بنیاد اسماعیل خویی برای گرامیداشت روز جهانی زن در روز نهم مارس برنامه ویژه ای را درآتلانتا برگزار کرد و برابری خواهان مقیم آتلانتا از این برنامه با شوق استقبال کردند.
برنامه در ساعت چهار بعدازظهر باخوش آمد و معرفی بنیاد اسماعیل خویی بوسیله آقای سیاوش عبقری شروع شد و سپس خانم شهلا عبقری در باره تاریخچه روز جهانی زن سخن گفت.
ایشان ابتدا از چگونگی بوجود آمدن روز جهانی زن در جهان صحبت کرد و سپس مروری به تاریخچه برگزاری روز جهانی زن در ایران داشت.
سخنان ایشان با نتیجه گیری زیر به پایان رسید:
” نگاهی به تاریخچه ذکر شده نشان میدهد که مبارزات زنان ایران علیه تبعیض جنسیتی از برنامه های گوناگون هشت مارس در بزرگداشت روز جهانی زن شروع شد و به کمپین یک میلیون امضا منتهی شد. فعالیتهای کمپین و بالا رفتن آگاهی های جنسیتی زنان باعث شد که زنان در صف اول مبارزه ی جنبش دموکراسی خواهی سال ۲۰۰۹ که به جنبش سبز معروف شد قرار گیرند.
در حال حاضر با سرکوب شدید رژیم هرچند ، که بسیاری از زنان پیشرو و فعال کمپین و جنبش دموکراسی خواهی در معرض خطرات جانی، مالی و روانی قرارگرفته اند و تعدادی از آنها مجبور به ترک میهن شده اند اما حرکت و کوشش زنان برای برابری و رفع تبعیض به اشکال دیگری هم چنان ادامه دارد.
نیاز مبرم مبارزات زنان در سراسر جهان همراهی و یاری مردان برابری طلب است که در این مهم پشتیبان زنان باشند تا بتوانند جامعه را بطر ف جامعه ای بدون تبعیض رهنمون گردند.
ا مروز علاوه برهم پیمانی ما زنان با هم ،با مردان برابری طلب نیز هم پیمان میشویم تا با همبستگی و همیاری ، تا رفع تبعیض جنسیتی مبارزه ای پی گیر را ادامه دهیم.”
پس از پایان سخنان خانم عبقری نما آهنگ زن زمستون از مهرنوش پخش شد و آقای آرمان شیرازی اشعار ی را که درمورد روز جهانی زن سروده بود ، خواند:
در پایان شعر خوانی آقای شیرازی نماآهنگ” سنگسار” از ثریا فلاح پخش شد و خانم الهه امانی سخنران اصلی برنامه بدین ترتیب معرفی گردید:
“الهه امانی محقق، فعال حقوق زنان و حقوق بشر میباشد که دررشته مطالعات زنان دانشگاه های ایالتی کالیفرنیا در زمینه‌های جنبش جهانی زنان و زنان در چشم‌انداز چند فرهنگی تدریس نموده و نزدیک به سه دهه است که جنبش جهانی زنان وکمیسیون مقام زن سازمان ملل را از نزدیک دنبال نموده است.
الهه برای فراهم آوردن صلح و آشتی و در حل اختلافات آموزش دیده و در این زمینه ها بطور داوطلبانه با نهاد های محلی همکاری دارد . وی در زمینه حل اختلافات بین سازمان های غیر دولتی و گفتگو و تعامل ، جنسیت و صلح بسیار کار کرده و با سازمان میانجیگران بدون مرز همکاری دارد . او در خلال فعالیت های خود در بسیاری از نهاد های محلی ، ایالتی ، ملی و جهانی در سطح رهبری قرار گرفته و جوایز بسیاری هم دریافت نموده است.
الهه کارگاه‌های آموزشی و سخنرانی‌های بسیاری درمورد خشونت علیه زنان و تبعیض در مورد زنان را درکالیفرنیا ، سراسر امریکا و نقاط مختلف دنیا برگزار کرده و در راستای رفع نابرابری‌های زنان جهان و ایران همواره فعالیت کرده است.ایشان مقالات بسیاری را بزبان انگلیسی و فارسی به چاپ رسانده که برخی از آنان به زبان فرانسه و عربی نیز ترجمه شده است .الهه مدت ۲۴ سال است که در دانشگاه های ایالتی کالیفرنیا در بخش آموزشی و مدیریت به کار مشغول است و در حال حاضر رییس دایره جهانی ارتباط زنان چند فرهنگی و مدیر خدمات تکنولوژی امور دانشجویان دانشگاه کالیفرنیا – فولرتن میباشد.
پس از معرفی، خانم الهه امانی در مورد”جنسیت، مقاومت و مبارزه با خشونت علیه زنان” سخن گفت :
“خشونت علیه زنان یکی از گسترده ترین اشکال تبعیض و نقض حقوق انسانی در جامعه بشری است. خشونت علیه زنان علت و معلول نابرابری های جنسیتی است و نه تنها مانع اصلی احترام به حقوق و کرامت انسانی زنان می باشد بلکه سد راه تحقق عملی شدن توانایی های نیمی از جامعه بشری و حرکت به سوی شکوفایی نوینی که در آن برابری ، عدالت اجتماعی و صلح مستقر باشد را ناممکن میسازد.
علیرغم آنکه در خلال نیم قرن گذشته گفتمان پایان بخشیدن به اشکال مختلف خشونت علیه زنان از حاشیه به مرکز مباحث راه پیدا نموده اما ابعاد گسترده خشونت نسبت به زنان در حوزه خصوصی و عمومی در کلیه کشورهای جهان وجود دارد گستره ای از این واقعیت دردناک را نشان میدهد که مقا ومت برای حفظ مناسبات قدرت کنونی و انگاره های ذهنی واپسگرایانه همچنان برجا ست. زنان در سراسر جهان در قرن بیست و یکم هنوز با چالش های عمده ای برای حفظ انسانیت و کرامت خود در فضای عمومی ، خصوصی و حتی فضای مجازی در ستیز می باشند.
آیا خشونت علیه زنان و مقابله با آن باید تنها در آسیب شناسی در ابعاد فردی تمرکز یابد یا که تمام اشکال گوناگون خشونت و تبعیض اعمال شده برزنان حتی در کشورهایی که زنان از موقعیت نسبی بهتری برخوردارهستند بایدمورد توجه قرار گیرد ؟
استراتژی ها و راه کارهای مبارزه باخشونت جنسی، جنسیتی چیست؟
آیا خشونت و ستم وارده برزنان حلقه ای از زنجیر ستم ها ، تبعیض های در گیر جامعه است؟
آیا عدالت جنسیتی در خلا عدالت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی امکان پذیر هست؟
نقش مردان روشن بین و آینده نگر در جنبش پایان دادن به خشونت های جنسی- جنسیتی چیست ؟
آیا جنبش زنان برای پایان دادن به خشونت علیه زنان باید با سایر جنبشهای اجتماعی در پیوند قرار گیرد ؟
خانم امانی این سوالات اساسی را مورد بحث قرار داد.
پس از سخنان خانم امانی مدت ۲۰ دقیقه برای پذیرایی تنفس داده شد که همراه با پخش نما آهنگ های گوناگون( برقصیم و زنجیر ها را پاره کنیم ، تا به کی خموشی از گیسو شاکری ، من زنم از زیبا شیرازی و دختران میهن از گروه چاووشی) بود.
بخش پایانی برنامه شامل پرسش و پاسخ به حاضران بود که بحث موثر و سازنده ای را بوجود آورد و جلسه با قدردانی از سخنرانان به پایان رسید.
یازده مارس ۲۰۱۳
در مورد روز جهانی زن
سراینده: آرمان شیرازی
“در پهنه باوری بسی کژ بنیاد،
نهاده بر کم خردی، خیره سری، فرمانبری بی پرسش و ایمان به نا مفهومات
و چنانکه قصه ای می گوید:
آنجا که آفرینش ات از آغاز، نه برای شآن انسانی خویش، که برای “آسایش مردان” بوده ست
آنجا که در کفه ی نا میزانی، هستی تو، به بهایی نا چیز
ز دستی بدست دگری، داد و ستد میگردد
آنجا که بر سر دو راهی بود و نبود
میوه تلاش سالان دراز، نه از آن تو که زان دگری می گردد
آن چه از ره فرا می آید، بسی ناچیزست و سرافکنده، هراسان و پشیمان ز برت می گذرد…
آنجا که تو نیمه ای پنهانی(؟)، از “تمام برخورداری”!
آنجا که هم بودن تو، نیمه ای از هستی یک انسان است
آنجا که یک از چهار، و یک، از چهلی
آنجا که فرآورده ی ٩ ماهه ی بار، نیست از آن تو، اما رنجش، هدیه ای از بالاست
آنجا که ندایت، که آوای رسای زندگانیست، ولی نشنیده، در محبس نیمه ها و نا کامل هاست
در چنین تنگه ی پر فشار باور پوسیده،
که از “زایش روز” تا به روز پایان،
هستی ات بی مقدار، گذرت نا هموار، بهره ات ز زندگی نا چیز است،
و هر گام تو، در چنبر دشواریها، با بسی “امر به این – نهی از آن” در گیر است
بی گمانم، که برنامه این هستی پر چالش تو، رهایی از چنین زندان و پدید آوری تغییر است!
– آتلانتا ٨ مارس ٢٠١٣
—–
پنجره ای باش، بر دیوار زندانم
کزآن چشمان محرومم، ببینند رقص سروان در گذار باد…
نسیمی باش، شور انگیز، وزان بر چهر یارانم
که برخیزند، باز از نو، برای رزم با بیداد…
ترانه ای باش، پدیدار دگرگونی، در پهنای ایرانم
نوازان بر همه سویش، سرودی را، که می راند مردم را بسوی داد…
سرودی را که مردم، در رفت-آمد هر روزه می خوانند و می دانند
همین امروز یا فردا،
بهاران می رسد از راه
بهارانی که گلهایش، فرا آورده ی مهر و هم آوایی، فرادستانه می مانند، بر پهنای گلزاران
تا کودکان گلفروش زاده حرمان، نباشند در خیابان، چشم – بر- دست خریداران
ولی هر روزه عطر آگین شود، پهن دبستان ها
ز بازی ها و غوغاشان…
اردیبهشت ۱۳۹۰