کریستیانه هوفمن خبرنگار روزنامه «فرانکفورتر آلگماینه تسایتونگ» که مدتها در ایران زندگی کرده است، در باره آنچه پس از دستگیری مجید توکلی، فعال دانشجویی، و انتشار عکس با حجاب وی در خبرگزاری فارس پیش آمد می‌نویسد. وی در این گزارش (۱۴ دسامبر) از ابتکار زنان و مردان ایران سخن می‌گوید که چگونه در برابر هر حرکت رژیم، بدل می‌زنند و قصد دارند تا «اضمحلال» نظام پیش بروند. این گزارش را می‌خوانید:
در ایران زنان با وجود حجاب برای برابری تلاش می‌کنند. ولی مردان در این میان چه می‌کنند؟ یک چیز مسلم است: هر آنچه حجاب به شمار می‌رود می‌تواند به عنوان پوشاک استفاده شود. تا کنون تنها این زنان بودند که می‌بایست بر اساس مقررات حکومت اسلامی حجاب اجباری را رعایت کنند تا از نگاه مردان نامحرم و غرب امپریالیست در امان بمانند. حالا اما مردان نیز شروع کرده‌اند خودشان را بپوشانند و البته برای اعلام همبستگی با مردی که به وی حجاب اجباری پوشانده‌اند: مجید توکلی یکی از رهبران جنبش دانشجویی.
مجید توکلی دوشنبه پیش (۷ دسامبر) در حالی که دانشجویان در سراسر کشور علیه رژیم تظاهرات می‌کردند و «مرگ بر دیکتاتور» فریاد می‌زدند، در دانشگاه امیر‌کبیر تهران سخنانی شجاعانه بر زبان آورد. توکلی پیش از این دو بار به زندان اوین افتاده بود. او به خوبی می‌دانست با چه خطری روبروست و همان روز نیز دستگیر شد.
حجاب برای تحقیر
یک روز پس از دستگیری وی، خبرگزاری فارس، وابسته به حکومت، عکسی از توکلی منتشر کرد که وی را در حجاب اجباری زنان نشان می‌داد: چادر سیاه و مقنعه آبی. در خبر آمده بود که توکلی برای گریختن از مجازات، زبونانه در لباس زنانه قصد فرار داشت.
کسانی که شاهد دستگیری مجید توکلی بودند با شتاب دست به کار شدند تا حقیقت را منتشر کنند: توکلی نه تنها چادر بر سر نداشت بلکه با همان هیئت مردانه و در حالی که مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود، دستگیر شد.
ظاهرا بعدا وی را مجبور کرده‌اند تا حجاب اجباری زنان را بر تن کند. خبرگزاری فارس به ویژه بی‌شرمانه عکس توکلی را در کنار عکسی از نخستین رییس جمهوری اسلامی منتشر کرده است که وی نیز ظاهرا در سال ۱۹۸۱ با لباس زنانه به فرانسه فرار کرد. در حالی که بنی‌صدر در عکس با صورت کاملا اصلاح شده و بدون سبیل مشهورش با یک روسری گل منگولی مستقیم در دوربین نگاه می‌کند، و واقعا نیز خطوط زنانه چهره‌اش را به رخ می‌کشد، توکلی اما با ته‌ریش و در حالی که نگاهش را به زمین دوخته است، تنها حجاب زنانه بر تن دارد و شرمگین به نظر می‌رسد.
اما اتفاقا آنچه قرار بود این رهبر دانشجویی را از اعتبار انداخته و سکه یک پول کند، و در یک کلام، مردانگی وی را از وی برباید، توسط جنبش مخالفان سبز به یک کارزار در پشتیبانی از او تبدیل شد. این کارزار در اینترنت «کمپین مردان با حجاب» نام دارد. از خوانندگان مرد در فیس بوک خواسته شده است تا با روسری و چادر عکس بیندازند و آن را منتشر کنند. یک کلیپ در یوتیوب زیر عنوان «ما همه مجید هستیم» دهها مرد با حجاب را نشان می‌دهد که برخی خشمگین، برخی نومید و برخی نیز بدون آنکه بخواهند، خنده‌دارند. مردان جوان با چادر یا روسری عکس‌های گروهی می‌گیرند. آدم به یاد گفتاوردی مربوط به عکس‌هایی می‌افتد که از دوران پس از کشف حجاب در سال ۱۹۳۶ به دستور رضا شاه و اجبار خانواده‌های اشراف در دست است: هر فامیل بزرگی باید یک عکس خانوادگی می‌گرفت. در این عکس‌ها می‌شود وحشت را در چشم زنان سرلخت که خود را عریان احساس می‌کردند دید [در این مقاله گفته نشده دستور «عکس گرفتن اجباری» خانواده‌ها و این گفتارد در کجا آمده است- مترجم].
ما همه مجید هستیم!
امروز زنان نیز با مجید توکلی که پس از ندا آقاسلطان که به قتل رسید، به دومین چهره جوان جنبش سبز تبدیل شده است، اعلام همبستگی می‌کنند. زنی در وبلاگ خود می‌پرسد: «چه چیز پوشش زنان بد است؟ ما را مجبور می‌کنند چادر سر کنیم و آن وقت مردان را با همین چادر مسخره می‌کنند». وبلاگ دیگری موضوع را برعکس می‌کند و چهره احمدی‌نژاد را زیر چادر مونتاژ می‌کند و حتی صورت علی خامنه‌ای، رهبر مذهبی، را با لپ‌های سرخ و ماتیک به یک چهره زیبا و ملایم تغییر می‌دهد.
رهبر مذهبی که تا همین چندی پیش هنوز مقدس به شمار می‌رفت، امروز به یک چهره مسخره تبدیل شده است که در یوتیوب می‌رقصد و آواز رپ می‌خواند. همزمان انتقاد سیاسی نسبت به وی تشدید گشته و شعار «مرگ بر خامنه‌ای!» در تظاهرات به گوش می‌رسد. از تابستان به این سو تابوها پشت سر هم فرو می‌پاشند. در حالی که پیش از این درباره وضعیت زندان‌ها و به ویژه در مورد تجاوزها پنهانی زمزمه می‌شد، از تابستان به این سو مردان (!) به صدای بلند اعلام می‌کنند: «به من تجاوز شده است» [علامت تعجب در برابر «مردان» از نویسنده روزنامه فرانکفورتر آلگماینه است- مترجم].
مسخره‌ای به نام رهبر مذهبی
پیام دولت اسلامی به مردان جوان در جنبش اپوزیسیون چنین است: «شماها مرد نیستید!» اما آنها این توهین را دور می‌زنند و پاسخ می‌دهند: «اینطور که شماها می‌خواهید و شماها مرد هستید، ما اصلا نمی‌خواهیم مرد باشیم!»
از مدتها پیش می‌توان در خیابان‌های تهران دید که چگونه مردان جوان همواره زنانه‌تر می‌شوند. آنان با صورت
کاملا اصلاح کرده، و ابروانی که به دقت گرفته شده‌اند، و گاه با موهایی که تا کمر می‌رسد آشکارا مخالفت خود را با هرگونه فرهنگ مذکر ریشو که توسط جمهوری اسلامی تحمیل می‌شود، به نمایش می‌گذارند. آنها نمی‌خواهند در نقش سنتی مردانه موجود در جامعه پدرسالار ایران ظاهر شوند. آن روی سکه این مردان جوان، دختران جوانی هستند که تا جایی که بشود، خودشان را پسر جا می‌زنند تا بتوانند آزادانه و بدون روسری در خیابان رفت و آمد کنند.
ایرانیان مخالف معتقدند نظام از تابستان امسال نقاب خود را از چهره برداشته است. به نظر آنها اتهام زدن به مجید توکلی در شمار یک سلسله اقدامات بی‌شرمانه‌ای است که نظام با توسل به آنها از مدتها پیش هرگونه حد و مرزی را زیر پا نهاده است. مخالفان نظام در برابر این بی‌شرمی، با خلاقیت‌های جذاب، آنقدر مبتکرانه کار خود را پیش می‌برند تا نظام بیش از پیش به سوی اضحملال برود. همزمان حکومت مأیوسانه تلاش می‌کند واقعیت‌ها را لاپوشانی نماید. در دانشگاه تهران، جایی که زمانی مقدمات انقلاب ۱۹۷۹ را فراهم آمد، قدرت دولتی تلاش نمود تا اعتراضات دوشنبه گذشته، ۷ دسامبر، را پشت یک پلاکارد عظیم تبلیغاتی پنهان نگاهدارد. هم چنین مسئله برنامه اتمی نیز به سایه‌ای تبدیل شده است که باید نگاه غرب را از واقعیت جامعه ایران منحرف سازد. با مسابقه مبتذلی که رژیم ایران بر سر ساختن ده تا و بیست تا تأسیسات اتمی به راه انداخته است، تهران تلاش می‌کند تا توجه را به موضوع هسته‌ای که تا کنون همه چیز را زیر سایه قرار داده است جلب کند و با موفقیت به دعوایی دامن می‌زند که برای بقای خویش به آن نیاز دارد
