شهرزادنیوز/احمد اخوت : دانشگاه لندن این هفته میزبان نشستی یک روزه زیر عنوان “جستاری در خشونت گرایی و راهبردهای خشونت زدایی در ایران” بود که طی آن رامین جهانبگلو، استاد جامعه شناسی دانشگاه تورنتو، دروری دایک، مسئول میز ایران در سازمان عفو بین الملل، مهرانگیز کار، وکیل حقوق بشر، و رضوان مقدم، فعال حقوق زنان، سخنرانی کردند.
این کنفرانس به ابتکار “ائتلاف بین المللی علیه خشونت درایران” برگزار گردید و روحی شفیعی، نویسنده و پژوهشگر مسائل زنان، مدیریت برنامه را به عهده داشت که دهها تن از فعالان سیاسی و ایرانیان مقیم انگلستان و خبرنگاران در آن شرکت کرده بودند.
با توجه به وجود ریشه های فرهنگی خشونت مردان نسبت به زنان در خانواده های ایرانی، همه سخنرانان بر این عقیده بودند که در حال حاضر میزان الحراره تشخیص یک انسان نوین و متمدن ایرانی باید با دیدگاه های او نسبت به معضلاتی اجتماعی مانند خشونت نسبت به زنان، عدم وجود روابط دموکراتیک میان سازمان های سیاسی و چگونگی نفی استبداد حکومتی سنجیده شود.
در این میان تلاش برای خشونت زدایی در رفتار میان شهروندان و همزمان حشونت زدایی از روش های حکومتی نسبت به این شهروندان می تواند راهکاری هرچند طولانی و سخت برای گذار ایران از یک جامعه سنتی و استبداد زده به سوی دموکراسی باشد.
خشونت زدایی در میان آحاد جامعه و مجبور ساختن حکومت جمهوری اسلامی به رعایت حقوق انسانی شهروندان ایرانی فارغ از عقاید سیاسی و مذهب و گرایشات قومی میان آنها نباید به عنوان نوعی عقب نشینی در مقابل قدرت حاکم و سرکوبگر قلمداد شود.
سخنرانان با مروری بر ادبیات سازمانهای سیاسی ایران طی سال های پیش و پس از انقلاب اسلامی، بر این نکته تکیه کردند که متاسفانه روش های خشونتبار حکومت جمهوری اسلامی و دادن تقدس به خون و خون ریزی در قالب فرهنگ شهادت طلب و غیره از یکسو وعدم بردباری سیاسی میان سازمان های مخالف در سی سال گذشته جامعه ایرانی را به مرزهای سقوط اخلاقی بی سابقه و توحش در رفتار دستجمعی در میان شهروندان کشانده که هم اکنون بافت تاریخی ملت ما را شدیدا تهدید می کند.
به گفته سخنرانان جنبش سبز بخشا واکنشی از سوی مردم ما برای حفظ سرمایه اخلاقی یک ملت متحد برای ماندگاری خود است که خشونت حکومتی و خشونت های درون خانوادگی به ویژه خشونت و تعصب مردان نسبت به زنان را به چالش کشیده است.
جهانبگلو دراین مورد نظر داشت که تا زمانی که جامعه ایرانی تنها هدف خود را در جابجایی قدرت حاکم خلاصه کند بی آنکه آشتی ملی و خشونت زادیی در قوانین و رفتار فردی و اجتماعی را سرمشق خود قرار دهد، ما در یک دور باطل و بی سرانجام باقی خواهیم ماند