وبلاگ مادران عزادار: ۳۱ نفر از مادرانی که روز شنبه ۱۹ دی ماه ۱۳۸۸ در خیابان امیرآباد تهران قبل از تجمع هفتگی خود ، بازداشت شده بودند ، شب گذشته بعد از ۷۲ ساعت آزاد شدند .
مادران که با ضرب و شتم و بی حرمتی و خشونت های زیادی دستگیر شده بودند ۹ نفر از آنان به بیمارستان منتقل شدند. یک مادر بزرگ ۷۵ ساله به نام تاج الملوک ایزدی، پایش شکسته و بقیه در اثر فشار عصبی و روحی وارد بر آنان ابتدا به بیمارستان فیروز آبادی منتقل شدند ولی در آنجا بیماران و همراهان بیماران وقتی از جریان بازداشت توسط مادران مطلع می شوند فضای بیمارستان متشنج شده و ماموران هر ۹ نفر را مخفیانه از دری دیگر غیر از در اصلی ، به بیمارستان سجاد منتقل می کنند . ۷ نفر درمان سرپایی می شوند وبه بازداشتگاه وزرا اعزام می شوند و ۲ نفر دیگر تا ساعت ۳ نیمه شب در بیمارستان مانده و پس از عکسبرداری و با یقین اینکه پای خانم ایزدی شکسته و باید گچ گرفته شود ، توسط ماموران به بازداشتگاه وزرا منتقل می شوند .
روز یکشنبه در حالی که سایر مادران و خانواده های بازداشتی ها مقابل بازداشتگاه تجمع کرده و خواهان آزادی مادران بودند و شعار های” مادران مادران آزاد باید باشند” سر می دادند ، بازداشتی ها را با یک دستگاه اتوبوس به دادگاه انقلاب منتقل می کنند ، مردم اتوبوس را اسکورت و خود را به خیابان معلم می رسانند تا هنگام پیاده شدن عزیزان ، از وضعیت آنان با خبر شوند .
بعد از چند ساعت دو نفر از مادران با گواهی پزشکی آزاد می شوند و پس از چند ساعت دیگر اتوبوس با اسکورت دو ماشین پلیس با حالتی رعب آور که گویی عده ای تروریست را جابجا می کنند از مقابل چشمان حیرت زده خانواده ها به سرعت عبور می کنند .
خانواده ها سرگردان از اینکه مادران به کجا منتقل خواهند شد ، عده ای به سمت اوین و تعدادی در مقابل بازداشتگاه وزرا تجمع می کنند .در نهایت اطلاع داده می شود اتوبوس وارد زندان اوین شده است .و سپس اطلاع داده می شود که ۱۴ نفر از مادران در پلیس امنیت بدون کفالت آزاد شده اند و ۱۶نفر به اوین منتقل شده اند که با کفالت آزاد خواهند شد. خانواده ها از روز دوشنبه در تکاپوی سپردن کفالت بودند و موفق شدند دو نفر را دوشنبه شب و بقیه را سه شنبه شب آزاد کنند . تا در میان استقبال کنندگان به آغوش مردم و خانواده هایشان بازگردند .
استقبال کنندگان مادران ، فضای مقابل زندان اوین را تغییر داده بودند و با آرزوی فرو ریختن دیوار های زندان های عقیدتی از مردم با چای و شیرینی پذیرایی می کردند و در پایان با شعار زندان سیاسی آزاد باید گردد و با نشان دادن علامت پیروزی ساعت ۱۰ شب سه شنبه در حالی که مردم برای آنان درود می فرستادند متفرق شدند .