پس از سی سال حکومت اسلامی در ایران، میلیونها نفر به خیابان ها آمده اند تا از حقوق مدنی خود دفاع کنند و به نظامی “نه” بگویند که حتی به جزئیات زندگی خصوصی افراد تجاوز می‌کند. حکومت مذهبی ای که پدر- مرد سالاری را قانونی و تقویت کرده و سرکوب زنان، سنگسار، قصاص و اعدام را به امر عادی اجتماعی بدل کرده است.
حکومتی که در آن زنان، دگر اندیشان، همجنسگرایان، تشکل های صنفی، احزاب، ملیت ها، اقلیت های مذهبی و جنسی سرکوب می شوند و حتی اعتراض مدنی مردم هم با سرنیزه و گلوله پاسخ داده می شود.
زنان که به عنوان بخش بزرگی از یک جنبش سیاسی و اجتماعی، از ابتدای ایجاد رژیم اسلامی، در اعتراض به حجاب اجباری، نابرابری حقوقی و جنسیتی با آن درگیر شده اند، امروزهم با شور و حرارت بسیار در صف اعتراض، مبارزه و مقاومت مردمی شرکت دارند. بسیاری از فعالین زنان در زندان هستند و یا در انتظار محاکمه به سر میبرند. زنان در خیابان ها و زندان ها جان می بازند و یا در داغ فرزندان گمشده یا به خون غلطیده خود گرد هم می آیند.
هم اکنون زندان های رژیم اسلامی مملو از زنان و مردانی است که تنها امیدشان پیشرفت جنبش آزادیخواهانه مردم و حمایت جهانی از آن است. شاهدان عینی خبر از اجسادی می دهند که هر روزه از زندان ها بیرون آورده می شوند. اگرندا آقاسلطان در برابر دیدگان متوحش میلیون ها انسان در خون خود غلطید، اکنون بیابان های اطراف شهر ها، مامن پیکرهای شکنجه دیده و مورد تجاوز قرار گرفته‌ی زنانی چون ترانه موسوی ها و جوانان ناشناسی است که دیگر حتی قادر نیستند با نگاهشان هم فریاد بزنند.
ما جمعی از زنان ایرانی با گرایشات سیاسی گوناگون که سالهاست برای آزادی زنان و صلح مبارزه می کنیم، برآن شده ایم که در عین حفظ استقلال نظری خود، قدم های هماهنگی برای حمایت هر چه موثرتراز مبارزات آزادیخواهانه مردم، به ویژه زنان در ایران برداریم تا تبعیض جنسیتی قانونی شده در رژیم اسلامی، در متن مبارزات مردمی هر چه بیشتر به چالش گرفته شود و مبارزه برای کسب آزادی و رهایی تقویت گردد. زیرا میزان دموکراسی در هر جامعه ای را با میزان آزادی زنان آن می توان سنجید و در کشوری که شهروندان آن از حقوق برابری برخوردار نیستند، نمیتوان از وجود دمکراسی حرف زد.
ما اعتقاد راسخ داریم که دیکتاتورهای حاکم حتی با سرکوب و کشتار هم نمی توانند از فرو ریزی کاخ های قدرتشان جلوگیری کنند. ما انتخابات آزاد را در چهارچوب رژیم بنیادگرای اسلامی ممکن نمی دانیم و برون رفت از برزخ کنونی را در برکناری رژیم ایدئولوژیک اسلامی می دانیم.
ما خود را همصدا با مبارزات آزادیخواهانه و حق طلبانه مردم، به ویژه زنان در ایران می دانیم و تلاش می کنیم تا صدای اعتراض آنان را هر چه رساتر به گوش جهانیان برسانیم. ما از تمامی انسان های آزادی خواه و برابری طلب که خود را در این نقطه نظرات با ما شریک می دانند و به ضرورت این کنش اعتقاد دارند، صمیمانه دعوت می کنیم که با ما همصدا و همگام شوند.
ما برای رسیدن به خواستهای زیر مبارزه می کنیم:
– جدایی دولت از دین
– ممنوعیت شکنجه و مجازات اعدام
– آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی
– لغو کلیه قوانین تبعیض آمیز جنسیتی و تامین تساوی حقوق زن و مرد
– لغو حجاب اجباری که نماد سرکوب جنسیتی است
– آزادی بدون قید و شرط اندیشه، بیان و رسانه ها
– آزادی برپایی تظاهرات، اعتصاب، تشکل ها
– رفع تبعیض ملی واقلیت های مذهبی
– عدم دخالت دولت در زندگی فردی و جنسی شهروندان
کلن ۲۵/۷/۲۰۰۹