ره آورد- به دعوت کانون ره آورد، مراسم کاشت درخت آزادی در شهر آخن ساعت ۱۴ روز جمعه سی‌ام مارس ۲۰۱۲ در پارک زیبای «هانگه وایر» برگزار گردید.
دو ساعت پیش از مراسم، مسئولان کاشت درخت از طرف شهرداری شهر، درخت را به محل آوردند و زمین را برای کاشت آماده کردند.
هوا برخلاف روزهای قبل که آفتابی بود آن روز سرد، ابری وگرفته بود. کانون مجبور بود مراسم را در یک روز کاری و در ساعت کاری شهرداری آخن برگزار کند. از این‌رو از پیش انتظار می‌رفت که بسیاری از علاقه‌مندان امکان شرکت در مراسم را نداشته باشند. با این وجود حدود ۵۰ نفر در مراسم کاشت درخت آزادی شرکت کردند.
رأس ساعت ۱۴ برنامه شروع شد. همه سخنرانان حضور داشتند و صحن مراسم با پلاکاردها و تصاویر جان‌باختگان سه دهه اخیر انباشته شده بود. همه در یک احساس شریک بودند، احساس هم‌دردی با خانواده‌های جان‌باختگان. همه به‌یاد هزاران ایرانی بودند که در راه تأمین آزادی و دموکراسی جان خود را به ناحق از دست داده بودند.
آیدا معمارنژاد مجری جوان برنامه پشت میکروفن قرار گرفت و به حاضران سلام و خوش‌آمد گفت. وی سخنان خود را با نقل قولی از گرترفن لی‌فورت در سال ۱۸۷۶ آغاز کرد: «مبارزه در راه حقوق بشر بیهوده نیست، حتی اگر ظاهرأ نتیجه و پیروزی به‌دست نیامده باشد.»
وی اعلام کرد به‌نام همه مبارزان راه آزادی و دموکراسی که طی ۳۳ سال جان باخته‌اند، درختی به‌نام آزادی، درختی به‌عنوان یادگار زنده در این محل می‌کاریم تا یاد آنان همیشه زنده بماند. او سپس به مفادی از منشور جهانی حقوق بشر اشاره نمود و یادآور شد که همه این عزیزان در راه احقاق حقوق اولیه و بدیهی خود جان باخته‌اند.
پس از اعلام کامل برنامه توسط مجری، خانم هیلده شایت، شهردار آخن، پشت میکروفن قرار گرفت. وی با بیان این‌که چهره‌های آشنای بسیاری را در مراسم می‌بیند که سال‌ها در برنامه‌های مختلف کانون و به مناسبت‌های گوناگون اعم از شادی وغم در کنار هم بوده‌اند؛ افزود ابتکار کاشت درخت آزادی ابتکار بسیار خوبی بود که از طرف کانون ره آورد مطرح شد و با پشتیبانی شهر آخن به بار نشست.
خانم هیلده شایت ادامه داد مراسم کاشت درخت آزادی معنی ویژه‌ای دارد. درخت علامت و نشانه‌ی این است که جوانانی که می‌توانسته‌اند آزادانه زندگی کنند، تحصیل کنند و خانواده تشکیل دهند، چگونه به‌ناحق این امکان از آنان سلب شد.
شهردار آخن با بیان این‌که چقدر احساس خوشبختی دارد در کشوری زندگی می‌کند که حقوق بشر در آن حمایت می‌شود، اظهار امیدواری کرد مبارزات مردم و به‌ویژه جوانان ایران برای آزادی و دموکراسی هرچه زودتر به نتیجه برسد.
وی گفت: «درخت آزادی نماد آزادی بیان، آزادی اعتقاد و آزادی فرهنگی است.» هیلده شایت یادآور شد در تابستان بسیاری به این پارک خواهند آمد و وقتی به تماشای درخت می‌نشینند، خواهند فهمید چه جوانانی به پای آزادی کشته شده‌اند.
در پایان خانم شایت سند کاشت درخت آزادی را که به امضای مارسل فیلیپ، شهردار کل آخن رسیده بود، خواند.
پس از سخنان خانم شایت، مجری از آقای حسام خواننده جوان ایرانی دعوت کرد که با گیتار و سازدهنی آهنگ‌هایی را اجرا کند. حسام دو آهنگ بسیار زیبا و بااحساس خواند.
در این بخش مجری از خانم منیره برادران، نویسنده کتاب «حقیقت ساده» که خود ۹ سال در زندان‌های جمهوری اسلامی اسیر بودوبرادرش مهدی برادران خسرو شاهی دردهه ۶۰ اعدام شده ، دعوت کرد تا پشت میکروفن قرار گیرد.
خانم برادران چنین شروع کرد: «جمهوری اسلامی ایران نه تنها آزادی ما را دزدیده و اپوزیسیون ایران را به سکوت کشانده، بلکه سعی کرده است حافظه تاریخی ما را نیز پاک کند، از طریق انکارکردن، تهمت‌زدن، سانسور و تهدید. در مقابل ما باید مقاومت کنیم و حافظه‌مان را بیدار نگه داریم، حتی اگر این خاطرات دردناک باشند. امروز درختی، درخت آزادی‌ای، کاشته می‌شود تا فراموش نکنیم خیل زنان و مردانی را که نزدیک به چهار هزار نفر بودند و در تابستان ۱۹۸۸ در زندان‌های ایران اعدام شدند.»
سخنران بعدی خانم فاطمه رضایی، فعال حقوق بشر و از حامیان مادران پارک لاله در شهر دورتموند آلمان بود. او ابتدا از حاضران تقاضا کرد به احترام جان‌باختگان یک دقیقه سکوت کنند و در ادامه گفت در فرانسه در مراسم کاشت درخت آزادی مردم رقص و پایکوبی کردند ولی در ایران ۳۳ سال است مردم هنوز به انتظار آزادی نشسته‌اند و در راه تحقق آن جان می‌بازند. حکومت هیچ حقوقی برای آنان قایل نیست و آزادی مفهومی برای این حکومت ندارد.
خانم رضایی با اشاره به فعالیت مادران پارک لاله خواست‌های آنان را یادآور شد. پایان دادن به اعدام‌ها، آزادی همه زندانیان سیاسی، مخالفت با اعدام‌های خیابانی و …
وی با محکوم کردن اعدام‌های دسته‌جمعی در ایران، با محکوم کردن تبعیض‌های دینی و قومی، سنگسار و تجاوز در زندان‌های ایران، خواهان محاکمه آمران و عاملان این جنایت‌ها شد.
فاطمه رضایی در پایان سخنان خود گفت: «همان‌طور که ما این‌جا به‌طور مشترک درخت آزادی را کاشتیم، قطعأ مشترکأ قادر خواهیم بود که به آزادی دست یابیم.»
خانم خدیجه مقدم، فعال حقوق زنان، فعال حقوق بشر و مدافع حفظ محیط زیست، سخنران بعدی مراسم بود.
او ابتدا از کانون ره آورد به‌خاطر چنین ابتکاری تشکر کرد و در ادامه گفت: «میلیون‌ها انسانی که برای صلح، آزادی و عدالت جان خود را فدا کرده‌اند، ریشه در این خاک دارند. هر روزه جوانان بسیاری در جهان، در منطقه خاورمیانه و در ایران با فداکردن جان خود درخت آزادی را آبیاری می‌کنند تا شاخه‌ها و برگ‌های تازه‌ای بگستراند و به بار بنشاند.»
وی افزود: «این درخت همچنین سمبل همبستگی مردم آزادی‌خواه ایران و آلمان علیه دیکتاتوری است و ریشه‌ای تاریخی دارد. فراموش نکنیم ۴۵ سال پیش در سال ۱۹۶۷ هنگامی که پادشاه و ملکه ایران به دعوت دولت وقت آلمان به برلین سفر کردند، موج اعتراضات دانشجویان ایرانی به‌همراه دانشجویان آلمانی برای اعتراض به عدم وجود آزادی بیان در ایران بالا گرفت و در اثر تیراندازی پلیس آلمان بنواونه زورگ دانشجوی آلمانی جان‌اش را از دست داد و همبستگی آزادی‌خواهان جوان را به اوج رساند.»
خدیجه مقدم همچنین گفت: «به‌یاد بیاوریم شب‌های شعری که به همت کانون نویسندگان ایران در انستیتو گوته تهران در سال ۱۹۷۸ در دوران خفقان رژیم شاه بر پا شد و مباهات کنیم به حافظ و گوته سرچشمه‌های ارتباط مردم ایران و آلمان و فیلسوفان، شاعران و نویسندگانی که روح فرهنگ ایرانی – آلمانی را شکل داده‌اند. بنواونه زورګ ها، نداها و سهراب ها و هزاران نفر از بهترین فرزندان ملت که در این سال‌ها به قتل رسیدند، همه و همه آیتی از این درخت آزادی‌اند.»
وی سخنان خود را با این شعر حافظ که گوته شاعر آلمانی شیفته آن بود به پایان رساند:
درخت دوستی بنشان که کام دل به‌بار آرد
نهال دشمنی بر کن که رنج بی‌شمار آرد
در پایان شیدا تجربه‌کار، از جوانان کانون ره آورد از همه به‌خاطر حضورشان در مراسم تشکر و از پشتیبانی و حمایت خانم شایت شهردار آخن تجلیل نمود.
او ادامه داد این درخت یادآور همه آزادی‌خواهانی است که به‌خاطر آزادی و عدالت جان‌شان را فدا کردند. این درخت به‌یاد همه آنان کاشته می‌شود.
او سپس به این امر اشاره کرد که در خانواده او طی سه دهه حکومت جمهوری اسلامی سه نفر جان خود را از دست داده‌اند، از جمله قاسم گلشن، حمید منتظری و سهراب اعرابی . او آرزو کرد ریشه‌های درخت آزادی در ایران و سراسر جهان گسترش یابد.
در این بخش سرود «سر اومد زمستون» توسط شرکت‌کنندگان در مراسم خوانده شد و حسام خواننده جوان ترانه دیگری اجرا کرد.
در پایان مجری برنامه آیدا معمارنژاد تأکید نمود خانواده‌های بسیاری در ایران و در میان ما در همین مراسم حضور دارند که عزیزی را از دست داده‌اند. او یادی از دایی خود داریوش رضازاده کرد که در دهه ۶۰ اعدام شد.
در پایان مراسم از حاضران با نوشابه سرد و گرم و غذای سرد پذیرایی گردید.
یاد همه رهروان راه آزادی سبز باد
کانون ره آورد آخن – آلمان