لیگا ایران: جایزه صلح نوبل امسال به طور مشترک به سه زن اهدا شد. خانم‌ها “آلن جانسون سرلیف” رئیس جمهور لیبریا، “لیما گبمووی”، فعال صلح لیبریایی و مدیر شبکه صلح و امنیت آفریقا و “توکل کرمان” از فعالان سیاسی یمن به عنوان برندگان مشترک جایزه ۱.۵ میلیون دلاری نوبل صلح معرفی شدند.
آلن جانسون از ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۵ در رشته اقتصاد و ریاضیات در مونرویا تحصیل کرد و زمانی که فقط ۱۷ سال داشت، با مردی به نام جیمز سیرلیف ازدواج کرد. او در سال ۱۹۶۱ راهی آمریکا شد و در آنجا با تحصیل در دانشگاه‌های کلرادو و هاروارد، مدرک دکترای اقتصاد گرفت. همزمان برای سازمان ملل، بانک جهانی و سیتی بانک نیز فعالیت می‌کرد. وی در عرصه سیاسی نیز فعالیت های گسترده ای داشته است. خانم سیرلیف در ترکیب دولت‌های مختلفی در لیبریا قرار داشته است. نخست، در دوران ریاست جمهوری ویلیام توبمان (سالهای ۱۹۴۳ تا ۱۹۷۱ و سپس، ویلیام تولبرت (از ۱۹۷۱ تا ۱۹۸۰). او در دولت تولبرت طی سالهای ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۳ به عنوان وزیر دارایی فعالیت کرد اما بر اثر اختلاف نظر بر سر زمینه‌‌ها، یکسال بعد از مقام خود استعفا داد. چندسال بعد، دولت تولبرت در نتیجه کودتای سرهنگ ساموئل دوئه سرنگون و خود وی و شماری از وزیرانش دستگیر و اعدام شدند. در چنین شرایطی، خانم سیرلیف موفق به فرار و زندگی در تبعید در کنیا شد و در نایروبی پایتخت این کشور آفریقایی از سال ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۵ مدیریت سیتی بانک را برعهده گرفت. بانوی آهنین لیبریا دو بار هم به زندان افتاده است، یکبار به اتهام خیانت به رئیس‌جمهور ساموئل دوئه (۱۹۸۰ ۱۹۸۹) از طریق نطق‌هایش در جریان بازگشت سیرلیف به کشور که از سوی دادگاه، به ۱۰ سال زندان محکوم شد و بار دیگر، هنگامی که چارلز تیلور در یک کودتای نظامی دیگر ساموئل دوئه را سرنگون کرد و سیرلیف پس از حمایت اولیه از او، زبان به اعتراض از عملکرد دولتش گشود، روانه زندان گشت. “ آلن جانسون سرلیف آلن جانسون سیرلیف ملقب به بانوی آهنین آفریقا اولین زنی است که با رای مردم قدرت را در قاره سیاه بدست گرفته است” او در جریان انتخاباتی که سال ۱۹۹۰ با حضور تیلور برگزار شد، به عنوان رقیب وی در عرصه حضور یافت اما نتیجه انتخابات به نفع تیلور (با کسب ۷۵ درصد آرا) در مقابل ۱۰ درصد سیرلیف اعلام شد، موضوعی که وی معتقد بود در آن تقلب شده است. اما شرایط برای تیلور نیز همواره موافق نبود. در سال ۱۹۹۹ لیبریا وارد شورش، درگیری و یک جنگ داخلی خونین شد و در نتیجه آن، تیلور ناچار شد در سال ۲۰۰۳ حکومت را به دولت موقتی واگذار کند که در آن، سیرلیف به عنوان رئیس کمیسیون اصلاح دولتی نقش موثری ایفا کرد. در سال ۲۰۰۵ انتخابات ریاست جمهوری در لیبریا با حضور سیرلیف و جورج ویه، فوتبالیست سابق معروف این کشور برگزار شد و در دور دوم، سیرلیف موفق شد با کسب حدود ۶۰ درصد آرا او را شکست دهد. وعده‌های سیرلیف به مردم کشور فقیر و جنگزده لیبریا در این انتخابات، آوردن سرمایه‌های خارجی، تداوم ثبات در کشور و کنترل فساد دولتی بود.
لیما گبمووی در مرکز لیبریا متولد شد و در ۱۷ سالگی برای مشارکت در فعالیت های صلح آمیز و سپری کردن دوره آموزشی مشاوره برای بیماران روحی و روانی عازم مانروویا شد. وی مسئول سازماندهی نهاد “جنبش صلح در آفریقا” در سال ۲۰۰۳ بود که به دومین جنگ مدنی لیبریا پایان داد و این امر به انتخاب الن جانسون بعنوان نخستین رئیس جمهور لیبریا کمک شد. وی از حامیان مبارزه مسالمت آمیز برای تامین امنیت و حقوق زنان است. لیما گبمووی که خود صاحب ۶ فرزند است معتقد است برای ایجاد هر تغییری در جامعه باید به مادران آن جامعه تکیه شود.
توکل کرمان یک نویسنده، فعال سیاسی و رئیس سازمان زنان روزنامه نگار بدون مرز است و پیش از آن نیز یک شاعر و ادیب بوده است. وی یکی از مهمترین فعالان مدافع آزادی مطبوعات و حقوق زنان و حقوق بشر در یمن است. پدر او “عبدالسلام خالد کرمان” نیز یک حقوقدان و شخصیت سیاسی مهم یمن است. توکل کرمان صدها مقاله در روزنامه‌ها و نشریه های یمنی، عربی و بین المللی نوشته است که مهمترین آنها مقالاتی است که در سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ نوشته و در آنها بر ضرورت سرنگونی رژیم صالح و کناره‌گیری او از قدرت تاکید کرده بود و حتی یک مقاله معروف با این عنوان که « به تو نصیحت می کنم که از قدرت کناره گیری کنی» در خطاب به صالح منتشر کرده است. وی در جریان انقلاب یمن در ۲۳ ژانویه ۲۰۱۱ از سوی نیروهای امنیتی یمن به اتهام برگزاری تجمع ها و راهپیمایی های بدون مجوز دستگیر شد و فردای آن روز آزاد شد. توکل کرمان اعلام کرده است که بارها علی عبدالله صالح با “طارق کرمان” برادرش تماس گرفته و او را به ترور تهدید کرده است به همین دلیل از برادرش خواسته است که توکل را تحت بازداشت خانگی نگه دارد و مانع خروج او از منزل شود. پس از ترور نافرجام علی عبدالله صالح موج تهدیدها علیه توکل کرمان افزایش یافت و وی بارها در فیس بوک از سوی طرفداران صالح به مرگ تهدید شد. اما در عین حال برخی از شخصیت‌های فرهنگی بر این باورند که کرمان از سوی برخی طرف های خارجی از جمله آمریکا حمایت می شود و دارای تابعیت قطری است.