در سوگ هما ناطق

با اندوه دیشب مطلع شدم که دوست عزیزم هما ناطق از بنیان گذاران “اتحاد ملی زنان” بزرگترین تشکل زنان
ایرانی پس از انقلاب در روز اول ژانویه ۲۰۱۶ پس از بیماری چند ساله در ده آرو در نزدیکی پاریس، فرانسه درگذشت.

هر چند هما بعدها در پی آزردگیهای سیاسی و اجتمائی خلاف عملکرد خودش در یک دوره بسیار مهم از جنبش نوین زنان ایرانی پس از انقلاب بهمن ۱۳۵۷ نوشت و گفت، اما هرگز خد شه ای درشرکت و حمایت تمام وقت او درتظاهرات شش روزه زنان علیه حجاب اجباری در هشت مارس ۱۹۷۹ (۱۸اسفند ۱۳۵۷) و روزهای پس از آن نمی کاهد.
هما در آن روزها یکی از شناخته شده ترین زنان جنبش ضد دیکتاتوری بود که علیه حجاب ایستاد و در بنیان گذاری “اتحاد ملی زنان” با اعتقاد به تشکل مستقل زنان فعالیت کرد.

به اعتقاد من بدون حمایت او و چند زن شناخته شده مبارزدیگر در آن روزها امکان پایگیری تشکل “اتحاد ملی زنان” بعید به نظر میرسید، چرا که ما خلاف جریان شنا میکردیم و مرتب مورد حمله به عنوان زنان “قابلمه به دست شیلی (= ضد انقلاب)” . بدون حمایت آن چند زن نه تنها کسی باورمان نمیداشت بلکه به راحتی حذف مان میکردند.

هما به دلیل تخصص حرفه ایش در تاریخ روحانیت و کلاسهای پر طرفدارش در دانشگاه تهران به زودی مورد پیگرد اسلامیست های به قدرت رسیده قرار گرفت و خوشبختانه توانست در یورش “گشتاپوی” به قدرت رسیده به خانه پدرش برای دستگیری او، فرار کرده و از ایران خارج شود.

هما ناطق در سال ۲۰۰۴ در کنفرانس “بنیاد پژوهشهای زنان ایرانی” در برلن از طرف کمیته
برگزاری بعنوان زن برگذیده انتخاب شد.

او در سالهای تبعید در پاریس در دانشگاه تدریس کرد و به تحقیقاتش ادامه داد که حاصل آن چند کتاب، بنیان گذاری دو مجله و همکاری نزدیک با زنده یاد غلام حسین ساعدی در نشریه “الفبا” بود.

برای آشنائی بیشتر با کارهای هما ناطق – اولین کسی که ما را با برخی از نوشته های خطی زنان در گذشته های دور از آن جمله بی بی خانم استر آبادی و … آشنا کرد، به نوشته زهره خیام در صفحات ۴۲ تا ۵۳ در معرفی او و سخنرانی هما ناطق در آن جلسه در صفحات ۵۳ تا ۵۹ درنشریه “بنیاد پژوهشهای زنان ایرانی” سال ۲۰۰۴ مراجعه کنید.

شهین نوائی

برلن – سوم ژانویه ۲۰۱۶