فرزاد صیفی‌کاران – رادیو زمانه
None
مصاحبه زمانه با پروین اردلان را بشنوید:
یکی از موضوعاتی که در انتخابات‌های ایران همواره به چشم می‌آید، حضور پررنگ زنان است، اما نه به عنوان کاندیدا، بلکه به عنوان مشارکت‌کننده در رأی. زنان در ایران می‌توانند آزادانه در انتخابات شرکت کنند، اما موانع زیادی بر سر راه آنها برای ورود به مجلسی که در تصاحب مردان است، وجود دارد. از سخت‌گیری‌های شورای نگهبان گرفته تا حمایت حداقلی جناح‌های سیاسی از زنان، عواملی هستند که می‌توان به عنوان عامل بازدارنده ورود زنان برای راه‌یابی به مجلس از آنها نام برد.
زنان نه تنها از فرصت برابر برای ورود به مجلس برخوردار نیستند، بلکه خواست و مطالبات زنان، هیچ‌گاه در صدر برنامه‌های نمایندگان و مجلس قرار نداشته است. پروین اردلان معتقد است «مسئله زنان» هیچ‌گاه از محورهای اصلی انتخابات در ایران نبوده است.
پروین اردلان در گفت‌وگو با زمانه می‌گوید بیانیه‌ها و نامه‌هایی که توسط زندانیان سیاسی زن مبنی بر تحریم انتخابات مجلس نوشته می‌شوند، ادامه همان اتفاقاتی است که در آبان‌ماه و دی‌ماه شروع شد و همچنان نیز ادامه دارد که اکنون از زندان‌ها هم سر برآورده است.
به باور پروین اردلان نوشتن چنین بیانیه‌های از دو جهت یک اتفاق خوب است، ابتدا اینکه نشان می‌دهند صدای مردم هیچ‌گاه ساکت نمی‌شود و دوم فاصله مردم با فعالان مدنی، سیاسی و اجتماعی به یکدیگر نزدیک‌تر می‌شود:
«این صداها از جاهای مختلف به شکل‌های مختلف دارد طرح می‌شود و بر صحنه جامعه می‌آید. این به نظر من یکی نقاط عطف و مهمی است که در جامعه دارد به وجود می‌آید و باعث می‌شود به نوعی مشروعیتی که حکومت با انتخابات و با کسب رأی بیشتر و با کسب حضور آدم‌ها، یعنی بدن‌هایی که می‌روند در پای صندوق‌های رأی و رأی می‌دهند که همه این‌ها می‌تواند برای آنها (حکومت) کسب مشروعیت کند، به تدریج دارد کم می‌شود و به شدت فرو می‌ریزد.»
پروین اردلان، چنین واکنش‌هایی از سوی مردم و فعالان سیاسی-مدنی را به نوعی تحریم فعال انتخابات در روند اعتراضات مردمی آبان و دی می‌داند. او می‌گوید چون مردم مطالبا‌تشان در جریان اعتراضات اخیر به نتیجه نرسید، اکنون این مطالبه‌گری دارد در صحنه جامعه نمایان می‌شود و در مقابل انتخابات مجلس قرار می‌گیرد.
پروین اردلان همچنین معتقد است در این انتخابات مردم دیگر میان بد و بدتر – اصلاح‌طلب و اصول‌گرا – انتخاب نمی‌کنند، بلکه مردم تصمیم می‌گیرند که رأی بدهند یا ندهند:
«الان میبینیم که عملا حتی کسانی که از جبهه اصلاح‌طلبان بودند، خیلی از آنها رد صلاحیت شده‌اند، بنابراین می‌دانیم از ابتدا چه کسانی ممکن است از داخل صندوق بیرون بیاند. آن‌چه که مهم است، این است که حالا ما حق داریم رأی ندهیم و این رأی ندادن به عنوان یک حرکت خودش را دارد نشان می‌دهد و قاعدتا می‌تواند در مشروعیت این انتخابات تأثیر مهمی داشته باشد.»
پروین اردلان؛ فعال حقوق زنان – عکس: فردریک افلگ
پروین اردلان می‌گوید گرچه در طول چهل سال گذشته از حق رأی دادن یا رأی ندادن برخوردار بوده‌اند، اما این را همه ماجرا نمی‌داند، چرا که به گفته خانم اردلان این حق از جانب جمهوری اسلامی یک «تکلیف و وظیفه» است.
به گفته این فعال زنان، از آنجایی که مجلس به خواست و مطالبات زنان هیچ اهمیتی نمی‌دهد، اما همواره رأی زنان از لحاظ آماری و بالا بردن میزان مشارکت اهمیت داشته، نتیجتا باید مشروعیت رأی دادن را هم از آن گرفت تا نتواند بیش از این زنان بیشتری را تنها به عنوان عاملان و بدن‌های مشارکت وارد حوزه رأی‌گیری نماید.
۱۶۴ فعال سیاسی و مدنی خارج از ایران هفته گذشته با امضای بیانیه‌ای با عنوان «اسفند بدون رأی» تحریم انتخابات را فرصت مناسبی برای تداوم اعتراضات و ایجاد «یک جنبش اجتماعی توانمند و فراگیر» دانستند. پیش از آن نیز نرگس محمدی، زندانی سیاسی در ایران نیز «به حرمت خون کشته شدگان» اعتراضات اخیر ایران خواهان تحریم انتخابات شده بود. همچنین بر مبنای آخرین نظرسنجی زمانه از مخاطبانش شمار «تحریم‌کنندگان فعال» انتخابات مجلس رو به افزایش است.