مراسم با سخنان پیر شوری ، دبیر اول بنیاد اولاف پالمه شروع شد. پیر شوری از جنبش خستگی ناپذیر زنان در ایران ، نقش پروین اردلان در پیشبرد اهداف این جنبش و ممنوع الخروج شدن او در لحظات آخر خروج از ایران ، و حضور خواهر پروین ، شیرین اردلان ، برای دریافت جایزه سخن گفت. او تاکید کرد که تلاش های بنیاد اولاف پالمه و وزارت امور خارجه سوئد در جهت خروج پروین اردلان از کشور بی ثمر ماند.
پیر شوری
پیر شوری گفت که گیرنده ی جایزه در سال ٢٠٠۶ ، کوفی عنان و مسعاد محمد علی بودند که به سادگی آمدند و جایزه ی خود را دریافت کردند و رفتند. ولی در سال ٢٠٠۵ نیز این بنیاد در رابطه با سفر گیرنده ی جایزه با مشکل روبرو شد و دائو آونگ سان سو کی از برمه با ممنوعیت خروج از کشور روبرو شد و نتوانست در مراسم حضور پیدا کند .
او در ضمن از بابت حضور شیرین اردلان در جلسه ابراز خرسندی کرد.
شیرین اردلان ، لیزبت پالمه
پس از او ، لیزبت پالمه ، همسر نخست وزیر فقید سوئد اولاف پالمه ، سخنانی در مورد نقش جنبشهای زنان برعلیه ایدز ، خشونت و فحشای اجباری زنان و کودکان در سطح جهانی سخن گفت و با اشاره به جنبش زنان در ایران و جنبش یک میلیون امضا ، از تصمیم بنیاد پالمه در جهت اعطای جایزه ی سال به پروین اردلان که جسورانه و با شیوه ی صلح آمیز در جهت برابرحقوقی جنسیتی در ایران تلاش میکند ، ابراز خوشنودی کرد.
پس از سخنان لیزبت پالمه ، لوح یادبود به شیرین اردلان اعطا شد و او از طرف پروین از بنیاد تشکر کرد.
آرنه روت
سخنران بعدی ، آقای آرنه روت روزنامه نگار و نویسنده یکی از کسانی که پروین اردلان را به بنیاد اولاف پالمه به عنوان گیرنده ی جایزه ی سال ٢٠٠٧ پیشنهاد کرده است، قدری در مورد تاریخچه ی جنبش زنان در ایران
، مسائل و مشکلاتی که جنبش زنان با آن روبروست و خواسته های مطرح شده ی جنبش زنان در ایران صحبت کرد.
آرنه روت ضمن صحبت های خود از پروین اردلان به عنوان زنی مبارز و وطن پرست نام برد که راه حل مشکلات اجتماعی ایران را در خود ایران ، و نه در دخالت خارجی میجوید.
و سپس پیام ویدئویی پروین اردلان به زبان فارسی و با زیر نویس انگلیسی برای حضار پخش گردید.
پروین اردلان پیام را با این جمله شروع میکند :
” بسیار خشنودم و سرافراز که از سوی نهاد معتبر و مستقل بنیاد اولاف پالمه کاندیدای دریافت این جایزه شده ام. این جایزه به اعتبار شخصیتی به من اهدا شده که عدالت خواهی شیوه زندگی اش بود و هزینه این عدالت خواهی وصلح و دوستی را با جانش پرداخت. از این رو به خوبی آگاهم که حال مسئولیت بزرگتری بر دوش دارم. باور دارم که اهدای این جایزه به من نه تنها به معنای ارج گذاشتن به تلاش های فردی زنان ایران بل خاصه ارج گذاری به فعالیت های جمعی و حق طلبانه جنبش زنان و دیگر جنبش های اجتماعی در ایران است. این جایزه به خوبی نشان می دهد که کوشش های حق طلبانه زنان و مردان آزادی خواه و برابری طلب ایران با همه فرازو فرودها و همه بن بست ها و سنگلاخ های زن ستیزانه ای که برابر آن قد بر افراخته و می افرازد تاثیرگذار بوده . ”
او همچنین گفت : ” آرزو داشتم در این روز بزرگ که مصادف است با صدمین سالگرد روز جهانی زن و یادآور مبارزات حق طلبانه زنان در سراسر دنیا، در میان شما باشم . اما در آخرین لحظات قبل از پرواز سوی دادستانی ایران ممنوع الخروج و از این دیدار محروم شدم. این اتفاق اما چندان غریب نیست چرا که در دیار من، زن بودن و ندای حق طلبی سر دادن یعنی محرومیت و مبارزه ای مداوم. افتخار می کنم که زنی سکولار و متعلق به جنبشی فمینیستی هستم که پیشینه ۱۰۰ سال مبارزه ومقاومت برای احقاق حقوق زنان را دارد. ”
پروین سخنانش را با این جملات به پایان میبرد :
” امروز آوازه کمپین ” تغییر برای برابری” نه تنها با کوشش کنشگران آن در داخل که به مدد حامیان این کمپین و شبکه های جهانی فمینیست ها و مدافعان ایرانی حقوق بشر و نیز فعالان غیر ایرانی،مرز های جغرافیایی را پیموده است. فعالیت های مجدانه افراد و سازمان ها ونها دهای حقوق بشری و فمینیستی و نیز رسانه های خبری در پی گیری وضعیت فعالان جنبش زنان در ایران و انعکاس خواسته ها و تلاش آنها در محافل بین المللی ستودنی است . به راستی می توان گفت که اگر ما زنان ایران با تکیه به واقعیت های عینی و ملموس سیاسی و اجتماعی جامعه مان به در افکندن طرحی برای بیان اولویت ها و خواسته هایمان قادر شده ایم ، این خواسته ها با تلاش فعالان جنبش هاو نهادهای حقوق بشری در سراسر دنیا دنبال شده و هر چه بیشتر بازتاب یافته . درواقع تداوم جنبش ما در گرو کوشش جمعی حق طلبان داخلی و بین المللی بوده و هست .
جنبش برابری خواهانه در ایران ، امرو ز به یمن این ارتباط و این مشارکت فعالانه تداوم دارد و هم این هر روز به ما قدرتی افزون تر می دهد. و البته مخالفت نیروهای زن ستیرو عدالت ستیز را نیز در تقابل با ما گسترده تر می کند. اما جه باک ! فعالیت مسالمت آمیزی که به آن ایمان داریم مقاومت مدنی مان را افزایش داده است . و این واقعیت مداوما به ما نیرو می بخشد : نیروئی که در زندگی روزمره ما جاری ست ، زایاست و خلاق است و شور آفرین است و قدرت بخش . و به جان پاسش می داریم . ”
سخنان پروین اردلان در کف زدن های شدید جمعیت به پایان رسید.
آنیتا کلوم ، فتانه فراهانی ، بیته هامارگرن ، آرنه روت
سپس پانل بحث در مورد وضعیت زنان ایران آغاز به کار کرد.
در این پانل آرنه روت ، بیته هامارگرن ـ روزنامه نگار ویژه ی خاور میانه در روزنامه ی صبح سوئد ، سونسکا داگ بلادت ـ فتانه فراهانی ـ پژوهشگر مردم شناس و مطالعات زنان ـ و آنیتا کلوم عضو هیئت رئیسهی بنیاد اولوف پالمه بررسی کوتاهی از وضعیت جنبش زنان در ایران کردند ، در این گفت گو ها تاکید شد که جنبش زنان ایران متاسفانه حمایت لازم را از طرف جنبش های زنان در سوئد و زنان فعال فمینیست سوئدی نداشته است. فتانه فراهانی ضمن صحبت هایش اشاره کرد که با چندین سازمان زنان و شخصیت های فمینیست سوئدی تماس گرفته است اما هیچ یک دعوت به شرکت در جلسه را نپذیرفتند.
خانم بیته هامارگرن به نقش موثر زنان ایران در جنبش های زنان منطقه اشاره کرد و خانم آنیتا کلوم جسارت و شجاعت زنان ایرانی را در مبارزه ی حق طلبانه ی شان در جهت برابری حقوق با مردان تحسین کرد.
آرنه روت تاکید کرد که حمایت از جنبش زنان ایران نباید با اهدای هدیه به پروین اردلان خاتمه یابد بلکه این باید ابتدای آشنایی جامعه ی سوئدی با این جنبش باشد که متاسفانه تا کنون از حمایت لازم برخوردار نبوده است.
فیلم ویئدئویی تهیه شده چند تن از جوانان ایرانی ، به صورت اسلاید و صدا ـ انگلیسی ـ ، نگاهی داشت به فعالیت های زنان در ایران و چگونگی عملکرد جنبش یک میلیون امضا در سطح جامعه.
مراسم اهدای جایزه اولاف پالمه به پروین اردلان با گروه هنری و اجرای ترانه ی ” رهایم کن ” خاتمه یافت
مونا سالین ، شیرین اردلان ، لیزبت پالمه
در حاشیه ی جلسه :
سالن نسبتا بزرگ ساختمان نوتسکا پلاتست ، در مرکز شهر استکهلم ، مملو از جمعیت بود. به گفته ی برگزار کنندگان جلسه ، چنین جمعیتی کم سابقه بوده است و هر چند تمام جمعیت با دعوت قبلی در محل حاضر بودند ، اما بر اساس محاسبات قبلی و این حدس که همه ی مدعوین ـ بر اساس تجربه ی سالهای گذشته ـ در محل حاضر نخواهند شد ، تعداد صندلی به اندازه ی شرکت کنندگان نبود و بسیاری از شرکت کنندگان مراسم را ایستاده تماشا کردند .
بسیاری از سیاستمداران و وزرای دولت سابق ، منجمله اینگمار کارلسن ، رهبر ماقبل پیشین حزب سوسیال دمکرات و نخست وزیر سابق و یان الیاسون وزیر امور خارجه پیشین ، به همراه خانم مونا سالین ، رهبر فعلی حزب سوسیال دمکرات سوئد که با پیش بینی های آماری سوئد ، نخست وزیر آتی سوئد در انتخابات آینده خواهد بود در جلسه حضور داشتند. پیر شوری نیز با طنز خاص خود اشاره ای به حضور نخست وزیر سابق و نخست وزیر آینده ی سوئد در جلسه داشت.
مونا سالین در مصاحبه ای با رادیو پژواک ، بخش فارسی رادیو ی سراسری سوئد ـ خطاب به زنان ایران گفت : مبارزه ی شما ، مبارزه ی ماست و من در
سخنرانی خود در هشت مارس ، از وضعیت زنان ایران به عنوان نمونه ای از فشار بر زنان در دنیا یاد خواهم کرد.
لیزبت پالمه در صحبتی که با رادیو پژواک داشت تهمت های روزنامه قشری گرای ایران ، روزنامه کیهان را بر وابسته بودن بنیاد اولاف پالمه را بی اساس خواند و گفت :” تلاشهای اولاف برای برقرار صلح بین ایران و عراق که در۱۹۸۰ آغاز شد، کاملا شناخته شده است و همچنین تلاشهای صلح طلبانهی او برای صلح بین اسرائیل و فلسطین نیز در همه جهان زبانزد بود. مسلم است که نگرش و تفکر اولوف پالمه هم بر مرکز اولوف پالمه و هم بر بنیاد یادبود او حاکم است “.
در طول برنامه ، فضای بسیار عاطفی جریان داشت و چشمان بسیاری به اشک آغشته شد.
ایرانیان زیادی نیز جزو مدعوین بودند. فعالان اجتماعی و فعالان جنبش زنان ـ تعداد زنان ایرانی حاضر در جلسه بیشتر از مردان بود ـ که آمده بودند تا در شادی دریافت جایزه ای برای تمام زنان ایران سهیم باشند.
یکی از دوستان به زبیایی احساسی همگانی را بیان کرد :
روزهایی در زندگی مان هست که قدمان کمی بلند تر میشود . امروز از آن روزها ست.
و ما این غرور را امروز مدیون زنان ایران بودیم ، مدیون جنبش زنان ایران ، مدیون کوشندگان جنبش زنان که در کوچه و خیابان مورد تعرض روزانه قرار میگیرند و از پای نمی نشینند . مدیون تلاش شما برای جمع آوری یک میلیون امضا از طریق آگاهی در جهت برابر حقوقی جنسیتی در ایران. مدیون شما که این آگاهی را خانه به خانه میبرید. مدیون شما که پیام آور صلح و برابری هستید و بر علیه تبعیض و نابرابری پیکار میکنید و مدیون پروین اردلان که به این تلاش ها چهره داد .
درود بر شما ، درود بر عزم خستگی ناپذیرتان ، صدایتان رساتر باد.
مهشید راستی ، استکهلم ، سوئد
