سه شنبه ۲۷ دسامبر ۲۰۲۲
None
امروز، دهم دسامبر ۲۰۲۲ØŒ هفتاد وچهار سال از اعلام رسمی حقوق جهانشمول بشر پس از پایان جنگ جهانی دوم
میگذرد که با ۴۸ رای موافق ( منجمله رای کشور ایران) ، بدون رای مخالف و هشت رای ممتنع در پاریس تصویب
شد.
این بیانیه شامل سی ماده است که حقوق پایه ای انسان ها را بدون توجه به جنس، گروه اجتماعی، زبان، رنگ
پوست، مذهب و اعتقادات سیاسی و هر گونه تعلقات مالی و مکانی دیگر بیان کرده و رعایت آنها را لازم میشمارد.
در مقدمه این بیانیه هدف اصلیش را آزادی، عدالت و صلح در جهان و اعتقاد به حقوق پایه ای انسان ها، ارزش و
کرامت انسانی افراد و برابری جنسیتی عنوان میکند. متن این اعلامیه تا بحال به سیصد زبان مختلف ترجمه شده که
رکورد بیشترین ترجمه در طول تاریخ را به خود اختصاص داده است. این بیانیه به اضافه دو پروتکل الحاقی به آن،
مهمترین اسناد بین المللی حقوق بشر را تشکیل میدهند. این روز به عنوان روز جهانی حقوق بشر گرامی داشته
میشود.
رژیم حاکم بر ایران از جمله کشورهائی است که این حقوق را عملا به رسمیت نشناخته و هر حقی را فقط در
چهارچوب تنگ و خشک مذهب روامیدارد. زنان به عنوان نیمی از جمعیت از بسیاری از حقوق خود محرومند و
عملا از برابری با مردان فرسنگ ها فاصله دارند.
بطور مثال ماده ۲ میگوید ؛ همه انسان ها بی هیچ تمایزی از هر سان که باشند، اعم از نژاد، رنگ، جنسیت، زبان،
مذهب، عقاید سیاسی یا هر عقیده دیگری، خاستگاه اجتماعی و ملی و وضعیت دارائی، سزاوار تمامی حقوق و
آزادی های مطرح در این اعلامیه اند؛ میدانیم که هیچ یک از این موارد در جمهوری اسلامی رعایت نمیشوند.
ماده ۷ از این اعلامیه میگوید ؛ همه در برابر قانون برابرند و همگان باید بدون هیچ تبعیضی به طور برابر در پناه
قانون باشند؛ درحالیکه جمهوری اسلامی این برابری را نه در برابر قانون یکسان برای همگان، بلکه در برابرقانون
به شدت تبعیض آمیزبر علیه زنان،اقلیت های اتنیکی و اقلیت های مذهبی تعبیر میکند.
ماده ۱۲ میگوید ؛ هیچ احدی نمیبایست در قلمرو خصوصی، خانواده، محل زندگی یا مکاتبات شخصی، تحت مداخله
و مزاحمت خودسرانه قرار گیرد. جمهوری اسلامی به هیچ یک از این موارد احترام نمیگذارد.
ماده ۱۳ میگوید؛ هر انسانی سزاوار و محق به داشتن حق جابجائی و اقامت درون مرزهای مملکت است و هر
انسانی محق به ترک هر کشور، از جمله کشور خود و بازگشت به کشور خویش است. میدانیم که چنین حقوقی در
جمهوری اسلامی به هیچ وجه رعایت نمیشوند.
ماده ۱۶ میگوید ؛ هر انسانی محق به داشتن آزادی اندیشه، وجدان و دین است. این حق شامل آزادی عقیده، تغییر
مذهب و آزادی علنی کردن آئین و ابراز عقیده است و هیچ فردی حق اهانت و تعرض به فرد دیگری به لحاظ تمایز
و اختلاف اندیشه ندارد. در جمهوری اسلامی هیچ کدام از این ها اجازه وجود ندارند. بطور مثال نگاه کنید به رفتار
خجالت آور حکومت با هموطنان بهائی! و نگاه کنید به دایره تنگ تر شدن حلقه خودی ها!
این ها تنها چند نمونه از سی ماده حقوق جهانشمول بشر و تعارض آنها با قوانین حاکم بر کشور ایران است.
کار گروه حقوق بشر از نهاد زنان برای آزادی و برابری پایدار، این روز را ارج گزارده، خواهان اجرای کلیه مفاد
آن که ضامن حفظ کرامت انسانی همگان و اجرای عدالت و برابری کامل است می باشد.
مهشید پگاهی
۱۰ دسامبر ۲۰۲۲