کلمه :زنان سیاسی در زندان رجایی‌شهر کرج در شرایط دشواری به سر می‌برند. این زندان که به عنوان تبعیدگاه زندانیان سیاسی مورد استفاده قرار می‌گیرد از کمترین امکانات بهداشتی و رفاهی محروم بوده و زندانیان در آن به سختی روزگار خود را می‌گذرانند.
در حالی که چندی پیش، زندانیان سیاسی مرد به بند ۴، که از جمله بدترین بندهای این زندان است انتقال یافته و تمامی تماس‌های تلفنی آنان با دنیای خارج قطع شده ، خبرهای رسیده حاکی از شرایط دشوارتر زنان سیاسی در این زندان است.
زندانیان سیاسی زن در بندی نگهداری می‌شوند که حدود ۱۷۰ زندانی دارد. در این بند با وجود شمار بالای زندانیان، تنها دو سرویس بهداشتی و حمام برای استفاده زندانیان وجود دارد که تنها یک نفر می‌تواند با آب گرم، حمام کند چرا که در سایر اوقات، آب سرد بوده و زندانیان ناچار به استحمام با آب سرد هستند. کمبود امکانات بهداشتی، موجب بیماری زندانیان را فراهم کرده است. با این وجود رسیدگی‌های پزشکی در این زندان بسیار کم بوده و زندانیان در صورت ابتلا به بیماری، به جای رسیدگی پزشکی و انتقال به بهداری به قرنطینه منتقل می‌شوند.
عدم تفکیک جرایم یکی دیگر از مشکلات زنان سیاسی در زندان رجایی‌شهر است. این زندانیان به همراه زندانیان با جرایم مختلف در یک بند نگهداری می‌شوند. این در حالی است که طبق رده بندی سازمان زندان‌ها، زندان رجایی‌شهر از جمله زندان‌هایی است که محل نگهداری مجرمان با جرایم خطرناک است.
تبعید زندانیان سیاسی به این زندان در جهت اعمال فشارهای بیشتر بر آنها و خانواده‌هایشان صورت گرفته است. بسیاری از زندانیان در مقایسه وضعیت زندان اوین و رجایی‌شهر می‌گویند:” حاضریم بدون تلفن و ملاقات باشیم اما به زندان اوین منتقل شویم.”
زندانیان می‌گویند که زندگی در زندان رجایی‌شهر، به شدت سخت و طاقت‌فرساست.
همچنین منابع‌آگاه، شرایط بند زنان را اسفبارتر توصیف می‌کنند. هم اکنون بیش از ده زندانی سیاسی زن در این زندان دوران تبعید و حبس خود را می گذرانند. شبنم مددزاده( ۵ سال)، فریبا کمال آبادی و مهوش ثابت( ۱۰ سال)، مریم اکبری مفرد(۱۵ سال)، معصومه یاوری(۷ سال)، فاطمه ضیایی( ۲ سال)، بناساز(۵ سال)از جمله زندانیان سیاسی زن هستند که در این زندان به سر می برند. شمار دیگری از فعالان سیاسی – اجتماعی نیز که از سوی دادگاه انقلاب به حبس و تبعید به زندان رجایی شهر محکوم شده اند، هم اکنون در انتظار اجرای احکام خود به سر می برند.
با وجود بالارفتن شمار زندانیان سیاسی زن، مسئولان زندان و دستگاه قضایی هیچ‌گونه تسهیلاتی را برای آنان فراهم نکرده‌اند. از نظر مسئولان، زندانیان در زندان رجایی‌شهر و سایر تبعیدگاه‌ها، محکوم به تحمل رنجی مضاعف هستند، رنجی که از طریق سخت‌تر شدن شرایط زندگی برآنها وارد می‌شود.
