بیانیه
امروز، پس از بیست وهفت سال تجربه ی پر فراز و نشیب، جنبش احقاق حقوق زنان در ایران، با مراجعه به میثاقهای بین المللی برای طرح شعار” برابری” و اعلام ضرورت ” لغو تمام قوانین تبعیض آمیز” قدم به میدان چالشی سرنوشت ساز نهاده است. در این چشم انداز، مبارزات زنان پیشرو در ایجاد مراکز فرهنگی، اقدامات گروهی و بر پائی کارزارهای اعتراضی متعدد از جمله کمپینهای ” یک میلیون امضا ” و ” علیه سنگسار” تلاشهائی به غایت امید آفرین است.
طرح این گفتارها و پیش برد این کنش های اجتماعی بی شک و بیش از پیش به گره خوردن خواست “برابری” و”آزادی” خواهد انجامید. به جرات می توان گفت که در ایران امروز ، جنبش زنان در توازی و تلاقی با دیگر جنبشهای اجتماعی آزادی خواهانه و حق طلبانه، در مرکز مبارزه برای دمکراسی قرار گرفته است .
با گرد آوردن زنان و مردانی با عقاید و افکار گوناگون در دفاع از خواست برابری، جنبش زنان در ایران کارزاری فرهنگی ـ اجتماعی بر پا کرده که تمامی عرصههای قدرت را به پرسش می کشد. چرا که مناسبات میان جنسها امری اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی است که همه دامنه های زندگی را از خصوصی ترین تا عمومی ترین آن در بر میگیرد. از همین رو، همیاری در مبارزه برای حقوق زنان هریک از آحاد جامعه را به بازنگری در همه مسائل شخصی و اجتماعی و سیاسی دعوت می کند.
امروز در ایران، ” بد حجابی” محمل تهاجم روزمره نیروهای حکومتی به زنانی است که به الگوی ایدولوژیک نظام اسلام گرا “نه” می گویند. در همین حال و به واسطه این تعرضات، حاکمان حضور نیرو های سرکوبگر را در فضای جامعه توجیه و تحکیم می کنند و ترس می پراکنند. اجبار “حجاب ” زنان که نماد انقیاد آنان است، بدل به ابزاری برای گسترش سرکوب در همه سطوح جامعه شده است.
به واقع موقعیت زنان آینه ای است تمام نما در برابر جامعه که چهره واقعی قدرت مسلط را به وضوح نشان می دهد و رویکرد فمینیستی با روشنگری در باره مناسبات جنسیتی پیچیدگی روابط قدرت را در سطوح گوناگون زندگی اجتماعی آشکار می کند. نمی شود اندیشه و عمل فمینیستی را در چهار چوب یک حزب یا سازمان سیاسی محدود کرد و درهمین حال نمی توان انکار کرد که منافع سیاسی و گروهی نیز در این میانه به تقابل برمی خیزند. امری که توجه به آن در موضع گیری نسبت به گفتارها و کردارهائی که داعیه دفاع از جنبش زنان را در سر دارند، حیاتی است.
بی گمان در میانه کارزارهایی که زنان پیشرو ایران بر پا کرده اند این داعیه ها نیز به آزمون گزارده می شوند و بی تردید میتوان گفت که موضع گیری افراد و گروه ها نسبت به آزادی و برابری زنان نشان دهنده درجه پیگیری اینان در خواست آزادی، برابری و عدالت اجتماعی است.
در چنین شرایط خطیری، ما جمعی از زنان ایرانی در خارج از کشور، که سال هاست برای اعتلای موقعیت زنان مبارزه می کنیم، بر آن شده ایم که در عین حفظ استقلال نظری خود، قدم های هماهنگی برای حمایت هر چه مؤثرتر از اهداف برابری خواهانه جنبش زنان در ایران برداریم. ما در طول این سالها، علی رغم تنوع عقاید و داشتن دید گاههای نظری و سیاسی متفاوت، در عین نه گفتن به ” فمینیسم اسلامی” از ضرورت مبارزه مستقل زنان برای احقاق حقوق برابر و کسب آزادی سخن گفته و برای آن تلاش کرده ایم .
اقدام همگام امروزین ما بر پایه حداقلهای مشترک زیر صورت گرفته و ادامه خواهد یافت :
١ـ درک ضرورت حمایت فعال از جنبش زنان در ایران، که با خواست “برابری” در جهت لغو تمامی تبعیضات جنسی با مراجعه به میثاق های بین الملی ضامن حقوق بشر و آزادی زنان گام برمیدارد.
٢ـ اعتقاد مشترک به این امر که خواست زنان برای آزادی و برابری را با هیچ توجیه و تفسیر از جمله رعایت هویت های قومی، مذهبی و ملی نمی توان محدود کرد. از هم این رو است که “فمینیسم اسلامی” و” حقوق بشر اسلامی” راه به آزادی و برابری نخواهد برد. حال آنکه همیاری اشخاص باورمند به مذاهب گوناگون و یا بی هیچ باور مذهبی در دفاع از ارزشهای جهان روای حقوق بشر و آزادی و برابری زنان راه تحقق بهروزی فرد و جامعه را هموار خواهد ساخت.
٣- تلاش در این جهت که طرح خواسته “برابری” با خواست ” آزادی” گره خورده و زمینه هر چه گسترده شدن جنبش زنان را دراتحاد با دیگر جنبشهای حق طلبانه و دمکراتیک فراهم کند .
۴- یقین مشترک به مبارزه با اجبار ” حجاب” که نماد انقیاد زنان است و ابزار تثبیت تبعیض جنسیتی.
۵- نظر به این که دامنه گیری سرکوب می تواند جنبش زنان را به رکود بکشاند و ما در خارج از کشور بااستفاده از امکان آزادی بیان می توانیم، در عین مشارکت در نقد و حفظ استقلال نظری، در حمایت از مبارزه فمینیستی در ایران نقشی ضروری ایفا کنیم.
با توجه به این حداقل های مشترک و با رعایت آنها، ما افراد این شبکه، در شهرهای اروپا و آمریکای شمالی به طرح و اجرای اقدامات گوناگون در جهت حمایت فعال از جنبش زنان در ایران دست خواهیم زد.
ما از تمامی زنانی که در این نقطه نظرات خود را با ما شریک میدانند و به ضرورت این کنش حمایتی در موقعیت خطیر کنونی اعتقاد دارند، صمیمانه دعوت میکنیم به این اقدام بپیوندند.
” شبکه بین المللی همبستگی با مبارزات زنان ایران ”
دعوت کنندگان :
١- پروین ابراهیم زاده – آلمان
٢- نگار آزموده – کانادا
٣- لیلا اصلانی – آلمان
۴- سیمین افشار – آلمان
۵- الهه امانی – آمریکا
۶- ایراندخت انصاری – فرانسه
٧- فریماه ایجادی – فرانسه
٨- شعله ایرانی – سوئد
٩- آنا آسیه پاک – فرانسه
١٠- مهشید پگاهی سینا – آلمان
١١- کتایون پیرداوری – آلمان
١٢- پروین ثقفی – آلمان
١٣- میهن جزنی – فرانسه
١۴- عاطفه جعفری – آلمان
١۵- گلرخ جهانگیری – آلمان
١۶- قدسی حجازی – آلمان
١٧- مهوش دالائی – آلمان
١٨- فریبا داوودی مهاجر- آمریکا
١٩- هایده درآگاهی – سوئد
٢٠- یاسمن درویش – اطریش
٢١- مهشید راستی – سوئد
٢٢- میهن روستا – آلمان
٢٣- پروانه زرگر- آلمان
٢۴- پروانه سپهر- انگلستان
٢۵- سعیده سعادت – آلمان
٢۶- گیتی سلامی – آلمان
٢٧- فرح شریفی – آلمان
٢٨- شهلا شفیق – فرانسه
٢٩- نسرین صادقی – آلمان
٣٠- الهه صدر- آلمان
٣١- ژاله طالب حریری – آلمان
٣٢- شهلا عبقری – آمریکا
٣٣- گیتی عدالتی – آلمان
٣۴- مریم عظیمی – آلمان
٣۵- شهلا فیضی – آلمان
٣۶- منیره کاظمی – آلمان
٣٧- شکوفه کاوانی – استرالیا
٣٨- فاطمه کبیری – آلمان
٣٩- نرگس کرمانشاهی – کانادا
۴٠- سیما محضری – آلمان
۴١- هما مرادی- آلمان
۴٢- میلا مسافر – آلمان
۴٣- اکرم موسوی – آلمان
۴۴- سهیلا میرزایی – آلمان
۴۵- ناهید نصرت – آلمان
۴۶- مژده نورزاد – آلمان
۴٧- مریم نوری – آلمان
۴٨- حمیلا نیسگیلی – آلمان
آدرس تماس: iran.women.solidarity@googlemail.com
