلاع داد که برنامه‌اش تغییر کرده است، بنابراین جمعه شب رقص نمایشی‌اش را اجرا خواهد کرد.

سپاس از همکاری صمیمانه‌تان برای گفت‌وگو. امیدوارم این سمینار با همت و پشتیبانی شما و شرکت‌کنندگان و سخنرانان و هنرمندان با موفقیت اجرا شود و تجربه‌ای دیگر به تجارب زنان افزوده شود.