سهیلا قدیری، زنی که به جرم قتل فرزند ۵ روزه اش که حاصل تجاوز مردان خیابانی به او بوده است، هفته گذشته اعدام شد. آنچه در زیر آمده است، وصیتنامه اوست که خطاب به قاضی اجرای احکام و مسئولان زندان نوشته است:
وصیت نامه اینجانبه سهیلا قدیری
اینجانبه سهیلا قدیری، فرزند عبدالمحمد از شما قاضی اجرای احکام و مسئولین محترم زندان عاجزانه و ملتمسانه تقاضا دارم در صور رضایت ندادن شاکیم و اعدام من، جسدم را بی نام و نشان و به صورت مجهول الهویه یه خاک بسپارید و آدرس و مشخصا مزارم را به هیچکدام از اعضای خانواده و بستگانم و فامیلهایم نگویید. منظورم این است که هر کدام از اعضای خانواده و فامیلهای پدری و فامیلهای پدری و فامیلهای مادریم و بستگانم بر سر مزار من حتی برای دو دقیقه هم بیایند روح من عذاب می کشد و ناآرام می شود. پس اصلا دوست ندارم هیچ کدام از آنها مزار مرا بلد باشند و نه فتحه ای و نه خیراتی از طرف آنها و به دست آنها نمی خواهم.
وصیت دومم این است که تا جایی که امکان برایتان هست مرا در نزدیک مزار بچه ام دفن کنید و جسد رابه شهرستان یا استان محل تولدم منتقل نکنید.
سهیلا قدیری
