کنفرانس پژوهش های زنان در کلن و نظر برخی از شرکت کنندگان

اعظم بهرامی از ایتالیا:
اولین بار بود که در این کنفرانس‌ها شرکت می‌کردم و تجربه‌ی فوق‌العاده‌ای بود. دوستانی که مدتها با این کنفرانس‌ها همکاری دارند، زحمات زیادی را متحمل شدند تا من برای شرکت در کنفرانس ویزا بگیرم و فرصتی شد که با خیلی‌ها آشنا شوم و یا آشناها را ببینم و بتوانم اطلاعاتم را به روز بکنم. کیفیت خیلی خوب بود، زیر مجموعه‌هایی بودند که نمی‌شد در مورد همه‌شان دقیق صحبت کرد و به یک جمع‌بندی رسید، زیرا هدف کنفرانس هیچ وقت این نیست که ما یک نتیجه‌ی عملیاتی از آن بگیریم. اما به نظرم بهتر بود چندرسانه‌ای می‌شد مانند اضافه کردن بخش‌هایی مانند وب سایت‌ها، طراحی دکور و … باید از ابزار رسانه‌ای در خدمت این مجموعه بیشتر استفاده می‌کردند که صرفا دیالوگ نباشد و مخاطب خارجی را بیشتر جذب کند. برای سیستم مدیریتی و اجرایی برنامه شاید یک بخش آن بی‌نظمی زمان بود و بخش دیگر مشکل آدرس بود، زیرا اطلاعات در مورد آدرس خوب نبود و بهتر بود در بروشور دقیق‌تر می‌نوشتند که میهمانان برای رسیدن به کنفرانس از کدام خط‌های اتوبوس یا مترو استفاده کنند. ضمنا جای قدردانی‌ست که سعی کرده بودند، ورودیه را به حداقل برسانند و تخفیف دانشجویی بدهند.

محمد تنگستانی از بروکسل:
کیفیت خوب بود و با چیزهای جدید آشنا شدم. اما یکی از مسئولین هنگام کار، دوربین ما را خاموش کرد، کسی حق ندارد به دوربین خبرنگار چنین تجاوزی بکند. در ایران نیز چنین تجاوزهایی به من می‌شد و سپس سعی می‌کردند توجیه‌ام کنند.

گلی جهانگیری از برلین:
من همیشه با احساس خوبی در این کنفرانس‌ها شرکت کرده‌ام چون علاوه بر برنامه‌ها، فرصتی نیز برای دیدن دوستانم بوده است. کیفیت برنامه خوب بود ولی نتوانسته بودند زمان را خوب تنظیم کنند، ما همیشه مشکل وقت در این سمینارها داشته‌ایم. ‌

ویدا حاجبی از پاریس:
خیلی کنفرانس خوبی بود و بسیار آموختم. سازماندهی‌شان خوب بود و به نظرم بحث‌ها عمیق‌تر از دوره‌های قبل بود و به همین دلیل از این کنفرانس راضی می‌روم. تحقیقاتی را هم سخنرانان ایران ارائه دادند که برایم جالب بود، سطح کارها برایم اهمیتی نداشت زیرا این کار از جنبه‌های مختلف اجتماعی انجام گرفته بود. انتقاداتی نیز به همراه داشت که جزو طبیعت هر کاری‌ست، وقتی کار انجام می‌دهی نمی‌توانی بهترین را ارائه بدهی.

پوران رضایتی:
کیفیت نسبتا خوبی داشت و البته انتقاداتی نیز در بخش ارزیابی کردند. من این حرکت و روش را تایید می‌کنم و به همین دلیل در آن شرکت کرده و پشتیبانی‌اش می‌کنم. این کنفرانس‌ها می‌تواند فکرها و نسل‌ها را به هم نزدیکتر کند و با توجه به تجاربی که دارم، برگزار کردن چنین کنفرانس‌هایی زحمت بسیار دارد.

امید صافی از برلین:
کنفرانس پرباری بود، ولی با توجه به اینکه در بخش انتقادات نیز مطرح شد بهتر بود از کمیت کم می‌کردند و به کیفیت می‌افزودند. من در کنفرانس‌های قبلی حضور نداشتم ولی پیرو اعتراض‌هایی که از جانب ترنس‌جندرها شد، به نظر می‌رسید که فرصت کمتری به میزگرد «جنسیت و هویت جنسی» داده شده است. مثلا به جای پرداختن زیاد به مشکل زن‌های مجرد در ایران که موضوعی ناآشنا نیست، بهتر بود به موضوع ترنس‌جندرها که بسیار مهم و حتی برای برخی موضوعی جدید است، زمان بیشتری می دادند.

فروزان از مونستر:
معمولا در این سمینارها که فضای دوستانه‌ای دارد، شرکت می‌کنم گرچه با تمام بحث‌ها موافق نیستم ولی در کل تلاشی‌ست که زنان برای نجات خود و همنوعانشان برای تابوشکنی در سطح جامعه می‌کنند. هر بار که در چنین سمینارهایی شرکت می‌کنم با کوله باری پر از انرژی برمی‌گردم.

عفت ماهباز از لندن:
این کنفرانس فرازهای خیلی خوبی داشت و روی مسائلی صحبت شد که گرچه روی سطح بود ولی تلنگر زدن به آنها دلیلی‌ست که در آینده روی موضوعات مطرح شده فکر و تحقیق کنند. رسانه‌ها را خیلی خوب پوشش داده بودند. موردی که خیلی نظرم را جلب کرد طرح نظرات مختلف بود مثلا در بحث حجاب نظر روشنفکر اسلامی در کنار نظر شهلا شفیق و سخنران دیگری از ترکیه مطرح می‌شد و همین بحث را پربار کرده بود و توانسته بود همه جانبه باشد و نظر تمام افراد را در نظر بگیرد. کاستی‌هایی هم داشت که اجتناب‌ناپذیر بود، زنانی که یک سال و نیم بدون مزد وقت گذاشته بودند و توانسته بودند طیف وسیعی را جذب سمینار کنند و سالن تقریبا به استثنای یکشنبه پر بود و آن هم به این دلیل بود که بعضی‌ها باید به موقع به شهرها و کشورهایشان برمی‌گشتند. ایرادی هم که به تعداد زیاد سخنرانان و کمبود وقت گرفته شد، همیشه مورد انتقاد بوده است.

مهناز متین از فرانسه:
نکته‌ی مهم این بنیاد چندملیتی کردن سخنرانان بود که کمتر در برنامه‌های بنیاد به چشم می‌خورد. انتقادی در ارتباط با انتخاب مقالات کردند که هیئت انتخابی، آکادمیک و حرفه‌ای و به عبارتی کارشناس نبود، ولی این مشخصه‌ی بنیاد است، زیرا بنیاد یک آکادمیک تنها نیست، کمیته‌ای محلی دارد که خیلی‌ها اکتیویست سیاسی به خصوص اکتیویست فمینیست هستند که مقالات را انتخاب می‌کنند و باید این ویژگی بنیاد را حفظ کرد.

سیما محضری:
به نظرم کنفرانس امسال یکی از بهترین کنفرانس‌های برگزار شده بود، البته مثل همیشه انتقاداتی به آن وارد بود، به خصوص که برگزارکنندگان در روز سوم مانند روزهای قبل کنترل خوبی روی کنفرانس، جمع‌بندی‌ها و تدارکات نداشتند. مورد دیگری که به نظرم می‌آید برخی موضوعات می‌توانست حذف شود و به موارد مهمتر پرداخته شود برای مثال روز یکشنبه میزگردی تحت عنوان « جنسیت و هویت جنسی» برگزار شد که می‌توانست وقت بیشتری را به خود اختصاص دهد. در بخش ارزیابی کنفرانس نیز بخش زیادی از انتقادات منطقی بود.

فرناز معیریان از دوسلدورف:
به نظرم در کل خیلی خوب اجرا شد فقط حجم مطالب برای سه روز زیاد بود. اگر تعداد سخنرانان کمتر باشد، شرکت کنندگان نیز می توانند در مباحث شرکت کنند.

اکرم موسوی از کلن:
وقتی اسم بنیاد پژوهش‌ها را می‌شنویم، اولین انتظاری که پیش می‌آید ارائه‌ی یک پژوهش هست. در زمان معرفی کتاب که به نظرم بخش بسیار مهم برنامه می‌تواند باشد، نویسندگان وقت مناسبی برای معرفی کتاب‌ها یا پروژه‌هایشان نداشتند، باید بیشتر صحبت می‌کردند تا ما نیز در جریان کارهایشان قرار می‌گرفتیم.

ارمغان نقی پور از برلین:
پدرو مادر من چند بار در این کنفرانس‌ها شرکت کرده بودند ولی خودم اولین بار است که شرکت می‌کنم. من ۲۹ ساله هستم و جزو نسل جوان محسوب می‌شوم و هرگز تصور نمی‌کردم که کنفرانس چنین فضایی داشته باشد. از موضوعات سخنرانی خیلی خوشم آمد، من به اینجا نیامدم که جوابی برای سوال‌هایم پیدا کنم ولی شاید جواب‌های زیادی را از افراد مختلف شنیدم که می‌توانند به فکر وادارم کنند، در واقع این کنفرانس بیشتر برای من سوال ایجاد کرد و مثبت بود و از آشنایی با خیلی از زن‌ها و مردها خوشحال شدم که در این زمینه‌ها کار می‌کنند.

حمید نوذری از برلین:
مهمترین مشخصه‌ی بنیاد پژوهش‌ها‌ی زنان برگزاری مرتب سالانه‌اش است، تلاشی که نسل تبعیدی و مهاجر برای نزدیک کردن ایرانی‌های داخل و خارج از ایران کرده است. به نظرم به جز انتقاداتی که به بنیاد شد، موفقیت زیادی در جذب شرکت کننده داشت و در نوع خود بی‌نظیر بود. در مجموع بحث‌هایی می‌شود که دست به ریشه‌های نابرابری می‌زند ولی تناسب وقت بین سخنرانان و شرکت‌کنندگان مناسب نبود.
مورد دیگری که جالب است، در این سمینارها سعی شده تابوی تن، جسم زن که تابوی چندهزارساله است، شکسته شود، در حالی که بیست سال قبل خیلی‌ها شرکت نمی‌کردند و به نوعی آن را بایکوت می‌کردند و این نشانه‌ی تلاشی‌ست که در طی این سال‌ها شده است.