[مدرسه فمینیستی:->http://feministschool.org/] تحصن و اعتصاب غذای دانشجویان پسر و دختر دانشگاه تربیت معلم کرج در حالی پس از گذشت ۶روز همچنان ادامه داد که ، پس از ۱۸ تیر این اولین باری است که دانشجویان دختر در تحصن های شبانه شرکت می کنند.ناصح فریدی دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه تربیت معلم سه شنبه ۱۴ خرداد ، در این باره به رادیو زمانه گفت :
“معمولاً از جریان ۱۸ تیر ۷۸ تا الان سابقه نداشته که دختران در تحصن شبانه شرکت کنند و معمولاً در تحصن‌های روزانه بودند؛ شب‌ها متفرق می‌شدند و صبح‌ها دوباره برمی‌گشتند. اما در کرج، چون مأموران حراست آمدند برای اینکه دختران به خوابگاه منتقل بشوند، بچه‌ها را تهدید کردند، پسرها تحصن را به جلوی خوابگاه دخترها منتقل کردند و دخترها در تحصن شرکت کردند. حتی کسانی که صبح در تحصن نبودند، شب به بچه‌ها اضافه شدند.”
پریسا هاشمی از اعضای انجمن اسلامی این دانشگاه در گفتگو با کمیسیون زنان تحکیم ،تلفن های تهدید آمیز حراست به خانواده ها را از دیگر عواملی می داند که دانشجویان دختر را وادار ساخته است، تحصن های شبانه شان را پشت نرده های خوابگاه برگزار کنند.او در مورد تعداد متحصنین می گوید : ” در حال حاضر حدود ۶۰ تا ۷۰ دانشجوی دختر در تحصن های شبانه شرکت می کنند .البته با وجود آنکه حراست برای جلوگیری از حضور دختران در جمع متحصنین، ساعت ۱۰ شب درهای ساختمان های خوابگاه را قفل می کند، در بعضی از شب ها سایر ساکنین خوابگاه هم به آنها می پیوندند و تعداد متحصنین بیشتر می شود.”
وی با بیان اینکه حدود ۲۰۰ نفر از دانشجویان پسر در آن طرف نرده های خوابگاه دخترانه با متحصنین دختر همراهی می کنند و چهارصد دانشجوی پسر دیگر در حوزه ریاست دانشگاه باقی می مانند، می گوید :”دختران نزدیک به نیمی از اعتصاب غذاکنندگان را نیز شامل می شوند. تعداد اعتصاب کنندگان حدود هفتاد نفر است که سی نفر آن را دختران تشکیل می دهند.”
هاشمی در ششمین روز اعتصاب غذا از بستری شدن بیست تن از دانشجویان اعتصاب غذا کننده در بهداری دانشگاه خبر می دهد و اضافه می کند: “علی رغم آنکه وضعیت سلامت دو تن از دانشجویان دختر طی روز گذشته وخیم بود، اما دانشگاه نه تنها آمبولانسی در اختیار این دانشجویان قرار نمی داد بلکه از خروج آنان از در های دانشگاه نیز جلوگیری می کرد. امروز دانشجویان ناچار شدند در دانشگاه را بشکنند و این دانشجویان را با ماشین شخصی به بیمارستان منتقل کنند. ”
دانشجویان متحصن علاوه بر بهبود وضعیت خوابگاه ها،غذا و … خواسته صنفی دیگری نیز دارند،آن ها به تفکیک جنسیتی نیز معترض اند و آن را پیامد مستقیم روی کار آمدن معاونت فرهنگی جدید دانشگاه می داند. به نوشته وبلاگ خبرنامه اعتراضات و مطالبات دانشجویان که برای انعکاس اخبار تحصن واعتصاب غذا ایجاد شده است ،او که یک روحانی سنتی است در طول دو ترمی که در این سمت فعالیت کرده علاوه بر اردوهای مختلط ،اجرای موسیقی و برگزاری همایش و سخنرانی فرهنگی،علمی صنفی و سیاسی را نیز ممنوع کرده است .این در حالی است که این تفکیک جنسیتی در اردوهای تفریحی و زیارتی دانشجویان بسیجی اعمال نمی شود. لغو این تفکیک جنسیتی در تریبون آزاد مقابل خوابگاه دختران مورد تاکید قرار گرفته است و در پلاکاردهای دانشجویان نیز تصریح شده است :
“تفکیک جنسیتی در اردوها و برنامه های دانشجویی توهین به شان دانشجوست”
از سوی دیگر به گزارش خبرنامه امیرکبیر: تحصن و اعتصاب غذای دانشگاه تربیت معلم در حالی ادامه دارد که مسئولین دانشگاه روز سه شنبه ۱۴ خردادماه، در راستای ایجاد فشار بر دانشجویان آب آشامیدنی دانشگاه را قطع کردند. طی روزهای گذشته نیز مسئولین دانشگاه با تماس با خانواده های دانشجویان و تهدید آنان سعی در توقف تحصن دانشجویان داشتند.
یکی از دانشجویان دانشگاه تربیت معلم در مورد اعتصاب غذای دانشجویان به خبرنامه امیرکبیر گزارش داد: “بیش از ۵۰ نفر از دانشجویان در اعتصاب غذا به سر می برند و تاکنون ۷ نفر از دانشجویان بر اثر اعتصاب غذا و فشارهای وارده روانه بهداری دانشگاه شده اند که حال یکی از دختران متحصن وخیم می باشد، با این وجود نیروهای حراست دانشگاه از ورود آمبولانس به دانشگاه و انتقال دانشجویان به بیمارستانهای خارج دانشگاه جلوگیری می کنند.”
دانشجویان دانشگاه تربیت معلم تهران در اعتراض به مشکلات صنفی و کیفیت بد غذای سلف دانشجویان، از روز پنج شنبه در پردیس کرج تجمع اعتراضی برگزار کردند. اعتراضات دانشجویان در روز شنبه و یکشنبه نیز ادامه پیدا کرد و از روز یکشنبه، بیش از ۵۰ نفر از دانشجویان این دانشگاه برای رسیدن به مطالبات صنفی خود دست به اعتصاب غذای نامحدود زده و در حوزه ریاست دانشگاه متحصن شده‌اند.
از سویی دیگر روز چهارشنبه ۱۵ خرداد، به گزارش سایت اخبار روز، این دانشجویان نامه ای خطاب به مردم صادر کرده اند که متن آن به شرح زیر است:
چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضو ها را نماند قرار
اکنون که این نامه را می خوانید، بیش از ۷۵ ساعت از اعتصاب غذای ۷۲ دانشجوی دختر و پسر دانشگاه تربیت معلم تهران پردیس کرج می گدرد . اما واقعیت این است که از دو روز قبل از اعتصاب غذای رسمی دانشجویان تربیت معلم غذای گرم نخورده اند و نخواهند خورد. با اینکه در تعطیلات به سر می بریم، تعطیلاتی که پیش از امتحانات بر دانشگاه خیمه زده است، با این حال هرگاه که تریبون آزادی برگزار می شود بیش از ۱۵۰۰ دانشجو برای گفت و شنود در این جلسات حضور پیدا می کنند. در این حال مسئولین دانشگاه لحظه به لحظه به فشار خود بر دانشجویان متحصن می افزایند گویا در خیال خام خویش اینگونه می پندارند که با این اعمال فشار می توانند عزم ما را سست کنند. بی شک فشار هایی همچون تهدید و ارعاب خانواده ی دانشجویان متحصن، قطع آب، ایجاد اختلال در تلفن همراه، قطع اینترنت دانشگاه، زندانی کردن دانشجویان در محل تحصن، افزودن نیروهای ناشناس در لباس حراست، ممانعت از بردن دانشجویانی که از لحاظ جسمانی بسیار تضعیف شده اند به بیمارستان و تزریق داروی دیازپام به دانشجویان ضعیف شده برای سست کردن و خواب آلودگی دانشجویان و غیره و غیره، که عکس و فیلم همه ی این موارد موجود است – ولی به دلیل محدودیت های موجود ما امکان انتشار آنها را هنوز پیدا نکرده ایم – بدور از شرافت انسانی است و کسانی هم که در برابر این حوادث سکوت اختیار می کنند در پیشگاه خدا باید سکوت بشکنند و جواب پس دهند. در ذهن تک تک این دانشجویان سوالی بزرگ وجود دارد که سنگینی آن از سنگینی اعتصاب غذا و فشار های وارده بیشتر است. در سرزمینی که مردمان آن داعیه دار هم دردی، همراهی و نوع دوستی هستند چگونه اینگونه نسبت به ۷۲ نفر از فرزندان این مرزو بوم که برای استیفای حقوق پایمال شده ی شان دچار ضعف جسمی هستند بی تفاوت هستند؟ قطعا سعدی شاعر بزرگ ایرانیان اگر چنین روزی را می دید هیچگاه چنین شعری را که نماد فرهنگ والای ایرانیان بوده است را نمی سرود. ما دانشجویان متحصن تربیت معلم تهران به صراحت اعلام می کنیم که قوت روحی مان از ضعف جسمی مان پیشی جسته است و جان می دهیم، حق می گیریم و در این راه جز به خدا و اراده ی دانشجویان به کسی امید نداریم. اما از شما مردم عزیز و پاکدل و نمایندگان با وجدان مجلس شورای اسلامی و دانشجویان متعهد و قشر همدرد تقاضا داریم که مانع فاجعه فرهنگی به اسم بی مسئولیتی و بی تفاوتی نسبت به انسان ها در این مرز و بوم شوید که همانا درد واقعی که ما دانشجویان متحصن را آزار می دهد همین درد نوظهور فرهنگی است.
دانشجویان متحصن دانشگاه تربیت معلم تهران