برگرفته از ایران امروز
None
۴۵ شاخه گل نرگس در پای درخت آزادی «نرگس»
منصوره شجاعی
اول اردیبهشت مصادف با ۲۱ آپریل ۲۰۱۷، نرگس محمدی ۴۵ ساله شد. آغاز بهار و آغاز سالی نو برای نرگس محبوس در زندان اوین، آغازی دیگرگونه برای مبارزات مدنی او تا رسیدن به عدالت و برابری است.
چهارده فروردین مصادف با ۴ آپریل ۲۰۱۷، اولین ایمیل «صبحگاهی» از طرف سازمان عفو بین الملل شهر ارلانگن واقع در ایالت بایرن آلمان، به دستم رسید. خانم اولریکه فایفنبرگ (Ulrike Pfeifenberger) خبر می‌داد که مقدمات برگزاری مراسم درختکاری برای تولد نرگس قطعی شده است و شهرداری شهر ارلانگن آماده برگزاری این مراسم است.
این دومین بار بود که امنستی شهر ارلانگن برای آزادی زنان اکتیویست زندانی در ایران چنین مراسمی برگزار می‌کرد.
اولین بار در سال ۲۰۱۱ برای تولد بهاره هدایت و به امید آزادی او چنین مراسمی برگزار شد و از من نیز که به تازگی میهمان «بایرنی»های آلمان شده بودم نیز دعوت شد که در این مراسم شرکت کنم. بعد از آزادی بهاره، اعضای امنستی در روز جهانی زن در سال ۲۰۱۶، در پای همان درخت مراسمی به شادی آزادی او برگزار کردند.
حرکت زیبا و نمادین آنها این بار آزادی نرگس را نشانه گرفته بود. این بار هم از من خواسته شد که در مراسم کاشت این نهال کنار آنها باشم و بار دیگر به بایرن سفر کنم.
از چهاردهم فروردین، با هم‌فکری دوستان امنستی در فکر برگزاری مناسب و شایسته این مراسم بودیم. از خانواده کوچک و مسئول نرگس کمک خواستیم. علی، پسرش نامه‌ای به فرانسه برای مادرش نوشت و از مسولان امنستی برای این کار تشکر کرد. نامه‌ای مهربان، قوی، آهنگین و البته پر از غلط دیکته‌ای به زبان فرانسه! کیانا که اصولا به جز حضور «مامان نرگس» با هیچ چیز جایگزینی آرام نمی‌گیرد… ابتدا نخواست چیزی بنویسد اما با تشویق‌ها و دلگرمی‌های برادرانه علی کوچولو تصویری خیالی از درخت آزادی نرگس کشید تا از این طریق پیام خود را به مدافعان حقوق بشر و همراهان مادرش برساند. این نامه و آن تصویر در کنار نامه.
نامه نرگس اززندان اوین مجموعه گرانقدری بود که با خود به ارلانگن بردم.
این مراسم با حضور شهردار ارلانگن، مسول دفتر عفو بین الملل شهر ارلانگن و جمعی از مدافعان حقوق بشر برگزار شد.
بخش‌هایی از نامه نرگس درحالی خوانده می‌شد که باد بهاری نامه علی و نقاشی کیانا را که آویز شاخه‌های نهال آزادی نرگس بودند به رقص و حرکت واداشته بود… لابد این هم سهم طبیعت در کمک به دوستان و فرزندان نرگس بود. لابد اینهم سهم بادهای بهاری اروپا در رساندن پیام علی و کیانا به «مامان نرگس» بود. پیامی که که از کوهها و دریاها می‌گذشت و گره از دلتنگی‌های مادرانه نرگس محبوس در اوین می‌گشود.
درخت آزادی بر زمین مرطوب بهاری کاشته شد و ۴۵ گل نرگس به نشان ۴۵ سالگی نرگس بر خاک تازه پای آن درخت نهاده شد. هدیه‌ای برای تولد نرگس و امانتی سپرده در دامان مادر زمین «گایای»؛ بخشنده و مهربان تا که با نگهبانی از نهال‌های کوچک امید و آزادی، زمین را از بی‌عدالتی و قهر و جنگ و کینه پاک سازد.
