شبکه سراسری همکاری زنان ایرانی – عصر امروز(جمعه ۲۱ آبان ۱۳۸۹)، طی مراسمی با حضور اساتید دانشکده حقوق دانشگاه سانتاکلارا، دانشجویان این دانشگاه و فعالان جامعه مدنی ایرانی، جایزه سال ۲۰۱۰ این دانشگاه به شادی صدر، وکیل حقوق بشری و فعال جنبش زنان اعطا شد. وی در ابتدای سخنرانی خود، افتخار جایزه دانشگاه سانتاکلارا را به نازنین خسروانی، روزنامه نگار شجاع و فعال حقوق مدنی و نسرین ستوده، وکیل حقوق بشری پیشرو تقدیم کرد. شادی صدر ضمن اینکه از حضار درخواست یک دقیقه سکوت با آرزوی آزادی و امنیت برای این دو زن فعال که هر دو تحت شدید ترین فشارها و محروم از ابتدایی ترین حقوق خود در زندان هستند کرد، سخنرانی خود را که متن کامل آن در زیر آمده است ایراد کرد.
وی در بخشی از سخنرانی خود، با اشاره به سه پرونده تجاوز در زندان ها در دهه ۶۰، ۷۰ و پس از انتخابات و سرنوشت سه زندانی زن، نیلوفر تشید، زهرا کاظمی و ترانه موسوی، گفت: “از نظر تاریخی، ترانه موسوی تداوم زهرا کاظمی است و زهرا کاظمی، تداوم نیلوفر تشید. اما ما در ایران با تجارب تاریخی منقطع روبه رو هستیم. با بیش از یک قرن مبارزه برای دموکراسی و آزادی، هنوز از خیلی جهات در نقطه صفر قرار داریم. سال گذشته، ما دیدیم که حکومت چگونه به بسیاری از کسانی که مثل خود ما در اعتراضات مسالمت آمیز پس از انتخابات شرکت داشتند، غیر منصفانه و ناعادلانه، اتهام محاربه که معنایش، اقدام مسلحانه علیه حکومت و مجازاتش مرگ است، وارد کرد، اما نتوانستیم بین این شکل سیستماتیک قلب واقعیتها در نظام قضایی ایران و آنچه در گذشته اتفاق افتاده، ارتباطی برقرار کنیم. ما نتوانستیم این موضوع را درک کنیم که اگر تجاوز و شکنجه جنسی در زندانها پس از انتخابات اتفاق افتاد، این صرفا اتفاقی تازه و بی سابقه نبود، بلکه اتفاقی بود که چون روایت نشده بود، چون حقیقت در مورد آن روشن نشده بود و چون عدالت در مورد عاملان و آمران آن برقرار نشده بود، باز هم تکرار شد. از نظر ما، افکار عمومی، همه زندانیان سیاسی که پس از انتخابات اعدام شدند، قربانیان نقض حقوق بشر بودند؛ ما از همه آنها و همه اتهامهای واهی که به آنها زده شده بود، اعاده حیثیت کردیم بی آنکه روند اعاده حیثیت را در مورد قربانیان نقض حقوق بشر در گذشته تاریخی مان آغاز کنیم. به نظر می رسد اگر نسل گذشته در روایت تاریخ خود و انتقال آن به نسل ما موفق نبوده و نسل ما، تحت تاثیر سانسور شدید دولتی، در معرض روایتهای معتبر قرار نگرفته، امروز وقت آن است که یک بار برای همیشه، تکه های مختلف تاریخمان را به هم بدوزیم و از آن، مجموعه ای یکپارچه یا دست کم مورد توافق اکثریت جامعه فراهم آوریم. در غیر اینصورت، همه ترس من این است که نسل دختر من، نسل سوم پس از انقلاب ایران، ده سال دیگر همانطور که امروز ما نیلوفر تشید و هزاران تن مثل او را به خاطر نمی آوریم و عدالت را برای او و خانواده اش طلب نمی کنیم، ترانه موسوی و هزاران تن مثل او را به خاطر نیاورد، زیرا عدالتی برقرار نشده است. بدتر از آن، وقتی امروز که زخمهایمان تازه است، به زخمهای کهنه دیگران احترام نمی گذاریم، نسل بعد هم به زخمهای ما که به مرور زمان کهنه خواهند شد، احترام نخواهد گذاشت. جستجوی عدالت، بدون زمان بندی، بدون تقسیم کردن تاریخ و بدون اولویت بندی، وظیفه تاریخی نسل من است.”
جایزه ۳۰ هزار دلاری دانشگاه سانتاکلارا هر سال به یک وکیل اعطا می شود که از مهارت حقوقی خود برای کاهش بی عدالتی و نابرابری استفاده کرده است.
در بخشی از بیانیه ای که “دانلد پلدن”، رییس دانشکده حقوق دانشگاه سانتاکلارا از طرف هیات داوران قرائت کرد آمده است: این جایزه به شادی صدر، “برای به رسیمت شناختن شجاعت بی امان و از خود گذشتگی عظیم وی، تلاش برای بهبود زندگی کسانی که به کمک احتیاج دارند، با افتخار به کار او در صحبت کردن از طرف کسانی که صدایی برای صحبت کردن درباره خود ندارند و برای قدردانی از تعهد او در قلب و ذهنش برای کم کردن بی عدالتی و نابرابری در جهان” اعطا می شود.
علاوه بر اساتید و دانشجویان دانشگاه سانتاکلارا، در میان حضار، بسیاری از فعالان جنبش زنان در شمال کالیفرنیا و همچنین چهره هایی مانند شهرنوش پارسی پور حضور داشتند.
برای توضیحات بیشتر درباره این جایزه، این صفحات را ببینید:
http://law.scu.edu/alexanderprize/
http://intlawgrrls.blogspot.com/2010/11/go-on-shadi-sadr-to-speak-on-human.html
برای دیدن عکسهای بیشتر از این مراسم به این آدرس مراجعه کنید:
http://gallery.me.com/apoloii84#100478&view=grid&bgcolor=black&sel=0
عکسها از: صنم صالحیان
