با درگذشت ویدا حاجبی تبریزی، انسانی شاخص از شمار مدافعان آزادی و برابری کم شد.
ویدا بزرگ زنی سرشار از شور زندگی بود، جهل و ستم را برنمی تابید و دمی از پرسش و کوشش برای کاستن از ناشایستی ها و نازیبائی ها باز نمی ایستاد. پا گذاشتنش به مبارزه سیاسی و سر خم نکردنش در حبس و زندان، تبلور آرمانخواهیش بود. بعدتر، نقد گزنده اش به تجربه ی خود و هم نسلانش هم از آرمانخواهی نشان داشت و نیز دفاعش از حقوق انسانی و آزادی زنان. او از فعالیت های بنیاد پژوهش های زنان صمیمانه حمایت می کرد و در کنفرانس ” زن ایرانی در آستانه‌ی سال دوهزار” در مونترال (کانادا/۱۹۹۹) در شمار سخنرانان بنیاد بود.
ویدا دانش و هنر و اندیشه و کردار آزاد و خلاق را می ستود و عشق و مهر را به تمام می خواست. اندوه خرد کننده از دست رفتن فرزندش رامین را هم با تکیه بر عشق عمیقش به او، با وقار تاب می آورد .
زندگی پر تب و تاب ویدا آموختنی هائی ناب برای ما باقی گذارده : سربلندیش در برابر ناملایمات، جستجوی استقلال ، بازنایستادنش از ستایش زندگی در برابر مرگ.
این آموخته ها را پاس می داریم و از یاد سرشار او نمی کاهیم.
گلناز امین
بنیاد پژوهش های زنان ایران
مارس ۲۰۱۷