عصر نو » سی سال پیش درست در روز هفده یونی برابر با ۲۷ خرداد ۱۳۵۹، دختری جوان به نام شهین باوفا ،که پرستار بیمارستان های سنندج بود ،به جرم پرستاری ومراقبت های انسانی اش به حکم حاکم شرع دادگاههای انقلاب ” خلخالی ” تیر باران شد .
جنگ ۲۴ روزه سنندج ،که در واقع ۲۸ روز به طول انجامید ،فصل دیگری از نسل کشی مردم کورد است ،در این جنگ هزاران نفر کشته و زخمی شدند ؛و دامنه ی آن به دیگر شهرهای کوردستان نیز رسید ، طی آن مدت نیروهای سرکوبگر، با پرتاب راکت توسط هفت هلی کوپتر، همچنین خمپاره انداز، توپ و گلوله از طرف پادگان و مقر پاسداران (باشگاه افسران) و مزدوران محلی و ..، نقاط مختلف شهر سنندج را به آتش و خون کشیدند. …
بیمارستان های سنندج پر از اجساد مردگان و زخمی های بود ،که بر روی هم تلنبار شده بودند ،پرستارانی هم چون ناهید بقال پور و امدادگرانی مانند فرح اطلسی در اثر اصابت توپ وخمپاره به بیمارستان ،کشته شده بودند .
خانم شهین با وفا که سرپرستار بخش بود ،به اعدام محکوم شد. در شهر سقز دختران کعبی ،نسرین و شهلا کعبی ،اعدام شدند ،این ها دخترانی بودند،که در لباس پرستار مشغول خدمت به مردم کوردستان بودند ،در حالی که در معاهده های بین المللی نیز داریم ،که پرستار و پزشک در هر شرایطی باید وظیفه خود را انجام دهند ،شهین با وفا یکی از آن زنانی بود ،که بی باکانه با روزنامه نگاران خارجی ومامورین حقوق بشری که به سنندج آمدند ، سخن گفت ؛و به آن ها یادآور شد ،که جنایت های جمهوری اسلامی را به مردم دنیا نشان دهند ،بگذارید مردم دنیا بفهمند ، که بر سر مردم کورد چه می آورند.
درهمان سال ها دختران بسیاری در زندان های جمهوری اسلامی اعدام شدند ،که متاسفانه به علت شرایط ویژه که همیشه بر کوردستان حاکم بوده است و بی کفایتی اپوزیسیون های سیاسی آن زمان در کوردستان نام بسیاری از آن ها در هیچ کجا درج نگشته؛و به فراموشی سپرده شده است،هر چند راهشان پر وهروست ، هنوز مردم کورد به مبارزه ی خود برای رسیدن به حقوق انسانی خویش در مبارزه هستند ،چه بسا امروز این راه با تعمق و آگاهی و استقلال بیشتر جوانان ادامه دارد.
دولت مردان ایرانی و مسئولین دستگاه قضایی از همان آغاز نصل کشی ملت کورد در دستور سیاست اجرای و استراتژیک خود در کوردستان قرار دادند،از همان ابتدا تا بحال هزران زن و مرد کورد در زندانها،شکنجه‌گاها و… به تیرباران،اعدام و.. محکوم شدند هرچنف در این نوشتار منظور اشاره به نام تک تک این عزیزان نمیباش اما جای خود دارد به بعضی از اسامی زنان کورد که به دستور مسئولین دولتی به تیرباران محکوم شدند اشاره‌ای کرد.
معصومه سرهنگی ،۱۶ ساله ،اهل مهاباد ،در سال ۱۳۶۱ در زندان ارومیه تیرباران شد.
نسرین پاک نیا،۲۲ ساله ،اهل مهاباد ،در سال ۱۳۶۱ در زندان ارومیه تیرباران شد.
صفیه محمدی ،۲۲ ساله ،اهل مهاباد ،در سال ۱۳۶۱ در زندان ارومیه تیرباران شد.
مریم فاروقی ،۲۲ ساله ،اهل مهاباد، در سال ۱۳۶۱ در زندان ارومیه تیر باران شد.
نه رمین کریمی ،۲۲ ساله ،اهل مهاباد ،در سال ۱۳۶۲ در زندان ارومیه تیرباران شد.
شهربانو مدرسی ،اهل سنندج ،دانشجوی پزشکی دانشگاه تبریز،اعدام تبریز.
فریبا فرشچی ،اهل سنندج ،متولد ۱۳۴۱ ،دستگیری ۱دی ماه ۱۳۶۱ ،اعدام زندان اوین تهران ، ۱۳بهمن ۱۳۶۳،دهه فجر.
ماریا ترقی ،متولد سنندج ،متولد ۱۳۴۲،اعدام زندان اوین ۱۳ بهمن ۱۳۶۳ ، دهه فجر.
فظیلت دارایی ،وحیده وحیدی ،فریبا فرشچی ،وصدها دختر جوان دیگر در زندان ها مورد شکنجه و تجاوز واهانت پاسداران خمینی قرار گرفتند ،سپس اعدام شدند.
آزار وشکنجه زنان و دختران کورد بعد از ۳۰ سال هنوز ادامه دارد ،در این ۳۰ سال سیاست های رژیم جمهوری اسلامی ،نسبت به کوردها همیشه یکسان بوده است ،چه از سوی طیف اصلاح طلب و چه از سوی جناح تند رو ،بعد از ۳۰ سال باز هم شاهد حکم اعدام برای دختران کورد هستیم ، در روز ۹ می ۲۰۱۰ دختر ۲۶ ساله کورد ” شیرین علم هولی” در زندان اوین همراه ۴ فعال سیاسی ومدنی دیگر به دار آویخته شد. و هم اینک ” زینب جلالیان ” دیگر دختر کورد تنها به جرم دگر اندیشی منتظر طناب دار میباشد .
یکی حکم اعدام می دهد ،آن دیگری به نام دفاع کردن و تبرئه جوهره مبارزه و صداقت شان را سلاخی می کند، و آن ها را دخترانی هراسان و فراری از خانه توصیف می کنند ،دیگری نیز برای معامله با جهانیان و بلند کردن پرچم سبز خود به هر بهایی حتا کشته ی آن ها را سانسور می کند ،نگویید شهین با وفا برای خدمت به مردم کورد تیر باران شد ،نگویید شیرین و ،،، عضو پژاک بودند ،آن ها برای ایران سرفراز به چوبه های دار سپرده شدند ،این گونه است معنی دمکراسی !!!!!
سی و یک سال گذشت ؛ اما این راه هنوز ادامه دارد؛و صدای آزادی خواهی ملت کورد با حذف و سانسور وخشونت و کشتن و ژینوساید وبمباران شیمیایی خفه نشد؛بلکه هر روزمحکم تر و آگاهانه تراز دیروز بلند می شود،امروز ماشاهد کشتن زنان و دختران مان در هر ۴قسمت کوردستان هستیم ،هر چند جهانیان در برابر این همه جنایت سکوت کردند ؛ “به سوز جبار” دختر ۱۴ ساله کوردی ست ،که ۲۰ روزپیش بر اثرحملات توپخانه ی جمهوری اسلامی به روستاهای مرزی کوردستان جنوب کوردستان جان باخت ،دختری که تنها رویای او خواندن درس های مدرسه اش بود.
